Diagnostiek
Sommige vormen van haaruitval, zoals circulair haarverlies en erfelijke hormoongeïnduceerde haaruitval, kan vaak worden herkend aan de diagnose in een oogopslag. In het geval van diffuus haaruitval of onduidelijke diagnose, het haar, de hoofdhuid en bloed nader bekeken. Laboratoriumtests kunnen chronische ontstekingen gemakkelijk detecteren, schildklier disfunctie, bloedarmoede, ijzertekort of hormoononregelmatigheden.
De exacte anamnese, vooral met betrekking tot medicatie, andere chronische ziekten, familiegeschiedenis en menopauze bij vrouwen zijn even belangrijk. Door middel van de epilatietest (epilatietest) kan de arts bepalen hoe ernstig de haaruitval is. Om dit te doen, trekt de dokter lichtjes aan een klein plukje haar om te zien hoe gemakkelijk het van de hoofdhuid kan worden verwijderd.
De haar wortels kunnen nader worden onderzocht met behulp van een trichogram. Hierbij worden de verschillende groeifasen van sommige haren microscopisch onderzocht. Om een trichogram te maken, worden 20-50 haren in de groeirichting uit de patiënt gescheurd.
De fase van de haar cyclus kan dan worden bepaald onder de microscoop. Omdat elk haar verschillende fasen doorloopt, kan het aandeel haren in elke fase worden geschat. Voor gezond haar moet meer dan 80% van het haar zich in de groeifase bevinden en minder dan 20% in de afstotingsfase.
De overige 1-3% bevindt zich meestal in de overgangsfase. Het plukken van de haren is essentieel voor het onderzoek, aangezien voorheen gevallen haren zich duidelijk in de afstotingsfase bevonden en er dus geen uitspraak kan worden gedaan over de vitale haren van de hoofdhuid. Met behulp van een TrichoScan kunnen verdere parameters van het haar worden bepaald.
Dit is speciale computersoftware die digitale fotografie gebruikt om een uitspraak te doen over de haardichtheid per vierkante centimeter, de haardiameter en de groeisnelheid van het haar in de loop van de tijd. Dit maakt het niet alleen mogelijk om het huidige haarverlies in intensiteit te beoordelen, maar maakt ook een vervolgonderzoek mogelijk om het succes van de therapie te evalueren. Bij deze onderzoeksmethode hoeft het haar niet uitgetrokken te worden, maar moeten op één of twee plekken op de hoofdhuid kleine plekjes worden afgeschoren.
Na drie dagen worden de groeiende haren geverfd en vervolgens gefotografeerd met een sterke vergroting. Op basis van de groeisnelheid berekent een speciale software het aandeel van individuele haren in de groeifasen. Als het klinische beeld niet meer voldoende is om een diagnose te stellen, moeten kleine weefselmonsters (biopsieën) worden genomen.
De weefselmonsters worden zo diep genomen dat het geheel haarzakje is zichtbaar onder de microscoop. De diagnostische procedure moet individueel worden afgestemd op de specifieke anamnese en indicatieve bevindingen. Hiervoor wordt een onderzoek naar haargroei en haaruitval op het hele lichaam uitgevoerd.
Na diagnose en analyse van de bevindingen moet een individueel behandelconcept worden ontwikkeld. De eliminatie van de oorzakelijke factoren, zoals B. de vervanging van de triggerende medicijnen of schadelijke stoffen kan worden gevolgd door een spontaan herstel.
Het kan ook helpen om maatregelen uit te proberen die de haargroei stimuleren of versnellen. Het androgeen dat cruciaal is voor de ontwikkeling van androgenetisch haarverlies is dehydrotestosteron (DHT). Het wordt gemetaboliseerd uit testosteron door twee enzymen.
Therapeutisch uitgangspunt is de hormonale follikelinteractie. Selectieve enzymremmers leiden tot een reductie van DHT (5-alpha-reductaseremmer, finasteride, handelsnaam: Propecia®). Finasteride mag echter niet bij vrouwen worden gebruikt, aangezien er een risico bestaat op schade aan het ongeboren mannelijke kind in geval van zwangerschap!
Een alternatief is een lokale therapie met een 2- of 5% minoxidil-oplossing. Het toepassen ervan verhoogt lokaal bloed bloedsomloop en stimuleert de haargroei. Bij vrouwen kan het gebruik van orale anticonceptiva ("pil") ook een effect hebben.
Voor een permanente reconstructie van het hoofdhaar, bereiken de modernste chirurgische technieken uitstekende esthetische resultaten. Haarherstel kan worden bereikt door haartransplantatie en reconstructieopties voor plastische chirurgie. Homeopathische geneesmiddelen kan ook een positief effect hebben op haaruitval.
Hierbij wordt rekening gehouden met de oorzaak van het haarverlies. Meer over homeopathie en haaruitval zijn te vinden in het onderwerp: Homeopathie voor haaruitval. Haaruitval is een wijdverbreid probleem onder de bevolking en treft vooral mannen.
Er zijn in principe drie verschillende soorten haarverlies: Hormonaal erfelijk haarverlies (alopecia androgenetica), circulair haarverlies (alopecia areata) en diffuus haarverlies (alopecia diffusa). De oorzaken van deze vormen van haarverlies zijn nog niet volledig verklaard, waardoor de behandeling in sommige gevallen moeilijk is. De diagnose wordt gesteld door het patroon van haaruitval nauwkeurig te observeren en een medische geschiedenis van andere onderliggende ziekten en medicatie, evenals bloed tests en andere specifieke tests.
Met behulp van deze diagnostische mogelijkheden kunnen de haarcyclus en haarzakjes in detail worden onderzocht en zo mogelijk leiden tot een diagnose. In veel gevallen bestaat de therapie uit een levenslange medicatie-inname. De vorm van hormoongeïnduceerd haarverlies is relatief eenvoudig te behandelen, omdat de exacte oorzaak en daarmee een therapeutisch uitgangspunt is gevonden.
De therapie van diffuus haarverlies bestaat uit de behandeling van de uitlokkende onderliggende ziekte. Circulair haarverliesAan de andere kant is het relatief moeilijk te behandelen omdat de exacte oorzaak nog niet is gevonden. In principe duurt de therapie vaak lang, en vooral in de context van hormoongeïnduceerd haarverlies moet levenslang worden ingenomen. Afhankelijk van de verschillende oorzaken en soorten haarverlies is de prognose heel anders.
Alle artikelen in deze serie:
