Monkeypox, zoals de naam al aangeeft, is een zoönotische ziekte die voornamelijk bij apen voorkomt. Het is echter ook overdraagbaar op mensen
Wat is apenpokken?
Monkeypox, zoals de naam al aangeeft, is een zoönotische ziekte die voornamelijk bij apen voorkomt. Het is echter ook overdraagbaar op mensen. Het virus wordt bijvoorbeeld overgedragen door de consumptie van vlees van resusaapjes. Monkeypox is een besmettelijke ziekte overgedragen door een virus genaamd orthopoxvirus simiae of apenpokken. Deze ziekteverwekker komt vooral veel voor in Afrika. Het belangrijkste gebied van distributie is in West-Afrika en Centraal-Afrika. Daar worden vooral boomknaagdieren zoals verschillende eekhoornsoorten en ratten besmet. Via deze dieren wordt het virus overgedragen op de apen die in deze gebieden leven, met name Javaanse apen en resusapen. Monkeypox verscheen 14 jaar geleden voor het eerst sporadisch bij Amerikaanse prairiehonden. Ze worden verondersteld te zijn overgebracht naar een Amerikaanse dierentuin door een grote rat uit Ghana. In de afgelopen jaren hebben zich af en toe uitbraken van apenpokken voorgedaan in Sierra Leone, Ivoorkust, Liberia, Nigeria, Kameroen, Gabon en de Republiek Congo. Gelukkig is het aantal nieuwe gevallen echter relatief laag. De jaarlijkse incidentie is slechts 0.6 per 10,000 mensen.
Oorzaken
Omdat apenvlees in Afrika vaak op het menselijke menu staat, wordt de ziekte via deze weg ook op de mens overgedragen, waardoor ze kunnen samentrekken pokken ziekte, die sterk lijkt op menselijke pokken (veroorzaakt door het virus orthopokkenvirus variola). Infectie is ook mogelijk door de afscheidingen en bloed van zieke dieren, bijvoorbeeld door beten en krabben wonden, maar het risico op infectie via deze route is vrij laag. Daarentegen is monkeypox-infectie van persoon tot persoon uiterst zeldzaam.
Symptomen, klachten en tekenen
Monkeypox breekt uit na een incubatietijd van gemiddeld ongeveer twee weken. Ze manifesteren zich eerst in de hoogte koorts, rillingen en gezwollen weefselvocht knooppunten. Keelpijn, hoofdpijn, gewrichtspijn, spierpijn en hoesten komen ook voor. Later ontwikkelen geïnfecteerde individuen een huiduitslag van roodheid, puistjes en blaren. Hieruit vormt zich een pokdalige uitgebreide uitslag op de aangetaste delen van de huid, vooral op het gezicht, maar ook op de nek en lies. De schors verdroogt in de loop van ongeveer twee weken. Als ze er uiteindelijk af vallen, laten ze vaak de typische inkepingen of pokken achter die ook bij mensenpokken voorkomen. De ziekte heeft niets te maken met de zogenaamde waterpokken Deze worden veroorzaakt door het varicella-zoster-virus, dat geen pokken virus. In de vroege stadia van de ziekte wordt ook apenpokken vaak verward mazelenmet scharlaken koorts, herpes Zoster, de bof of koepokken.
Diagnose en verloop
Om monkeypox te diagnosticeren, wordt het virus gedetecteerd door onderzoek pokken korsten, pokkenafscheiding of keeluitstrijkjes. Bij een celkweek duurt de detectie van de ziekte enkele dagen; met andere gespecialiseerde methoden duurt het maar een paar uur. Diagnostiek wordt altijd uitgevoerd in gespecialiseerde laboratoria. Het uiterlijk van weefselvocht knooppuntzwellingen op de onderkaak, in de nek en liesstreek is ook heel typerend voor apenpokken. Monkeypox is in veel landen een meldingsplichtige ziekte. Het verloop van deze vorm van pokken lijkt sterk op dat van menselijke pokken, hoewel vaak wat milder. Een voorheen gezond persoon met een intact immuunsysteem sterft tegenwoordig zelden aan de ziekte. Het risico is daarentegen groter bij verzwakte oude of slecht gevoede mensen en bij jonge kinderen. Het sterftecijfer voor apenpokken ligt tussen één en maximaal tien procent van de geïnfecteerde personen, afhankelijk van de regio van de uitbraak. Dit is lager dan het sterftecijfer voor menselijke pokken.
