De ontstekingsfase is een van de vijf secundaire fasen breuk genezing. Het reinigt de breuk plaats van bacteriën en roept immuuncellen op om te bemiddelen botreconstructie Een onvoldoende ontstekingsfase vertraagt breuk genezing en kan dus veroorzaken pseudartrose.
Wat is de ontstekingsfase?
De ontstekingsfase begint direct na de eigenlijke fractuur en wordt ook wel de ontstekingsfase genoemd. Een breuk is een breuk in het bot. De geneeskunde maakt onderscheid tussen indirecte en directe fracturen. Bij directe breuken staan de breukfragmenten nog in contact met elkaar of staan ze minimaal een millimeter uit elkaar. Ze passen volledig in elkaar en kunnen dus groeien weer bij elkaar als onderdeel van de primaire fractuurgenezing. Bij indirecte fracturen is fractuurgenezing eerder secundair dan primair. De botfragmenten passen niet volledig in elkaar. De breukspleet tussen de breukstukken is meer dan een millimeter. Dit gat wordt tijdens de genezing overbrugd en gemineraliseerd zodat het bot weer een geheel vormt. De eelt tussen de fractuurstukken is radiologisch zichtbaar na genezing. De ontstekingsfase is een van de vijf fasen van secundaire fractuurgenezing. De andere vier fasen zijn de verwondingsfase, de granulatiefase, de eelt verhardingsfase en de verbouwingsfase. De ontstekingsfase begint direct na de eigenlijke fractuur en wordt ook wel de ontstekingsfase genoemd. Bij de fase zijn verschillende immuuncellen betrokken, zoals witte bloed cellen, mestcellen en fagocyten in het bijzonder, die de breukplaats opruimen.
Functie en taak
De ontstekingsfase ruimt de fractuurplaats en het omliggende weefsel op, zodat osteoblasten en osteoclasten kunnen samenwerken om bot weer op te bouwen. De fractuurfase die eraan voorafgaat, duurt slechts enkele seconden. Direct na het optreden van een breuk vindt de ontstekingsfase van één tot zeven dagen plaats. Bij elke breuk bloed schepen in het bot en aangrenzende zachte weefsels worden vernietigd. Het periosteum (het bot huid) en de omliggende spieren zijn ook beschadigd en bloeden in het fractuurgebied. Dit veroorzaakt een hematoom te vormen. Naast de schepenzijn de canaliculi van de botfragmenten beschadigd. De onderbroken bloed toevoer en de canaliculi laesies ontkoppelen de osteocyten van de toevoer, waardoor ze afsterven. Als ze doodgaan, geven de osteocyten lysosomaal af enzymen die de organische matrix degenereren en de breukuiteinden necrotiseren. Het resulterende weefselresten triggeren immunologisch ontsteking Acute fase eiwitten migreren naar de breukplaats, zoals interleukine-1 of -6. Deze eiwitten activeer de proteolytische enzymcascade, waardoor de ontstekingsreactie en de bloedstroom worden versterkt. De migreerden bloedplaatjes bieden stabiliteit aan de breuk hematoom en het vrijgeven van de zogenaamde van bloedplaatjes afgeleide groeifactor en transformerende groeifactor-ß. Deze release brengt herstellende cellen op het toneel. Bemiddeling van granulocyten, macrofagen, endotheelcellen, lymfocytenosteoblasten en fibroblasten komen voor. Veel ontstekingsmediatoren zorgen ervoor dat endotheelcellen leukocyt-specifieke adhesie produceren moleculen. Deze moleculen bemiddelen bij de beslaglegging van leukocyten aan vaatwanden. De leukocyten migreren zo in het wondweefsel en bestrijden het binnendringen bacteriën Ze geven cytokinen af die de proliferatie en differentiatie van hematopoëtische cellen in het fractuurgebied initiëren. monocyten migreren ook naar het breukgebied, waar ze macrofagen worden die cellulair afval verwijderen en bacteriën en hypoxische omstandigheden creëren. Angiogenese-stimulerende factoren worden vrijgegeven. De breuk hematoom van de ontstekingsfase is de belangrijkste cytokinebron in de vroege genezingsfase en verbindt tegelijkertijd de breukuiteinden via fibrinedraden. Het immunologische ontsteking bereidt de hermodellering voor door alle noodzakelijke cellen rond de breukplaats te verzamelen en deze te reinigen van schadelijke en storende stoffen. De verhoogde bloedtoevoer tijdens deze fase bereikt na ongeveer twee weken zes keer normaal, hoewel de ontstekingsfase dan allang is afgenomen.
Ziekten en klachten
Als de ontstekingsfase na een breuk afwezig is, is er waarschijnlijk sprake van een immunologische tekortkoming. Zo'n voorwaarde kan ernstige gevolgen hebben. Het getroffen gebied wordt niet vrijgemaakt van bacteriën en infecties kunnen optreden. De genezing van de fractuur wordt in meer of mindere mate vertraagd als onderdeel hiervan. De arts spreekt van uitgesteld wond genezen als Nee ossificatie van de breukplaats heeft plaatsgevonden na 20 weken. Naast immunologische stoornissen, slecht bloed circulatiekan bijvoorbeeld ook een onvoldoende ontstekingsreactie veroorzaken. Bijvoorbeeld, lever ziekte, maligniteiten of vaatziekte, zwaarlijvigheid en suikerziekte mellitus kan leiden tot een ineffectieve ontstekingsfase na fracturen. Als de fractuur alleen met een ernstige vertraging geneest als gevolg van een immunologisch verminderde respons, pseudartrose Kan ontwikkelen. Dit resulteert naast chronische zwelling in een verminderd draagvermogen van het aangetaste bot. Functionele en bewegingsstoornissen zijn het gevolg. In extreme gevallen, na verstoringen van de ontstekingsfase, geneest de fractuur helemaal niet of slechts onvolledig. Als er een infectie van de fractuurplaats optreedt, heeft dit ernstige gevolgen. De getroffen persoon is verzwakt en zijn organisme komt eruit evenwicht Door een onvoldoende afweerreactie kunnen de bacteriën zich verspreiden. Via de bloedbaan kunnen ze zo vitale organen infecteren en gegeneraliseerde organen triggeren bloedvergiftiging, wat levensbedreigend kan zijn. Om dit te voorkomen, kan een chirurgische ingreep nodig zijn. Bij een gezond persoon met een normaal gewicht is infectie als gevolg van een breuk echter uiterst zeldzaam. Vertraging bij de genezing van fracturen komt veel vaker voor en wordt verergerd door onvoldoende immobilisatie van het aangetaste bot.
