De mylohyoid-spier is de maxillaire tongbeenspier die boven het tongbeen loopt en afkomstig is van een fijne benige richel aan de binnenkant van de onderkaak Spanning in de maxillaire tongspier kan verantwoordelijk zijn voor slikproblemen en andere volksgezondheid aandoeningen.
Wat is de mylohyoid-spier?
Het tongbeen (Os hyoideum) is omgeven door twee spiergroepen, verdeeld in interne (intrinsieke) en externe (extrinsieke) spieren. De mylohyoid-spier behoort, net als de digastrische spier en de stylohyoid-spier, tot de bovenste tongbeenspieren en heeft het vermogen om het tongbeen omhoog te trekken. De onderste tongbeenspieren, sternohyoid, thyrohyoid en omohyoid spieren, zijn verantwoordelijk voor het naar beneden trekken. De maxillaire tongbeenspier, samen met de andere spieren, leidt naar de kaak en nek spieren, en er zijn ook verbindingen tot aan de schouderbladen en ribbenkast. Omdat het tongbeen erg diep is, is de langwerpige mylohyoid-spier een van de meest verweven spieren in de hoofd regio. De skeletspier die aan het tongbeen is bevestigd, is met zijn achterste vezels verbonden met het tongbeen, terwijl de andere tongbeenspieren hun voorste vezels ontmoeten in het bindweefsel adhesielijn van het middenvlak (raphe mylohyoidea). De mylohyoid-spier zorgt ook voor functionele weefseltoevoer. De gehele tongbeenspieren ondersteunen tong beweging, spraak, ademhaling, slikken, hoesten, larynxbeweging, mond opening en kauwsysteem. De mandibulaire tongbeenspier dient specifiek om het tongbeen omhoog te brengen en de onderkaak te openen.
Anatomie en structuur
De mylohyoid-spier is een afgeleide van de eerste kieuwboog en wordt ook wel het diafragma oris genoemd. De zachte vloer van de mond tussen de onderkaak en het tongbeen wordt voornamelijk gevormd door de linker en rechter maxillaire tongbeenspieren. Beide tong spieren verbinden zich via de raphe mylohyoidea en komen samen om een continue spierplaat te vormen. Onder de tong aan de voet van de mond is het tongbeen, een gebogen U-vormig bot dat als enige niet verbonden is met het skelet. Het is bevestigd aan de tongspieren en ligamenten die het verankeren aan de basis van de schedel De tongspieren zorgen ervoor dat het tongbeen het gewicht van de tong kan dragen. Zonder deze functie zouden mensen geen woorden kunnen uitspreken of verwoorden. De mylohyoid-spier verhoogt het tongbeen tijdens het slikken en opent de kaak, terwijl de geniohyoid-spier fungeert als de kin-hyoid-spier om het tongbeen naar voren te bewegen. Verantwoordelijk voor de verhoging van het tongbeen zijn ook de verteerde spier van de digastrica bij de kinprojectie en de gespleten stylohyoideus-spier bij de kleine tonghoorn. De onderkaakspeekselklier bevindt zich ook aan de achterste rand van de mylohyoid-spier onder de mondbodem.
Functie en taken
Elke dag gebruiken mensen bewust of onbewust hun tongspieren, bijvoorbeeld om hun lippen te bevochtigen. Naast het openen van de kaak, is de mylohyoid-spier ook betrokken bij het slikproces en slijpbewegingen. Samen met de andere intrinsieke en extrinsieke spieren garandeert de vlakke tongbeenspier de ongestoorde werking van de tong tijdens voedselopname en tijdens een onbeperkt kauw- en spreekproces. De intrinsieke tongspieren zijn in staat de tong te vervormen en worden geactiveerd door de zevende hersenzenuw (hypoglossale zenuw). De externe tongspieren zijn in staat om de tong door de mondholte, omhoog, omlaag, vooruit en intrekken. De mylohyoid-spier voert specifieke taken uit die onderhevig zijn aan constante afwisseling van beweging en spanning. De strottehoofd en luchtpijp zijn verbonden met het tongbeen. Tijdens het slikken trekken bepaalde spieren van de tong samen met de strottehoofd en sluit de larynxinlaat door het larynxdeksel tegen de binnenkant van de keel te drukken. De onderkaak tongspier vormt een stabiele verbinding met de mondbodem. Bovendien beïnvloedt de mylohyoid-spier de cervicale spieren en is hij ook betrokken bij de coördinatie van beweging van de nek en schouder. Er zijn geen spieren direct boven het tongbeen, daarom is het voelbaar door het huid Omdat de tongbeenspieren zich uitstrekken vanaf de kaak, borst en schouder aan de tong, ze zijn een belangrijk onderdeel van verschillende bewegingspatronen. De spieren van het tongbeen en de schildklier kraakbeen aangezien het grootste larynxkraakbeen tot de belangrijkste behoren vormen van beweging in de nek, hoofd en kofferbak.
Ziekten
Als een slechte houding of ademhaling problemen optreden, overwegen medische professionals zelden problemen met het tongbeen en de omliggende tongspieren. Als het tongbeen slechts losjes gefixeerd is met zwakke tongbeenspieren en te ver naar achteren ligt, kan een mandibulaire recessie optreden. Als een resultaat hiervan verkeerde kaakpositie, treedt vernauwing van de luchtpijp op, wat problemen kan veroorzaken met ademhaling. in logopediespeelt de tongfunctie een belangrijke rol bij de spraakontwikkeling. Door de tong- en mondspieren te trainen kunnen verschillende spraak- en slikstoornissen worden behandeld. Spanning van de mylohyoid-spier of de andere tongspieren kan ook leiden tot een verscheidenheid van volksgezondheid beperkingen. Als de tongspieren in hun mobiliteit zijn aangetast, resulteert de spanning vaak in slikproblemen, hoofdpijn of nekstijfheid. Als kinderen een verkeerde rustpositie van de tong hebben, mond ademen heeft de voorkeur in plaats van correct nasale ademhaling In dit geval bevindt de tong zich niet in de rustpositie op het gehemelte, maar op de mondbodem, wat resulteert in slappe tongspieren en mogelijk de ontwikkeling van een te grote onderkaak Als de tong naar achteren valt tijdens het slapen in rugligging, wordt de luchtstroom belemmerd, wat kan leiden naar snurken of zelfs stoppen met ademen. Om mogelijk levensbedreigende te bestrijden slaap apneugebruiken artsen nu tongpacemakers die bepaalde tongspieren en de linguale zenuw stimuleren. Behandeling van slaap apneu omvat ook gerichte tongspiertraining die de suprahyoid-spiergroep versterkt, waaronder de mylohyoid-spier. Deze methode van therapie gebruikt elektrische stimulatie gedurende een periode van vier tot acht weken en kan de parameters bij nachtelijke ademhalingsstoornissen aanzienlijk verbeteren.
