Oorzaken van haaruitval | Haaruitval

Oorzaken van haaruitval

De oorzaak van deze vorm van haaruitval is een erfelijke gevoeligheid voor het mannelijke geslachtshormoon testosteron​ Deze gevoeligheid verkort de haar groeifase en de haarzakjes krimpen. De krimpende follikels produceren aanvankelijk alleen korte en dunne haren (vellusharen).

Deze kunnen achterblijven of uitvallen. Er kunnen dan geen nieuwe haren meer gevormd worden. Vanwege de gevoeligheid voor het mannelijke geslachtshormoon worden vooral mannen getroffen door deze vorm van haaruitval.

Hoewel vrouwen ook kleine hoeveelheden produceren testosteron, ze lijden aan deze vorm van haaruitval veel minder vaak. Gedurende de menopauze, die gepaard gaat met sterke hormonale veranderingen, het risico van haarverlies bij vrouwen is aanzienlijk toegenomen. In deze vorm van haar verlies, het dunner worden van het haar begint bij de slapen en het voorhoofd.

Dit resulteert in een teruglopende haarlijn en een kaal voorhoofd. Dan de haar verdunt aan de achterkant van de hoofd, wat resulteert in een tonifiërend effect. Bij jongvolwassen mannen begint langzaam haarverlies vaak tussen de 20 en 25 jaar.

Tot op heden zijn de exacte oorzaken van deze vorm van haaruitval niet in detail uitgelegd. Er wordt aangenomen dat haaruitval wordt veroorzaakt door aandoeningen van de immuunsysteem​ Dit zou betekenen dat de eigen afweercellen (immuuncellen) van het lichaam per abuis de haarwortels aanvallen. Deze zijn verantwoordelijk voor de haargroei.

Via de afweercellen wordt de haarproductie gestopt en valt het haar uit. Aangenomen wordt dat de haarwortels niet volledig worden vernietigd, maar alleen worden geïnactiveerd. Het is dus mogelijk dat ze plotseling weer actief worden en nieuw haar aanmaken.

Het feit dat veel getroffen personen andere auto-immuunziekten hebben, zoals neurodermitis of hooi koorts, ondersteunt dit proefschrift. Ook een genetische aanleg als oorzaak wordt besproken, zoals circulair haarverlies komt vaker voor in families bij ongeveer 20% van de patiënten. Bij deze vorm van haaruitval worden op verschillende plaatsen ronde tot ovale kale plekken ter grootte van een munt gevonden.

In hun marginale zone worden zogenaamde uitroeptekenharen zichtbaar wanneer ze onder vergroting worden bekeken. Dit zijn dunne, korte, afgebroken haren, die naar de hoofdhuid toe dunner worden. De kale plekken zijn bij voorkeur zichtbaar aan de achterkant van de hoofd of aan de zijkanten, maar kan ook op het hele hoofd voorkomen.

Daarnaast kan het haar bij deze vorm van haaruitval ook helemaal uitvallen. In veel gevallen groeit het haar na een paar maanden terug. Er kunnen echter terugvallen optreden.

• Hormonaal en erfelijk haarverlies (Alopecia androgenetica)
• Circulair haarverlies (Alopecia areata)

Over het algemeen beschadigt diffuus haarverlies de haarwortels en veroorzaakt diffuus haarverlies. De schade aan de haarwortels kan verschillende oorzaken hebben. Deze omvatten bijvoorbeeld het nemen van medicatie als onderdeel van chemotherapie (cystostatische geneesmiddelen).

Maar ook infectieziekten zoals scharlaken koorts of buiktyfus, langdurige disfunctie van de schildklier ondervoeding of hormonale veranderingen tijdens zwangerschap, door hormoonbevattende medicatie (bijv. “pil”) of tijdens menopauze kan leiden tot diffuus haarverlies. Evenzo kan een ontstekingsziekte van de hoofdhuid (bijv psoriasis van de hoofdhuid) of veel stress kan haaruitval veroorzaken. In veel gevallen is het een natuurlijk teken van ouderdom.

Door de diffuse haaruitval ontstaan ​​geen kale plekken, maar wordt het hele haar dunner. Als een oorzaak voor het haarverlies wordt gevonden en behandeld, groeit het haar meestal weer terug en verdwijnt het haarverlies. Een schimmelinfectie van de hoofdhuid (tinea-capitis) kan op besmette plekken tot haarverlies leiden.

