Isometrische oefeningen | Oefeningen voor een cervicaal wervelsyndroom

Isometrische oefeningen

Een isometrische oefening beschrijft de spierspanning zonder verandering in spierlengte. Het betekent dus een samentrekking van de spier zonder een merkbare verandering in de van buitenaf zichtbare positie. Deze vorm van spiertraining wordt vaak gebruikt als onderdeel van houdingstraining of ontspanning opdrachten.

Een goed voorbeeld van isometrische oefeningen van de cervicale wervelkolom wordt hieronder uitgelegd. De patiënt zit rechtop in een comfortabele zithouding op een stoel. Voeten en knieën zijn parallel op schouderbreedte geplaatst.

Nu worden de 6 bewegingen in de cervicale wervelkolom elk 10-15 seconden achter elkaar uitgevoerd. Om de oefening isometrisch te maken, wordt de handpalm vervolgens tegen de hoofd als obstakel voor de beweging die kan worden uitgevoerd. De rechterhand stopt bijvoorbeeld de rechterwang voor de juiste rotatie van de hoofd.

Dit spant de spier, maar de hoofd blijft altijd in dezelfde positie. Het is gebleken dat de bijwerkingen van dit type training verminderen bloed stroom naar de spier tijdens de oefening zelf. Hierdoor kunnen de afvalproducten van de samentrekking, zoals melk geven, kan niet voldoende uit de spier worden verwijderd.

Melk geven is een zuur en leidt daardoor tot plaatselijke verharding van de spier acidose als de training onjuist wordt toegepast. Overleg met de behandelende orthopedisch chirurg wordt daarom aanbevolen. Stretching oefeningen maken meestal ook deel uit van het trainingsprogramma voor cervicaal wervelsyndroom.

Tijdloos stretching variaties zijn het uitrekken van de spier trapezius. De patiënt staat of zit op een stoel en kantelt het hoofd zo ver mogelijk naar de rechterschouder terwijl het bovenlichaam stabiel blijft. Aan de linkerkant trekt de patiënt met zijn hand naar de grond om de stretching van links nek spieren.

Het is belangrijk dat de linkerschouder een grote afstand van het oor aanhoudt. De positie wordt ongeveer 20 seconden vastgehouden, er kan een ruk worden gevoeld, daarna kan het hoofd voorzichtig in de zijwaartse kanteling worden gedraaid als een variatie op de rek, dwz de de blik is eenmaal naar beneden of naar boven gericht. In de meeste gevallen voelt de patiënt zelf waar een toegenomen rek pijn treedt op. Deze positie kan dan nog eens 20 seconden worden vastgehouden. Vervolgens wordt de oefening aan de andere kant uitgevoerd. Om een ​​effect te bereiken in rekoefeningen, moeten ze een of twee keer per dag gedurende een langere periode worden uitgevoerd.