Verhoogde pols

Definitie

Een toegenomen hart- snelheid betekent dat het hart te snel of te vaak klopt, dat wil zeggen dat het hoger is dan de gebruikelijke (fysiologische) hart- tarief. Fysiologisch hart- snelheid varieert met de leeftijd, maar moet voor volwassenen tussen 60-80 slagen per minuut liggen. Frequenties tussen in het bovenste bereik van het fysiologische hartslag zijn al arm, maar tachycardie wordt pas gezien vanaf 100 slagen per minuut en vanaf frequenties van 150 slagen per minuut spreekt men van een uitgesproken tachycardie.

Symptomen

Bij verhoogde hartslag kan het hart niet meer voldoende pompen bloed met zuurstof in de bloedsomloop van het lichaam. Dit is de reden waarom symptomen zoals duizeligheid, misselijkheid of slaperigheid optreden. In zeldzame gevallen kan een kort flauwvallen optreden.

Bovendien kan de patiënt klagen over kortademigheid of zwakte (verminderde veerkracht) bij een verhoogde polsslag. Bovendien fladdert in de borst of een struikelend hart dat kan worden gevoeld tot aan de nek is ook merkbaar. Een plotselinge tachycardie wordt vaak gemeld, dat plotseling begint en ook abrupt eindigt, ongeacht bepaalde situaties, zowel in rust als na lichamelijke inspanning.

Deze goedaardige vorm van tachycardie verdwijnt meestal vanzelf. Desalniettemin moeten dergelijke aanvallen ook door een arts worden opgehelderd, omdat ze gevaarlijk kunnen zijn voor de betrokken persoon, afhankelijk van de situatie waarin ze zich voordoen (machines bedienen, auto rijden). U moet ook uw arts raadplegen als de verhoogde pols niet vanzelf verdwijnt, als er druk op de borst en kortademigheid, evenals kortademigheid optreden en de pijn op de borst verergert.

Oorzaken

Een verheven hartslag hoeft niet altijd een hoge ziektewaarde te hebben. Sterke emoties zoals vreugde, opwinding of angst kunnen ook de hartslag verhogen. Evenzo kan een verhoogde hartslag optreden na het sporten of andere lichamelijk inspannende activiteiten.

Andere oorzaken van een verhoogde polsslag moeten hieronder worden beschreven. In de meeste gevallen wordt een verhoogde pols veroorzaakt door het hart, aangezien de hartspier de hartslag door samentrekking van de cellen van de hartspier. Er zijn bepaalde delen van het hart, zoals de zogenaamde sinusknoop in de rechter atrium, die werken als een gangmaker en stimuleert de hartspiercellen met een bepaalde frequentie (fysiologisch: 60-80 slagen per minuut).

Als er onvoldoende is bloed toevoer naar het hart of als er storingen zijn in de sinusknoopkunnen verhoogde frequenties voorkomen. Hieronder worden enkele hartziekten besproken die tot verhoogde polsslag leiden. Zoals eerder vermeld, de sinusknoop is verantwoordelijk voor de hartslag.

Als het te snel werkt, zoals in het geval van koorts of angst, wordt een verhoogde hartslag geproduceerd, die in dit geval sinustachycardie wordt genoemd (> 100 slagen / minuut). Zoals sinustachycardie, atriale flutter/ flicker ontstaat in de atria. Hier is de elektrische stimulatie van de atria verstoord en daarom fladderen of flikkeren de spieren van de atria.

In dit klinische beeld is er niet alleen een verhoogde pols, maar ook een onregelmatige pols. In tegenstelling tot ventriculaire flutter of fibrillatie, atriale flutter/ fibrillatie is niet levensbedreigend en kan zelfs onopgemerkt blijven. Ventriculaire flutter of fibrillatie vormt een acuut gevaar voor de getroffen persoon vanwege de snelle contracties van de grote kamers van het hart pompen niet meer genoeg bloed effectief in de bloedsomloop van het lichaam, waardoor de patiënt het bewustzijn kan verliezen of ademhalings- en bloedsomloopstilstand kan krijgen.

