Het Nijmeegse breuksyndroom is de naam die wordt gegeven aan een zeldzame ziekte die al aangeboren is. Het betreft een aandoening van het DNA-herstelmechanisme.
Wat is het Nijmeegs breuksyndroom?
Het Nijmeegse breeksyndroom (NBS) is een buitengewoon zeldzame autosomaal recessieve aandoening. Het behoort tot de groep van chromosomale instabiliteitssyndromen en manifesteert zich door een verscheidenheid aan verschillende symptomen. Het Nijmeegse breuksyndroom wordt gekenmerkt door een aandoening van het DNA-herstelmechanisme dat alle organen en cellen aantast. Er is een uitgesproken chromosomale kwetsbaarheid. De stoornis resulteert op zijn beurt in symptomen zoals ontwikkelings- en groeivertragingen, mentale ontwikkelingsstoornissen, en ondermaats hoofd, en immunodeficiënties. Bovendien hebben getroffen kinderen een verhoogde vatbaarheid voor ernstige ziekten zoals lymfoom, kwaadaardige tumoren en leukemie De eerste beschrijving van het Nijmeegse Breeksyndroom deed zich voor in 1981 in de Nederlandse stad Nijmegen (Nijmegen), waarvan de naamgeving van de ziekte is afgeleid. De exacte incidentie van het Nijmeegse breuksyndroom kon niet worden vastgesteld. In de literatuur werden 150 getroffen personen beschreven. Er worden echter aanzienlijk meer gevallen van de ziekte geregistreerd in patiëntenregisters. Aangenomen wordt dat de erfelijke ziekte over de hele wereld voorkomt. Het komt vooral veel voor in Midden- en Oost-Europa onder de Slavische bevolking.
Oorzaken
Het Nijmegen-Breeksyndroom is een van de erfelijke ziekten. Het wordt op een autosomaal recessieve manier van de ene generatie op de andere overgedragen. Aangenomen wordt dat de genetische oorzaak een mutatie van de nibrine is gen (NBS-1) op chromosoom 8, meer specifiek in sectie q21-24. Mensen bij wie er maar één gen is veranderd, ontwikkelt de ziekte meestal niet. Het Nijmeegse breuksyndroom manifesteert zich daarentegen wanneer getroffen individuen twee gemuteerde nibrinegenen hebben. De nibrine gen codeert voor een eiwit dat nibrine wordt genoemd. Het eiwit behoort tot het eiwitcomplex dat betrokken is bij het herstellen van dubbelstrengs DNA-breuken. Als het polypeptide afwezig, verkeerd geassembleerd of beschadigd is, leidt dit tot een stop van het volledige genetisch herstelmechanisme. Door deel te nemen aan de ATM-signaleringscascade, voert nibrin een andere taak uit. Dit omvat de levering van gestoorde cellen van apoptose. Bij het Nijmeegs breuksyndroom kan dit traject ook niet meer worden uitgevoerd.
Symptomen, klachten en tekenen
De klachten die optreden in het kader van het Nijmeegs breuksyndroom zijn zeer divers. De reden hiervoor is dat de erfelijke ziekte alle cellen van het menselijk lichaam aantast. Het belangrijkste symptoom is microcefalie. De hoofd van de getroffen persoon is te klein. Microcefalie is al aanwezig bij de geboorte en neemt toe met de leeftijd. Bovendien heeft de patiënt een terugwijkende kin en een terugwijkend voorhoofd. De andere gelaatstrekken kunnen van persoon tot persoon verschillen. Er zijn dus korte, maar ook lange en snavelvormige neuzen, evenals oogspleten die schuin naar boven lopen. Sommige patiënten lijden ook aan choanale atresie of kloof lip en gehemelte. Het is niet ongebruikelijk voor milde groei vertraging en het optreden van vroegtijdig ovarieel falen. Ongeveer 50 procent van alle patiënten heeft clinodactylie van de pink en syndactylie van de tweede en derde teen. Bovendien is de spraakontwikkeling bij kinderen vertraagd. Tussen 50 en 70 procent van alle getroffen personen heeft ook vitiligo-vlekken. De haar van de kinderen met het Nijmeegse Breeksyndroom blijkt doorgaans schaars en mager. Met toenemende leeftijd verbetert deze bevinding echter. Bovendien zijn aangeboren afwijkingen van de nieren niet ongewoon. Bijkomende mogelijke symptomen zijn onder meer mentaal vertraging, misvormingen van de hersenen zoals bars hypoplasie, en verschillende ziekten van de immuunsysteem Daarnaast wordt het Nijmeegs-Breeksyndroom in verband gebracht met het al voorkomen van kwaadaardige kankers bij kinderen en adolescenten.