Dit treft meestal kinderen. Door langdurige druk of wrijving van de hoofdhuid kan deze beschadigd raken en tot haaruitval op de aangetaste plekken leiden. Evenzo kan sterk trekken aan het haar (tractie alopecia) tot haaruitval leiden.

De haarwortels worden beschadigd door de sterke spanning. Ook door a geestesziekte, wat leidt tot dwangmatig uittrekken, knippen of trekken aan het haar, het haar wordt dunner. De getroffenen voelen vaak gedurende korte tijd een gevoel van drukvermindering.

Een aangeboren dispositiestoornis van het haar (anageen haar) leidt tot dun, Broos haar en is al vroeg merkbaar jeugd​ De haarstructuur is veranderd door een erfelijk defect. Een andere oorzaak van haaruitval kan een zijn zinktekort.

• Diffuus haarverlies (Alopecia diffusa)
• Andere oorzaken van haaruitval

Het verband tussen fysieke stress en haaruitval wordt al lang als bewezen beschouwd. Fysieke belasting kan bijvoorbeeld zijn zwangerschap, operatie of high koorts​ Stress veroorzaakt een bepaald aantal haarzakjes (niet alle!)

om van de groeifase naar de afstotingsfase te gaan, die 2-4 maanden duurt. Na deze tijd vallen de haren van de aangetaste follikels tegelijkertijd uit. De haaruitval wordt over het geheel verdeeld hoofd en leidt alleen tot dunner wordend haar (diffuus haarverlies), omdat niet-aangetaste follikels een normale haargroei blijven hebben.

Na het verlies groeien de aangetaste haarzakjes weer normaal haar. Een verband tussen psychologisch veroorzaakte (psychogene) stress en haaruitval wordt al lang als een mythe beschouwd. Tegenwoordig kan echter als bewezen worden beschouwd dat er interacties zijn.

Alleen bij door mannelijke hormonen veroorzaakte haaruitval (Alopecia androgenetica) lijkt stress geen invloed te hebben. Acute of chronische psychogene stress kan diffuus haarverlies veroorzaken door een mechanisme dat vergelijkbaar is met fysieke stress. Dit is echter meestal een uitsluitingsdiagnose na controle van alle fysieke oorzaken. Er moet ook worden opgemerkt dat psychogene stress op zijn beurt fysieke veranderingen (fysieke stress) kan veroorzaken, bijvoorbeeld wanneer gewicht verloren gaat in een staat van rouw.

Deze veranderingen kunnen ook tot haaruitval leiden. Bovendien kan psychogene stress haaruitval verergeren, veroorzaakt door andere factoren. Waaronder circulair haarverlies (alopecia areata), waarbij haar in golven uitvalt in scherp gedefinieerde, ronde gebieden.

Dit wordt veroorzaakt door een ontsteking aan de haarwortels die wordt veroorzaakt door zenuwvezels: elke haarwortel wordt bereikt door een netwerk van zenuwvezels, die verschillende transmitters uitzenden, waardoor ze in contact komen met ontstekingscellen. Psychologische stress verhoogt het aantal zenuwvezels en dit veroorzaakt activering van ontstekingscellen, weefselontsteking en celdood haarzakje cellen. Als gevolg hiervan wordt de haargroei gestopt en treedt haaruitval op.

Over het algemeen is het ook belangrijk om de omgekeerde relatie te overwegen. Haaruitval veroorzaakt meestal psychologische stress, wat op zijn beurt het haarverlies kan verergeren. Als men last heeft van stress en haaruitval, moeten lichamelijke oorzaken toch eerst door een arts worden uitgesloten.

Bovendien moeten de bronnen van stress worden geëlimineerd. Voldoende slaap, ontspanning technieken en timemanagement in de zin van meer ruimte voor vrijetijdshulp. In het geval van geestesziekte of zeer ernstige mentale crises, psychotherapie zou gebruikt moeten worden. In alle gevallen helpt het meer om stress te bestrijden als trigger of cofactor van haarverlies dan om haarverlies zelf als een symptoom te behandelen.