De oorschelp vormt zich met het externe gehoorgang het zogenaamde uitwendige oor. De twee structuren van het uitwendige oor dienen om geluid (oorschelp) te absorberen en door te geven (extern gehoorgang) naar binnen trommelvlies Om deze functies te vervullen heeft de natuur gezorgd voor een directe verbinding tussen de oorschelp en de buitenkant gehoorgang Dit is belangrijk omdat ontstekingen die zogenaamd de zichtbare oorschelp aantasten, vaak hun echte oorsprong vinden in het gebied van de niet-zichtbare gehoorgang. Een ontsteking is echter beperkt tot de oorschelp kan ook voorkomen.
Oorzaken
In principe kunnen infectieuze en niet-infectieuze oorzaken van oorontsteking worden onderscheiden. Infectieuze ontsteking kan worden veroorzaakt door bacteriën, virussen of schimmels, die meestal de gehoorgang infecteren en zich dan ook kunnen laten voelen de oorschelp Dergelijke infecties worden bevorderd door factoren die zowel van buitenaf als van het lichaam op het lichaam inwerken.
Voorbeelden van externe factoren zijn baden in onrein water en lichte verwondingen bij het reinigen van de gehoorgang. De eigen factoren van het lichaam zijn onder meer benige uitsteeksels in het gebied van de gehoorgang en ophopingen van oorsmeer (cerumen). Deze factoren kunnen de zelfreiniging van het oor belemmeren en zo de basis vormen voor de groei van verschillende ziekteverwekkers, die vervolgens een ontsteking van de gehoorgang en de oorschelp kunnen veroorzaken.
Aanhoudende ontsteking van de middenoor kan ook een oorzaak zijn, omdat ziekteverwekkers uit het middenoor ook kunnen bereiken het uitwendige oor Maar vooral als de huid van de oorschelp al beschadigd is, kunnen pathogenen ook rechtstreeks in de oorschelp doordringen en een plaatselijke infectie veroorzaken zonder dat de gehoorgang hierbij betrokken is. De ontsteking is vaak beperkt tot de kraakbeen van de oorschelp en wordt dan perichondritis genoemd.
De oorzaak van een ontsteking die ook de oorlel aantast, is vaak bacterieel van aard. Omdat de oorlel, in tegenstelling tot de oorschelp, geen kraakbeen, dit is een huidinfectie, de zogenaamde roos. Bovendien, waterpokken virussen kan een ontsteking veroorzaken in het gebied van de oorschelp.
De infectie kan opnieuw optreden als de patiënt dit nog niet heeft gehad waterpokken of als er onvoldoende verdediging is tegen de virussen Het is echter ook mogelijk dat reactivering optreedt, dwz activering van virussen die zich voorheen in een slapende toestand bevonden. Deze virussen blijven in het lichaam nadat de patiënt dit heeft gehad waterpokken en kan leiden tot nieuwe symptomen, vooral als de immuunsysteem is zwak.
De resulterende ziekte wordt dan genoemd gordelroos (zoster). De gordelroos van het oor wordt genoemd Zoster oticus. Contact eczeem is de belangrijkste niet-infectieuze oorzaak.
Dit type ontsteking kan worden veroorzaakt door een allergische reactie, dwz een overgevoeligheidsreactie. Triggers kunnen stoffen zijn die direct contact hebben met de oorschelp of de gehoorgang. Deze kunnen bijvoorbeeld in sieraden of oordopjes zitten, maar ook in medicijnen (bijvoorbeeld oordruppels).
Daarnaast producten zoals shampoo en andere haar Verzorgingsproducten en cosmetica moeten ook worden overwogen. Aan de andere kant is ook een zogenaamde toxische reactie denkbaar. In dit geval, in tegenstelling tot een allergische reactieOp de huid werken geen onschadelijke stoffen, maar er wordt contact gemaakt met schadelijke stoffen die de huid direct aantasten en zo ontstekingen veroorzaken.
De eerder genoemde ontsteking van de kraakbeen van de oorschelp, perichondritis, kan ook niet alleen worden veroorzaakt door infectieuze pathogenen, maar ook door niet-infectieuze factoren zoals blootstelling aan zonlicht, hitte of kou. Ten slotte moet worden vermeld dat een ontsteking van de oorschelp ook een uiting kan zijn van een onderliggende huidziekte. Bijvoorbeeld, psoriasis of atopisch eczeem (neurodermitis) kunnen er ook achter staan.