Ventrikelfibrillatie kan worden veroorzaakt door ventriculaire tachycardie, dwz een snelle hartslag die uit de ventrikels komt. Over het algemeen klopt het hart ook sneller en minder efficiënt. Een andere oorzaak van een verhoogde polsslag kan de overdracht van impulsen van de atria naar de ventrikels zijn.

Allereerst, AV-knooppunt herintredende tachycardie moet hier worden vermeld, wat niet een van de gevaarlijke vormen van een verhoogde pols is. In dit klinische beeld treedt circulaire excitatie op tussen atria en ventrikels, wat de polsslag verhoogt en zich vaak manifesteert in plotselinge maar omkeerbare tachycardie. Wolff-Parkinson-White-syndroom is ook een aangeboren geleidingsstoornis waarbij er een extra geleiding is tussen de atria en de ventrikels.

Deze anomalie kan ook lang onopgemerkt blijven en wordt niet behandeld als er geen symptomen aanwezig zijn. Klachten uiten zich in sterke en plotselinge hartkloppingen, die zelfs tot bewusteloosheid kunnen leiden. In dit geval is er een indicatie voor therapie.

Hartritmestoornissen kunnen ook de oorzaak zijn van een verhoogde hartslag. Er zijn veel verschillende soorten hartritmestoornissen die door een arts moeten worden onderzocht en sommige hebben behandeling nodig. Verder zijn de effecten van coronair slagader ziekte of een hartaanval, namelijk een gebrek aan bloedtoevoer naar het hart, kan de geleiding van de elektrische impulsen van het hart beïnvloeden en zo leiden tot een verhoogde hartslag. In aanvulling op, hoge bloeddruk bevordert de ontwikkeling van tachycardie.

Maar niet alle vormen van verhoogde pols worden geassocieerd met hartaandoeningen. Hormonale fluctuaties, zoals hyperthyreoïdie of tijdens menopauze bij vrouwen, versnellen ook de hartslag en dus de pols. Bloedarmoede kan ook leiden tot een verhoogde hartslag.

Deze bloedarmoede kan worden veroorzaakt door een groot bloedverlies als gevolg van een ernstig letsel, in welk geval het hart bijzonder snel klopt vanwege de schokken, Of ondervoedingbloedvormingsstoornissen of iets dergelijks. In het laatste geval wordt de verhoogde polsslag veroorzaakt door een regulerend mechanisme van het lichaam waardoor het lichaam probeert het zuurstofgebrek te compenseren door een verhoogde bloedafvoer. Een verhoogde hartslag treedt ook op wanneer a bloedprop (thrombus) blokkeert een slagader in de long (pulmonaal embolie) of in geval van vergiftiging door schimmels, medicijnen, medicijnen, verdovende middelen (Inclusief nicotine en cafeïne).

De meest samengevatte problemen met de bloedsomloop zijn verminderde bloedtoevoer naar de hersenen, wat in het ergste geval kan leiden tot flauwvallen. Vaak kan deze volledige afbraak van de bloedsomloop echter nog worden voorkomen en ervaart de getroffen persoon plotselinge duizeligheid, een kort gevoel van zwakte en een beperkt gezichtsveld. Om dit te voorkomen voorwaarde van ontwikkeling in de eerste plaats, normaal bloeddruk kan het bloed in de hoofd zelfs als je staat.

Omdat een bepaald bloedstroomvolume per tijd resulteert uit de bloeddruk en slagfrequentie van het hart, heeft de pols een compenserende functie als de bloeddruk niet hoog genoeg is om het vereiste volume te bereiken. Simpel gezegd, dit betekent dat het lichaam merkt dat de levering aan de hersenen is onvoldoende. Het is echter ook niet in staat te verhogen bloeddruk zo snel en probeert daarom door middel van een verhoogde hartslag compenserend het benodigde bloedvolume te verschaffen.

Tijdens het sporten gaat de hartslag automatisch omhoog doordat het hart sneller moet kloppen om de werkende spieren van voldoende zuurstof en voedingsstoffen te voorzien en de afvalstoffen af ​​te voeren. Het spierstelsel wordt in toenemende mate van bloed voorzien en maakt zo een effectievere prestatie mogelijk. Het is heel normaal dat de hartslag na het sporten nog een tijdje hoog blijft.

Dit komt doordat het lichaam een ​​tijdje in zijn "activiteitsmodus" blijft en pas geleidelijk terugkeert naar een staat van rust. Als hij merkt dat de spieren niet meer zo vaak worden gebruikt, vermindert hij hun doorbloeding en zakt de hartslag weer. Bij mensen die dat regelmatig doen uithoudingsvermogen sport, kan worden opgemerkt dat hoewel de hartslag aanzienlijk toeneemt tijdens het sporten, deze meestal lager is dan de hartslag van gemiddelde actieve mensen in rustsituaties.

Dit komt doordat het hart in omvang toeneemt tijdens regelmatige lichamelijke activiteit en daardoor meer bloedvolume kan transporteren in één hartslag dan het hart van een normaal actief persoon. In rust is een lagere hartslag dus voldoende om voldoende bloed in het organisme te pompen. Natuurlijk kan de hoge hartslag er ook gemakkelijker toe leiden hartritmestoornissen tijdens het sporten.

Als tachycardie of een onregelmatige pols optreedt tijdens of na het sporten, wordt een medisch onderzoek aanbevolen om ernstige oorzaken uit te sluiten. Een verhoogde pols is niet noodzakelijk hetzelfde als tachycardie (snelle hartslag), aangezien tachycardie per definitie alleen aanwezig is vanaf een waarde van meer dan honderd slagen per minuut. Maar zelfs een hartslag van meer dan 80 slagen per minuut kan als een verhoogde hartslag worden beschouwd.

Typische ziekten die een verhoogde hartslag veroorzaken, zijn beide hyperthyreoïdie, hyperthyreoïdie of een hartafwijking. De hyperthyreoïdie wordt merkbaar door een algemeen verhoogd metabolisme. De klok van de hartslag wordt extra gestimuleerd en verhoogt zo de hartslag.

"Hartafwijkingen" die een verhoogde polsslag veroorzaken, zijn bijvoorbeeld zwakte van de hartspier of verschillende vormen van hartklepafwijkingen. In beide gevallen slaagt het hart er niet in om het vereiste volume per slag te pompen, dus wordt het gedwongen om de slagfrequentie te verhogen om de vereiste stroomsnelheid te bereiken. hartritmestoornissen kan verantwoordelijk zijn voor een verhoogde hartslag. De frequentie is echter meestal sneller dan 100 slagen per minuut.

In dergelijke gevallen voelt de getroffen persoon meestal zelf een soort hart struikelen. Een verhoogde polsslag gedurende de nacht wordt geassocieerd met een ziektewaarde, omdat de polsslag fysiologisch gezien zou moeten dalen als de persoon tot rust komt. Wakker worden door nachtmerries kan een verhoging van de polsslag veroorzaken, maar als er geen concrete reden kan worden vastgesteld, moet een medisch onderzoek worden uitgevoerd.

Afhankelijk van de onderliggende ziekte kan de polsslag hoger of lager zijn. Als er bijvoorbeeld is hartfalen (zwakte van het hart) of cardiomyopathie, de pols is verhoogd, maar verandert nog niet in tachycardie. Als daarentegen het hartritme daadwerkelijk verstoord is, is de polsslag over het algemeen hoger dan honderd slagen per minuut, zelfs 's nachts, en moet zo snel mogelijk een arts worden gecontroleerd om de kans op complicaties zo laag mogelijk te houden. als mogelijk.

Stress leidt ook tot een verhoging van de hartslag via een boodschappersubstantie, het hormoon adrenaline. Dit is een evolutionair overblijfsel uit vroegere tijden. Net als catecholamine verhoogt adrenaline de hartslag en bloeddruk.

Voor een kortdurende reactie is het vrijkomen van adrenaline door stress een essentiële reactie van het lichaam. Een permanent verhoogde stress werkt echter via het hormoon cortisol dat een ziektewaarde ontwikkelt als de bloedspiegel permanent wordt verhoogd. Aangenomen wordt dat een verhoogde cortisolspiegel gepaard gaat met een groter risico op arteriosclerose en dus een groter risico op een hartaanval or beroerte.