Complicaties
Verschillende complicaties treden op als gevolg van een apenpokkeninfectie. Aanvankelijk veroorzaakt de infectie koorts, rillingen, hoofdpijn en hoesten Dan, na een paar dagen, ontwikkelen zich vaak pijnlijke knobbeltjes die later puisten worden en weggaan littekens. Bovendien, andere huidveranderingen zoals gegeneraliseerd exantheem kan voorkomen. Bestaande huid ziekten worden verergerd door apenpokken, die soms ondraaglijk kunnen veroorzaken pijn en jeuk. zelden ontwikkelen myalgieën en artralgieën zich als gevolg van de infectie, dwz diffuse spier- en gewrichtspijn dat lost pas langzaam op na herstel. Bij afwezigheid van vaccinatie kan monkeypox ook veroorzaken keelontsteking, amandelontsteking en conjunctivitis Er is ook vaak zwelling van de weefselvocht knooppunten, die zelden gepaard gaan met hormonale stoornissen. Als apenpokken niet op tijd worden behandeld, leidt dit aanvankelijk tot orgaanfalen en instorting van de bloedsomloop, en uiteindelijk tot de dood. Kinderen en ouderen of verzwakte personen lopen een bijzonder risico, evenals cardiovasculaire patiënten en personen met een bestaande pokkenvaccinatie. Het sterftecijfer voor apenpokken varieert van één tot tien procent, afhankelijk van de regio van de uitbraak en de tijd tussen infectie en behandeling.
Op welk punt moet u naar een dokter gaan?
Monkeypox is een zoönotische virale ziekte die niet alleen hoge koorts kan veroorzaken en rillingen na een incubatietijd van ongeveer twee weken. De symptomen omvatten eerder zere keel, hoofdpijn, gewrichten en spieren pijnevenals hoesten en gezwollen lymfeklieren (vooral op de onderkaak), die eerst met een internist moet worden besproken. Deze laatste zal waarschijnlijk verwijzen naar een viroloog voor medebehandeling of verdere behandeling. Als uitslag van blaasjes, puistjes en roodheid met uitbreiding tot uitgebreide uitslag treedt op, vooral in het gezicht, nek en lies, zal de behandeling in de meeste gevallen worden gevolgd of voortgezet door een dermatoloog. Als het beloop alleen wordt gekenmerkt door lichte koorts en hoest en een niet-uitbreidende uitslag, is een bezoek aan de dokter vaak niet nodig. De besmette persoon moet zichzelf echter nauwlettend observeren en in geval van verslechtering direct de arts raadplegen. Als het onschadelijke verloop van de apenpokken aanhoudt en de schors na het drogen vanzelf afvalt, is het ergste voorbij. Deze laatste fase vereist een periode van ongeveer twee weken. Mensen die lichamelijk verzwakt zijn of lijden aan deficiëntieverschijnselen (ondervoeding) mag niet afzien van medische diagnose en behandeling. Hetzelfde geldt als kinderen besmet zijn.
Behandeling en therapie
De behandeling van monkeypox is over het algemeen beperkt tot het behandelen van de aanwezige symptomen en het voorkomen van secundaire infecties. Naast strikte bedrust worden in het algemeen koortsverlagende medicijnen voorgeschreven, en hoofdpijnmedicijnen en medicijnen voor zere keel, gewrichten en spieren pijn worden ook gegeven. In het geval van een zogenaamd superinfectie, patiënten krijgen meestal ook speciale antibiotica Als de ziekte eenmaal voorbij is, is er levenslange bescherming tegen herinfectie met het apenpokkenvirus maar ook met het menselijke pokkenvirus. Kruisimmuniteit met variola-virus is aanwezig.
Vooruitzichten en prognose
Monkeypox veroorzaakt verschillende symptomen die lijken op een met koorts gepaard gaande ziekte. Monkeypox is erg gevaarlijk voor mensen en moet daarom in ieder geval onmiddellijk worden behandeld. Eerst en vooral is er een sterke koorts en verdere koude rillingen en 피로 De getroffen persoon voelt zich moe en ziek en de veerkracht neemt enorm af. Verder is er ook pijn in de spieren en gewrichten en lymfeklieren sterk opzwellen. Een roodachtige uitslag vormt zich op de huid, die vaak bedekt is met blaren en puistjes De diagnose van apenpokken is niet altijd gemakkelijk voor een medische professional, omdat de symptomen niet altijd duidelijk aan een ziekte worden toegewezen. Om deze reden kan de behandeling van apenpokken niet in alle gevallen vroegtijdig worden gegeven. Zonder behandeling, ontsteking komt voor in verschillende delen van het lichaam, wat leidt tot orgaanfalen. In dit geval overlijdt de patiënt uiteindelijk. De behandeling van apenpokken wordt niet geassocieerd met bepaalde compilaties. De administratie of antibiotica verlicht de symptomen en de ziekte kan volledig onder controle worden gehouden.