Diagnose en ziekteprogressie
Het Nijmeegs breuksyndroom wordt gediagnosticeerd op basis van klinische symptomen, gecombineerd immunodeficiency, verhoogde celgevoeligheid voor ioniserende straling en chromosomale instabiliteit. Bovendien is het normaal lange nibrine volledig afwezig. Een vroege diagnose wordt bij NBS als uiterst belangrijk beschouwd om de patiënt niet te belasten met onnodige straling of terugkerende infecties. Het gezin analyseren medische geschiedenis speelt ook een rol bij de diagnose. Daarbij let de arts op mogelijke kwaadaardige tumoren, vroege sterfgevallen van broers en zussen en microcefalieën. De NBS-diagnose wordt uiteindelijk bevestigd door DNA-analyse. Ook belangrijk zijn differentiële diagnoses van Bloom-syndroom, NHEJ1-syndroom, Seckel-syndroom, Fanconi bloedarmoede, en ziekten vergelijkbaar met het Nijmegen-Breeksyndroom. Het verloop van NBS eindigt meestal slecht. Zo kunnen slechts enkele patiënten de volwassen leeftijd bereiken. In de meeste gevallen treedt verhoogde chromosomale kwetsbaarheid uiterlijk op tijdens de puberteit, wat op zijn beurt leidt tot kankers zoals lymfoom Overeenkomstige behandelingen zijn erg moeilijk uit te voeren, omdat straling door de broosheid niet mogelijk is voor de patiënten. Het gebruik van cytostaticum drugs wordt daarom ook als problematisch beschouwd. Röntgenstraal onderzoeken moeten in het algemeen achterwege blijven, omdat de ioniserende straling het risico van de patiënt verhoogt kanker.
Complicaties
Het Nijmeegse breuksyndroom gaat gepaard met aanzienlijke complicaties. Het is een erfelijke aandoening die wordt gekenmerkt door een verhoogde chromosomale kwetsbaarheid. Genezing van het Nijmeegs Breuksyndroom is daarom niet mogelijk. Het optreden van complicaties kan alleen worden vertraagd door symptomatische behandeling. Het is de chromosoomfragiliteit die leidt tot kwaadaardige kankers zoals leukemie, lymfoom of andere kwaadaardige tumoren. Door het verstoorde herstelsysteem van het DNA kunnen de gebruikelijke behandelingen van de kanker zoals straling of het gebruik van cytostatica drugs gaan gepaard met verdere gevaren in het geval van chromosoombreuken. Hoewel het bestaande kanker kan op deze manier worden behandeld. Chromosoombreuken die optreden als gevolg van straling of medicijn therapie kan slecht worden gerepareerd. Als gevolg hiervan ontwikkelen zich nieuwe kwaadaardige tumoren. Alleen al om deze reden bereiken slechts een paar getroffen individuen de volwassen leeftijd. Röntgenstraal en CT-onderzoeken moeten ook worden vermeden omdat ze gepaard gaan met zeer hoge risico's als gevolg van chromosomale instabiliteit. Een ander ernstig symptoom van het Nijmegen-Breeksyndroom is ook de uitgesproken immuundeficiëntie. Dit leidt tot tal van infectieziekten die een constante behandeling vereisen. Door deze infecties is de levensverwachting van de patiënten ook erg beperkt. Bovendien kan de mentale ontwikkeling van het kind erg verstoord zijn door de misvormingen van de hersenen, dus naast vechten infectieziekten en kanker is een constante psychologische en psychotherapeutische behandeling ook noodzakelijk.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Het Nijmegen-Breeksyndroom is een aangeboren aandoening die direct na de geboorte wordt vastgesteld. Vanwege de verschillende misvormingen en andere complicaties is in alle gevallen nauwkeurige medische aandacht vereist. Ouders van getroffen kinderen dienen de kinderarts te informeren als er ongebruikelijke symptomen of klachten optreden. Als het kind is volksgezondheid plotseling verslechtert, is ook medisch advies vereist. Ernstige klachten, zoals tumoren of immunodeficiënties, moeten worden behandeld als intramurale patiënt in een ziekenhuis of een gespecialiseerde kliniek voor genetische ziekten Als er al gevallen van de ziekte in de familie zijn, moet in het geval van een genetische test worden uitgevoerd zwangerschap De uitslag geeft aan of het kind ook lijdt aan het Nijmeegse Breuksyndroom, waardoor vroegtijdige behandeling mogelijk is. De ziekte kan worden vastgesteld door een specialist. De individuele symptomen worden onderzocht en behandeld door de respectievelijke verantwoordelijke artsen. Groeistoornissen moeten bijvoorbeeld worden voorgelegd aan onder meer een orthopeed, terwijl lymfomen en leukemieën moeten worden behandeld door een dermatoloog.
Behandeling en therapie
Het is niet mogelijk om de oorzaak van het Nijmeegs Breuksyndroom te behandelen. Om deze reden is de behandeling beperkt tot de symptomen. Het omvat fysiotherapeutische toepassingen, infectiebestrijding en psychologische zorg. Als kanker uitbreekt, is de gebruikelijke behandeling maatregelen van kanker therapie worden zoveel mogelijk uitgevoerd. Ook multidisciplinaire behandelingen en langdurige vervolgonderzoeken zijn van belang.