Alcohol beïnvloedt het lichaam en de stofwisselingsprocessen op veel verschillende manieren. Sommige mechanismen worden vandaag de dag nog steeds niet volledig begrepen. Opvallend is echter dat veel mensen een versnelde hartslag of zelfs hartritmestoornissen melden na alcoholgebruik.

Zo kunnen zelfs jonge mensen met een gezond hart de zogenaamde Vakantiehartsyndroom na matig tot zwaar alcoholgebruik, waarbij ze zich plotseling ontwikkelen boezemfibrilleren en worden daarom vaak naar het ziekenhuis gebracht. De ritmestoornissen verdwijnen meestal vanzelf. Alcohol beïnvloedt vermoedelijk de cardiovasculair systeem op een zodanige manier dat het leidt tot meer hartwerk (hoge polsslag) en dus tot een verhoogde bloeddruk.

Het lichaam wordt als het ware onder druk gezet en reageert met verhoogde activiteit van het sympathische zenuwstelsel, die over het algemeen actief is in stress- en activiteitssituaties. Tegelijkertijd wordt aangenomen dat de tegenstander van de sympathieke zenuwstelsel parasympathische zenuwstelsel, wordt verzwakt en dus zijn remmende effect op de cardiovasculair systeem is verminderd. Deze mechanismen zouden de verhoogde hartslag na alcoholgebruik kunnen verklaren.

Een andere verklaring verwijst naar het vaatverwijdende effect van alcohol. Omdat alcohol de schepen, reageert het hart door de hartslag te verhogen om de bloedtoevoer naar de organen op peil te houden. In uitgezet schepen het bloed zinkt en het hart moet sneller presteren om de bloedsomloop in stand te houden.

Gelukkig keert de hartslag meestal snel terug naar normaal als het alcoholgebruik is gestopt en het lichaam de alcohol kan afbreken. Het pulsverhogende effect van koffie is te wijten aan het ingrediënt, cafeïne. Cafeïne is een stof met een licht stimulerende werking en wordt door artsen beschouwd als een verslavende stof omdat het voldoet aan alle criteria van een verslavende stof.

Naast het verhogen van de bloeddruk zorgt cafeïne ook voor een verhoging van de hartslag. Afhankelijk van de ingenomen dosis cafeïne kan dit zelfs leiden tot hartritmestoornissen. Na consumptie wordt het maximale effect van cafeïne bereikt na ongeveer 20 minuten, wat verklaart waarom de polsslag en bloeddrukstijging pas begint na het drinken van koffie.

Het effect houdt daarbij in totaal ca. twee uur, zodat het met de polsstijging na koffieconsumptie een snel omkeerbare polsstijging betreft. Fever gaat natuurlijk gepaard met een toename van de pols.

Voor elke graad Celsius die de koorts stijgt, stijgt de pols met gemiddeld tien slagen per minuut. Dienovereenkomstig, hoe hoger de koorts, hoe sneller de hartslag. Dit kan worden verklaard door het feit dat de verhoogde lichaamstemperatuur leidt tot verwijding van het bloed schepen, die de overtollige warmte via de huid aan de omgeving willen afgeven.

De verwijde bloedvaten zorgen er echter voor dat het bloed verstopt raakt en de bloeddruk daalt. Bij verwijde bloedvaten wordt de doorbloeding dienovereenkomstig vertraagd. Om voor voldoende toevoer van de verschillende organen en weefsels te kunnen zorgen, moet het lichaam de hartslag verhogen. Op deze manier wordt de circulatie van het bloedvolume weer verbeterd.

Hoe hoger de koorts, hoe uitgesprokener de verwijding van de bloedvaten en hoe hoger de hartslag die nodig is om een ​​efficiënte bloedtoevoer naar alle organen te garanderen. Dienovereenkomstig is een verhoogde hartslag bij koortsige patiënten geen reden tot bezorgdheid. Integendeel, het helpt de patiënt zelfs om optimale zorg voor zijn of haar lichaam te blijven ontvangen.

