Mensen zijn uitgerust met verschillende reflexen om hen te helpen overleven tijdens zwangerschap en tijdens en na de bevalling. Een daarvan is de Moro-reflex. Bij zuigelingen zorgt dit voor de eerste ademhaling na de geboorte en dient het als een schrikreflex tijdens de eerste maanden van het leven van een baby.
Wat is de Moro-reflex?
De Moro-reflex zorgt voor de eerste ademhaling bij de baby na de geboorte en dient als schrikreflex in de eerste maanden van het leven van een baby. De Moro-reflex werd voor het eerst beschreven en benoemd door de Duitse kinderarts Ernst Moro in 1918. Deze reflex is een reactie die vrij onvrijwillig wordt veroorzaakt door een stimulus. Het is de reactie van het pasgeboren kind op een mogelijke dreiging, zoals op zijn rug vallen of plotseling en grof worden neergeslagen. De Moro-reflex wordt uitgedrukt in twee fasen. In de eerste fase strekt het kind schokkerig zijn armen en benen uit, opent zijn handen en spreidt zijn vingers. Tegelijkertijd zet het zijn hoofd in de nek zodat het bovenlichaam iets naar achteren valt. Dan opent hij zijn mond om in te ademen en bevriest kort in deze positie. De tweede fase volgt met het terugtrekken van armen en benen. Het balt nu zijn handen tot vuisten, trekt aan zijn hoofd zijn borst en ademt uit. Het kind kan dan luidkeels huilen. De reflex is het meest uitgesproken in de eerste weken van het leven van een pasgeborene. In de komende paar maanden van het leven, dat van de baby zenuwstelsel rijpt, dus de frequentie en intensiteit van de reflex neemt steeds meer af. Vanaf de derde maand komt het minder vaak en slechts zeer zwak voor en verdwijnt het uiterlijk na de zesde levensmaand volledig. Bij jonge dieren van mensapen heeft de reflex een andere betekenis. Ze worden de hele tijd door hun moeder rondgedragen. Zodra de moeder beweegt, wordt de Moro-reflex geactiveerd bij de aapwelpen. Ze klemmen de moeder heel stevig vast en zetten hun hoofd iets naar achteren om te voorkomen dat ze van de moeder vallen. Om deze reden wordt de Moro-reflex in technische taal ook wel de sluitreflex of de koppelingsreflex genoemd. Omdat deze reflex ook optreedt in de eerste maanden van het leven van een menselijk kind, suggereren onderzoekers in de evolutiebiologie dat we ooit ook draagzakken waren.
Functie en taak
De Moro-reflex is een zeer complexe reactie van het lichaam die wordt geactiveerd door de interactie van alle zintuigen (zien, horen, aanraken en evenwicht Bij mensen vormt de Moro-reflex al in de negende week van zwangerschap Direct na de geboorte speelt het een vitale rol voor het mensenkind: het zorgt ervoor dat de luchtpijp is geopend. Op deze manier stimuleert het de pasgeborene om voor het eerst in te ademen en beschermt het tegen verstikking. In de komende paar maanden van hun leven dient de reflex ook om ouders eraan te herinneren voorzichtig en zachtaardig te zijn met hun pasgeboren baby. Het kind kan immers nog niet zelfstandig zijn hoofd omhoog houden. En aangezien de reactie een ongecontroleerde beweging lijkt en veel baby's hardop huilen als dit gebeurt, zijn ouders vaak erg bang. En in feite is de reflex ook erg onaangenaam voor de baby, omdat het kleine lijfje in deze tijd veel doormaakt: de spanning hormonen adrenaline en Cortisol worden vrijgegeven, de bloed suiker niveau daalt sterk en de hart- tarief stijgt snel. De reflex is echter een volkomen normale reactie van het lichaam en maakt er deel van uit vroege kinderjarenontwikkeling.
Ziekten en kwalen
Als de Moro-reflex de eerste maanden na de geboorte heel vaak wordt geactiveerd, produceert het lichaam meer spanning hormonen Deze verstoren de immuunactiviteit van het kind, die sowieso niet volledig volwassen is. Als gevolg van een verzwakte immuunsysteem, infecties of aandoeningen van de luchtwegen komen vaker voor. Vanaf de vierde levensmaand zou de Moro-reflex langzaam achteruit moeten gaan. Als onderdeel van de neurologische ontwikkeling van het kind, wordt het vervangen door de schrikreflex, die tot in de volwassenheid aanhoudt. Voor vroeg jeugd reflexenis het volgende waar: ze ontwikkelen zich tot een hoogtepunt, dan ebben en verdwijnen ze uiteindelijk. Zoals het begin jeugd reflexen achteruitgang, grove en fijne motoriek rijpen ook. Er zijn ook reflexen die niet echt verdwijnen, maar eerder worden geïntegreerd in een complexere reflex. Normaal gesproken is de ontwikkeling van reflexen voor elk kind hetzelfde. De zenuwstelsel is pas volwassen als het kind dat heeft gedaan werpen allemaal vroeg jeugd reflexen binnen de eerste twaalf maanden van het leven; als er echter stoornissen optreden tijdens deze ontwikkeling, kunnen de kinderen later neurologische aandoeningen ontwikkelen, zoals ADHD en overgevoeligheid. Specifiek kan de ontwikkelingsstoornis van de Moro-reflex leidenbijvoorbeeld dat het kind bij het vallen aanvankelijk zijn armen uitspreidt en de ondersteuningsreactie wordt vertraagd. Het resultaat is dat hij of zij zichzelf veel vaker verwondt dan andere kinderen. Vanwege de overproductie van spanning hormonen, ze nemen ook te veel onnodige informatie uit hun omgeving op, die ze niet kunnen verwerken. De constante overstimulatie kan uiteindelijk leiden naar concentratie problemen en dus ook aan slecht sociaal gedrag van de kinderen. Ze hebben ook moeite om zich gepast te gedragen in nieuwe situaties. Alleen een gereguleerde dagelijkse routine en een vertrouwde omgeving kunnen hen zekerheid bieden. Zelfs op volwassen leeftijd kan de beperking blijven bestaan, zodat het leven van de getroffenen er mede door wordt gekenmerkt paniekaanvallen en angstneurosen.
