Symptomen | Reiter-syndroom

Symptomen

In het geval van een Reiter-syndroom wordt de zogenaamde Reiter-triade beschreven. Mogelijk kunnen deze worden aangevuld met een ander symptoom voor de Reiter-triade. Artritis, ontsteking van de ureter slijmvlies (urethritis) en conjunctivitis (conjunctivitis) of iritis behoren tot de Reiter-triade: De Reiter-triade omvat ook de zogenaamde Reiter-dermatose: deze dermatose is een erytheem, een roodheid van de huid, die vergelijkbaar is met psoriasis op het slijmvlies van het mannelijke geslachtsorgaan, evenals laesies van de orale slijmvlies.

Bovendien veroorzaakt deze dermatose veranderingen in de handpalmen en voetzolen, het zogenaamde keratoma blenorrhagicum, dat zich manifesteert met pus-gevulde blaren. Er kunnen nog meer zijn huidveranderingen over het hele lichaam, die lijken op psoriasis in hun uiterlijk. Tijdens een Reiter-syndroom kunnen naast de typische Reiter-triade ook begeleidende symptomen optreden.

Deze zijn variabel en omvatten koorts, een inflammatoire verandering in de gewrichten van de onderrug (sacroiliitis), pijnlijke ontsteking van de peesaanhechtingen (enthesiopathieën) of, zeldzamer, ontsteking van interne organen zoals hart- (carditis) of de long huid (pleuritis).

De therapie van Reiter's syndroom hangt af van de infectiesituatie en de kiem.

Als de infectie nog steeds acuut is, kunnen verschillende antibiotische behandelingen aangewezen zijn. Dit is niet het geval als er momenteel geen ziekteverwekker kan worden gedetecteerd. In het geval van een bewezen Urineweginfectie door Chlamydia of Ureaplasma, de antibiotica Doxycycline of macroliden zoals erytromycine of claritromycine kan worden overwogen.

Zeker bij een infectie door Chlamydien is een antibiotische therapie aan te raden, aangezien deze kiem in het lichaam kan aanhouden. Belangrijk is dat bij een Chlamydieninfektion altijd de partner ivm een ​​hernieuwd infectiegevaar ook behandeld moet worden! Ook in het geval van een acute bewezen Gonorroe (Tripper) of een maag darminfectie een antibiotische therapie die geschikt is voor de ziekteverwekker wordt aanbevolen.

Als er geen infecties meer zijn, kan men ook symptoomgericht behandelen. Dus bij een acute artritis worden niet-steroïde antireumatica gebruikt. Evenzo dient hier een ontstekingsvertrager te worden gewerkt met een zogenaamde koude applicatie (cryotherapie).

Beide therapieën helpen tegen de symptomen van artritis. Als het verloop van de ziekte ernstiger is, verschillende gewrichten aantast, of als er een ernstige ontsteking van het binnenoog is (iridocyclitis), moet een behandeling met glucocorticosteroïden (cortisol) worden gestart. Als Reiter's syndroom aanhoudt en een chronisch beloop optreedt, de toediening van sulfasalazine wordt aangeduid.

Dit heeft een extra ontstekingsremmend effect. De enige profylaxe voor het optreden van het syndroom van Reiter is de poging om infectie van de urinewegen of het maagdarmkanaal te voorkomen. Als er toch een infectie optreedt, moet deze zo snel mogelijk worden behandeld.