Een verhoogde hartslag tijdens verkoudheid of infectie is niet ongebruikelijk en is zeer fysiologisch, vooral in verband met koorts. Hoewel een onschadelijk griep-achtig effect zou slechts enkele slagen moeten omvatten, de polsslag kan al aanzienlijk worden verhoogd in geval van koorts. Enerzijds heeft dit te maken met de afweerreactie van het lichaam.

De immuunsysteem of de afweercellen van het lichaam hebben energie nodig, die ze ontvangen met behulp van zuurstof. Om voor deze verhoogde zuurstoftoevoer te zorgen, pompt het hart vaker om een ​​grotere doorbloeding te genereren. Bij koorts is er nog een andere variabele.

Namelijk de veranderde kerntemperatuur van het lichaam. Omdat dit bij koorts wordt veroorzaakt, probeert het lichaam het lichaam te 'opwarmen' door het bloedtransport te verhogen. Maar zelfs in dat geval mag de polsslag niet degenereren tot tachycardie (hartkloppingen), maar moet deze ongeveer twintig tot maximaal dertig slagen per minuut hoger zijn dan de normale polsslag in rust.

Als dit niet meer het geval is, moet een arts worden geraadpleegd. Typische oorzaken voor een polsslag die hoger is dan de normale waarde, kunnen zogenaamde hyperthyreoïdie zijn, ook wel hyperthyreoïdie genoemd. Dit kan verschillende oorzaken hebben, variërend van een auto-immuunziekte, Ziekte van Graves, tot hypofyse-adenoom.

In de meeste gevallen is het echter niet precies bekend waar de hyperthyreoïdie vandaan komt, dus het heeft geen echte ziektewaarde. De schildklier hormonen hebben een effect op het autonome zenuwstelsel en zorgen voor een algemene toename van de drive. Mensen met hyperthyreoïdie hebben bijvoorbeeld een hogere calorie-omzet, een grotere bewegingsdrang, kunnen minder slapen en ook een hogere hartslag in rust.

Gedurende zwangerschap, de hartslag neemt natuurlijk toe met ongeveer tien slagen per minuut. De oorzaak hiervan is een van de talrijke aanpassingsmechanismen van het moederlichaam aan de zwangerschap. Het opgroeiende kind moet goed van moederlijk bloed worden voorzien, zodat het voldoende voedingsstoffen voor zijn groei krijgt.

Verhoogde bloedstroom naar de baarmoeder is hiervoor essentieel. Daarom neemt ook het bloedvolume van de moeder toe. Door de verhoging van de hartslag kan het bloed sterker in het organisme circuleren en de baarmoeder en het kind.

Dienovereenkomstig is een zekere verhoging van de hartslag normaal tijdens zwangerschap. Als de polsslag echter permanent sterk wordt verhoogd, kan dit ongunstig of zelfs gevaarlijk zijn voor moeder en kind. Normaal gesproken neemt de polsslag tijdens de zwangerschap slechts met ongeveer tien slagen per minuut toe; het is dan meestal niet meer dan 100 slagen per minuut.

Een constante verhoging van de polsslag aanzienlijk boven 100 slagen per minuut moet eventueel door een arts worden opgehelderd. Als de polsslag constant erg hoog is, kan de pompcapaciteit van het moederhart verslechteren, waardoor haar lichaam en dus ook dat van de baby niet meer optimaal van voedingsstoffen en zuurstof wordt voorzien. Dit kan ongewenste gevolgen hebben en leiden tot een gebrek aan aanbod voor de baby.

De toename van de polsslag tijdens de zwangerschap komt vrij vaak voor bij zowel een- als tweelingzwangerschappen. Er zijn geen aanwijzingen dat het significant vaker voorkomt bij tweelingzwangerschappen. Het geldt natuurlijk ook voor tweelingen dat ze te weinig kunnen krijgen door een permanent te sterk verhoogde hartslag van de moeder.