het voorkomen
Omdat apenpokken relatief vaak worden overgedragen via de tussengastheer-aap, moeten mensen zowel wilde apen als in gevangenschap levende apen benaderen met de nodige voorzichtigheid en de dieren alleen op een beschermde manier benaderen om beten of schrammen te voorkomen. Hetzelfde geldt echter voor de eerste dragers van het virus. Afrikaanse boomeekhoorns zijn bijvoorbeeld heel schattig, maar kunnen nog steeds krabben en bijten, waardoor het virus wordt verspreid. Het is ook erg belangrijk om Afrikanen die in de Afrikaanse jungle leven te leren dat het eten van knaagdiervlees en apenvlees het risico op apenpokken met zich meebrengt. In de hele EU geldt een invoerverbod van niet-gedomesticeerde knaagdieren en eekhoorns uit tropisch Afrika en prairiehonden uit de Verenigde Staten. Een andere manier om apenpokken te voorkomen, is ook preventieve vaccinatie tegen menselijke pokken (variola). Na enige vaccinatie 피로 in de afgelopen decennia en minder mensen die tegen pokken werden ingeënt, nam het totale aantal uitbraken met apenpokken weer toe. Onderzoekers zijn ook bang voor die monkeypox virussen genetisch kunnen veranderen, waardoor de overdracht van mens op mens in de toekomst gemakkelijker kan plaatsvinden.
Follow-up
Bij apenpokken is in de regel geen directe opvolging mogelijk. De ziekte moet zo snel mogelijk door een arts worden behandeld om verdere complicaties te voorkomen. In het ergste geval kan monkeypox onbehandeld blijven leiden tot het overlijden van de getroffen persoon of een aanzienlijke vermindering van de levensverwachting van de patiënt. In de meeste gevallen wordt de ziekte behandeld met behulp van medicijnen. Daarbij moet de getroffen persoon letten op het regelmatig en mogelijk innemen van de medicatie interacties met andere medicijnen om complicaties te voorkomen. Vooral in het geval van kinderen moeten ouders hun kinderen dwingen de medicatie in te nemen, zodat de ziekte kan worden genezen. Evenzo antibiotica kan ook worden ingenomen. Bij het nemen van antibiotica, alcohol moet worden vermeden omdat de alcohol het effect van de antibiotica zou beperken. De patiënt moet over het algemeen rusten en het zijn of haar lichaam rustig aan doen. Zware activiteiten of sportactiviteiten moeten indien mogelijk worden vermeden. In het geval van ontstekingmoet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. Gewoonlijk is er bij vroege diagnose en behandeling een positief verloop van de ziekte en geen bijzondere complicaties. Het contact met de triggerende dieren moet worden onderbroken in het geval van apenpokken.
Wat u zelf kunt doen
Personen bij wie apenpokken zijn vastgesteld, hebben onmiddellijke medische behandeling nodig. Naast medisch therapie, die bestaat uit de administratie van verschillende medicijnen en regelmatige controles door de arts, moet de patiënt het rustig aan doen. De arts zal strikte bedrust voorschrijven en ook een verandering adviseren dieet Vooral in de acute fase van de ziekte, de dieet moet bestaan uit zacht voedsel zoals beschuit of kippenbouillon. De patiënt moet ook veel drinken en vermijden genotmiddelen zoals koffie or alcohol. Als een superinfectie heeft plaatsgevonden, is behandeling in het ziekenhuis noodzakelijk. Afhankelijk van hoe de ziekte vordert, kan de patiënt na ziekenhuisopname enkele dagen tot weken bedrust nodig hebben. Bovendien moet ervoor worden gezorgd dat de ziekte volledig is genezen. Dit wordt enerzijds bereikt door medische onderzoeken en anderzijds door goede observatie. Patiënten die ongebruikelijke symptomen of klachten opmerken, moeten onmiddellijk contact opnemen met de verantwoordelijke medische professional. In het geval van ernstige complicaties, is het het beste om de spoedarts te waarschuwen of de getroffen persoon moet onmiddellijk naar het ziekenhuis worden gebracht. Andere zelfhulp maatregelen focus op het identificeren van de trigger voor apenpokken en het nemen van preventieve maatregelen.