Vooruitzichten en prognose
Het Nijmeegse breuksyndroom heeft een ongunstige prognose. Patiënten ervaren volksgezondheid problemen van zowel de organen als de cellen. Talrijke symptomen treden op verschillende gebieden op, wat leidt tot ernstig leed voor zowel de getroffen persoon als de familieleden. In de meeste gevallen is zelfstandig wonen ondenkbaar. De ziekte is niet te genezen met de huidige juridische en medische mogelijkheden. Er is een genetisch defect dat niet kan worden hersteld. Het is artsen niet toegestaan om van mens te veranderen genetica vanwege de juridische situatie. De behandelende arts concentreert zich daarom op de individueel uitgesproken symptomen en stelt een passend behandelplan op, dat in de loop van het leven regelmatig wordt bijgesteld. Het doel van therapie is om de algemene kwaliteit van leven te verbeteren en bestaande symptomen te verlichten. Herstel van dit syndroom kan tot op de dag van vandaag worden uitgesloten. Door de veelheid aan verschillende klachten kan er sterke emotionele overspanning optreden. Vaak is daarom psychologische zorg nodig om het ontstaan van secundaire ziekten te voorkomen die een negatieve invloed hebben op verdere lichamelijke processen. Aangezien het risico op het ontstaan van kanker bij de patiënt verhoogd is, zijn regelmatig controleonderzoeken nodig. Desalniettemin is, zelfs bij vroege detectie van de kwaadaardige weefselveranderingen en intensieve medische zorg, vaak het gevolg van voortijdige dood van de getroffen persoon als gevolg van het ongunstige verloop van de ziekte.
het voorkomen
Preventie van het Nijmeegs Breuksyndroom is helaas niet mogelijk. Het wordt dus tot de reeds aangeboren ziekten gerekend.
Nazorg
In de meeste gevallen geen speciaal of direct maatregelen van nazorg is beschikbaar voor mensen met het Nijmeegse breuksyndroom. Omdat het een aangeboren ziekte is, is er mogelijk ook geen volledige genezing. Als de patiënt kinderen wil krijgen, wordt genetisch onderzoek en counseling aanbevolen om herhaling van het Nijmeegs Breuksyndroom bij het nageslacht te voorkomen. De meeste getroffen personen zijn afhankelijk van verschillende chirurgische ingrepen die de symptomen en misvormingen kunnen verlichten. Bedrust moet altijd in acht worden genomen na dergelijke ingrepen en de getroffen persoon moet het in elk geval ook rustig aan doen. Inspanning of andere fysieke activiteiten moeten worden vermeden. In veel gevallen is het ook nodig om verschillende medicijnen te slikken. De juiste dosering en regelmatige inname moet altijd in acht worden genomen. Bij onduidelijkheden of vragen dient altijd eerst een arts te worden geraadpleegd. De getroffenen zijn in hun dagelijks leven vaak afhankelijk van de hulp en zorg van familieleden en hun eigen gezin. Psychologische ondersteuning heeft in dit geval ook een zeer positief effect op het verdere verloop van de klachten. Mogelijk wordt door het Nijmegen-Breeksyndroom ook de levensverwachting van de getroffen persoon verminderd.
Wat u zelf kunt doen
Omdat het Nijmegen-Breeksyndroom een erfelijke aandoening is, is er op dit moment geen mogelijkheid tot causale behandeling. Therapieën kunnen alleen symptomatisch zijn. Het is belangrijk om de ziektetoestand van elke patiënt afzonderlijk aan te pakken. Naast medische therapieën kunnen andere alternatieve therapiemethoden worden gebruikt om de kwaliteit van leven van de getroffen persoon te verbeteren. Ouders en familieleden kunnen zieke kinderen helpen om door de ziekte beperkte functies uit te oefenen door middel van verschillende soorten stimulatie. Kleine individuele successen kunnen het zelfrespect van de patiënt vergroten. Artsen en fysiotherapeuten kunnen ook advies geven over lichte trainingsmethoden die zijn ontworpen om de fysieke capaciteit van individuen op peil te houden. Naast behoorlijk uitdagende mentale en fysieke oefeningen, zijn er ook verschillende ontspanning methoden die kunnen worden geleerd door ouders van getroffen kinderen en die thuis kunnen worden gebruikt. Dit zijn onder meer verschillende soorten meditatie Ook kunnen bijvoorbeeld klankschalen of danstherapie helpen om verschillende zintuigen van de kinderen uit te dagen en te bevorderen. Het is belangrijk om deze toe te passen maatregelen doorlopend. Alleen op deze manier kan in het beste geval een prestatieverhoging op verschillende gebieden van het leven worden bereikt.Naast het centreren van het individu kan het voor zowel getroffen kinderen als mantelzorgers van groot belang zijn om de sociale omgeving te betrekken bij niet-medische maatregelen. Een intact sociaal netwerk helpt om beter met de stress om te gaan.