Omdat tweelingen toch vaak kleiner worden geboren dan alleenstaande baby's, omdat ze de ruimte in de baarmoeder met hun tweelingbroer kan dit sneller een gevaar worden voor deze kinderen. Indien er een medisch onderzoek is uitgevoerd en er is geen ernstige oorzaak voor de polsslagverhoging, kan in ernstige gevallen en afhankelijk van de werksituatie van de zwangere vrouw een arbeidsverbod worden overwogen. Een dergelijk verbod zal echter alleen worden uitgevaardigd als er een reëel gevaar bestaat voor de moeder en / of het kind als de zwangere vrouw haar werk voortzet.Als de stijging van de polsslag kan worden gecontroleerd door algemene maatregelen of medicatie die tijdens de zwangerschap wordt getolereerd, het arbeidsverbod kan doorgaans worden afgeschaft.

Gedurende de menopauze het lichaam ondergaat grote hormonale veranderingen. Als gevolg hiervan ervaren veel vrouwen onaangename bijwerkingen zoals opvliegers met zweten, rusteloosheid en slaapstoornissen. Een verhoogde polsslag kan hier ook deel van uitmaken, aangezien de hormonale veranderingen ook het autonome zenuwstelsel aantasten.

Dit bestaat uit het sympathische en parasympathische zenuwstelsel. Terwijl de parasympathische zenuwstelsel is vooral actief in rustsituaties, de sympathische zenuwstelsel is verantwoordelijk voor het beheersen van het organisme tijdens activiteit. De toename van de hartslag en bloedcirculatie, zweten en rusteloosheid zijn daarom te wijten aan verhoogde activiteit van de sympathische zenuwstelsel.

Omdat het enige tijd kan duren voordat het lichaam zich volledig heeft aangepast aan de nieuwe hormonale situatie, zijn terugkerende verhoogde hartslagfrequenties niet ongebruikelijk. Als de polsslag zich echter permanent in het verhoogde bereik bevindt (meer dan 100 slagen per minuut) zonder tussentijds te kalmeren en als er zelfs ritme-onregelmatigheden zijn, moeten de symptomen door een arts worden opgehelderd. Door het schrijven van een ECG kan meestal een eerste classificatie van de snelle polsslag of een ritmestoornis worden gemaakt.

Als de vrouw wordt gestoord door haar verhoogde hartslag tijdens menopauze, dit bevordert helaas bovendien de hoge hartslag, aangezien opwinding bijdraagt ​​aan een verhoogde hartslag. Daarom is het belangrijk om kalm te blijven en bij grote bezorgdheid uit voorzorg een arts te raadplegen. Op deze manier kunnen de angsten meestal snel worden weggenomen.

Volgens een bedrijf dat meettechniek voor verkoopt Grensverkeer vrouwencycli, is er net daarvoor een aanzienlijke toename van de hartslag ovulatie, dwz direct voor die van een vrouw vruchtbare dagen. Verder is er in professionele kringen weinig bekend over het verband tussen de polsslag en de vrouwelijke cyclus. Volgens het onderzoek van het bedrijf, dat ook onafhankelijk door het bedrijf werd uitgevoerd, zou de toename van oestradiol in het bloed hier de oorzaak van kunnen zijn.

Er zijn echter geen oorzakelijke verbanden onderzocht. Over het algemeen moeten de resultaten echter worden beschouwd met dien verstande dat het bedrijf er belang bij had een significant verhoogde hartslag in het onderzoek te vinden. Het is dus niet echt mogelijk om te beantwoorden of er eerder echt een fysiologische verhoging van de hartslag is ovulatie.

Vrijwel alles kan onder de psychosomatische oorzaken van een verhoogde hartslag vallen, waarbij stress waarschijnlijk verreweg de meest voorkomende oorzaak is. Door het vrijgekomen cortisol activeert het lichaam, dat zich nu in een “gevaarlijke situatie” bevindt, automatisch de zogenaamde sympathische zenuwstelsel en verhoogt daardoor ook de polsslag. Maar ook andere psychosomatische ziekten gaan vaak gepaard met zogenaamde vegetatieve symptomen.

Ook somatisatiestoornissen of hypochondrische stoornissen komen voor. Terwijl somatisatiestoornissen worden gekenmerkt door het feit dat bijna elk orgaansysteem kan worden aangetast, worden hypochonderaandoeningen gekenmerkt door de angst om aan een gevaarlijke ziekte te lijden. Deze angst zorgt er op zijn beurt voor dat de hartslag stijgt via het vrijkomen van cortisol.

Een verhoogde hartslag na het eten kan verschillende oorzaken hebben:

• De oorzaak komt vooral vaak voor bij de consumptie van cafeïnehoudende dranken met voedsel. Cafeïne activeert de cardiovasculair systeem en verhoogt de hartslag.
• Een snelle polsslag na het eten kan echter ook optreden bij bijvoorbeeld onderliggende ziekten suikerziekte of na verschillende darmoperaties.
• In deze gevallen verwijdert de chymus die de darmen binnendringt vloeistof uit het lichaam, zodat de hartslag compenserend wordt verhoogd om de bloedtoevoer naar de organen te verzekeren.
• Vooral bij oudere mensen kan de stijgende polsslag na de maaltijd ook worden veroorzaakt door de herverdeling van het bloed na een maaltijd. Tijdens de spijsvertering verdeelt het lichaam zijn bloed in toenemende mate naar het maagdarmkanaal om snel voedingsstoffen uit voedsel op te nemen.

  Als gevolg hiervan kan de bloeddruk in de systemische circulatie dalen en verhoogt het hart vervolgens de hartslag om het "gebrek" aan bloed in andere delen van het lichaam te compenseren.

• Als de getroffen persoon zich bovendien concentreert op een mogelijk versnelde hartslag, leidt dit meestal tot een verhoging van de polsslag, aangezien het autonome zenuwstelsel reageert op de bezorgdheid van de patiënt.

Helaas is het niet mogelijk om een ​​onweerlegbaar verband te formuleren tussen een verhoogde puls en stoelgang.Hoewel sommige mensen met schildklieraandoeningen dergelijke verschijnselen melden, is er nog steeds een gevoel van bijna instortende bloedsomloop aanwezig. Bovendien zou een verhoging van de hartslag door bewuste spierspanning mogelijk zijn. Wanneer de stoelgang begint te drukken, hebben we de mogelijkheid om de occlusieve spier van de anus om voortijdige lekkage van de ontlasting te voorkomen.

Door deze spiercontractie, maar mogelijk ook door de lichte belasting die het veroorzaakt, kan er direct voor de ontlasting een polsslag optreden. De rug pijn typisch in het dagelijks leven wordt meestal niet gecombineerd met een hogere polsslag, maar veroorzaakt slechts een lichte pijn, wat niet resulteert in een significante toename van de frequentie van stoelgang. Een toename van de polsslag wordt daarentegen veroorzaakt door de meer ernstige acute ziekten.

Bijvoorbeeld een long embolie of hartaanval kan terug veroorzaken pijn naast kortademigheid en een aanzienlijk versnelde pols. De oorsprong hiervan pijn is dan noch de wervelkolom, noch de rugspieren, maar een geprojecteerde pijn die afkomstig is van een inwendig orgaan en zich in de rug manifesteert. Terwijl "normaal" pijn in de rug ontstaat in de wervelkolom of de spieren, rugpijn in combinatie met tachycardie is meestal niet bewegingsafhankelijk en is vaak het symptoom van een ernstige, acute ziekte.

histamine intolerantie is te wijten aan het mogelijke ontbreken van twee enzymen in het lichaam die dienen om af te breken histamine. Het ontbreken hiervan enzymen kan leiden tot een onbalans tussen de opname en afbraak van histamine in het lichaam, dat vervolgens wordt verschoven naar de kant van absorptie. Als zich voldoende of te veel histamine heeft opgehoopt, symptomen vergelijkbaar met die van een allergische reactie komen voor in het lichaam.

Naast de vorming van striemen en de zogenaamde netelroos is er dan ook tachycardie, een verhoging van de bloeddruk en zwelling van lichaamsdelen. Histamine-intolerantie wordt niet gezien als een zelfstandige allergie, maar kan voorkomen in combinatie met allergieën.

• Symptomen van histamine-intolerantie
• Hoe een histamine-intolerantie testen?