De holen maken deel uit van de as, de tweede halswervel Dit bestaat uit een lichaam met wervelbogen en transversale processen en een benig proces dat de wervelkolom of tand (holen) wordt genoemd. In een breuk (a gebroken bot) van de as, is de holen het vaakst betrokken, daarom is dit type bot fractuur heet een holenfractuur.
Wat is een holenfractuur?
Een holen breuk is een breuk in het benige proces van de tweede halswervel Er zijn drie verschillende soorten fracturen volgens de classificatie van Anderson-D'Alonso. Verschillende ligamenten hechten zich vast aan de as van de holen, waardoor de beweging van de halswervels wordt overgebracht op het spierstelsel. Een van deze ligamenten is het ligamentum transversum.
- Bij type I breuk, is de punt van de holenas boven dit ligament onder een hoek gebroken.
- Type II is de meest voorkomende van de holenbreuken. Hier bevindt de breukplaats zich dicht bij de basis van de holen, dicht bij de kruising met het aslichaam.
- Type III strekt zich al uit tot in het lichaam van de as.
Oorzaken
Type I-fractuur wordt veroorzaakt door overstrekking van de ligamenta alaria. Dit kan gebeuren als gevolg van een ernstig letsel met verplaatsing van de bovenste baarmoederhals gewrichten tussen het achterhoofdsbeen en het eerste halswervel Hierdoor scheuren de bijbehorende ligamenten (ligamenta alaria) het bot af, waardoor de breuk ontstaat. Type II-fracturen zijn vaak het gevolg van vallen. Vallen in het gezicht resulteren in hyperextensie verwondingen die de atlas wervel naar achteren, en valt naar de achterkant van de hoofd resulteren in hyperflexietrauma's die verantwoordelijk zijn voor het naar voren schuiven van de atlas. In beide gevallen kan een type II-fractuur optreden. Bij type III veroorzaakt een gewelddadige impact een wervelverplaatsing. Dit veroorzaakt enorm veel stretching van het ligament rond de as van de holen (ligamentum transversum). Als het hierbij niet scheurt stretching, het geeft de werkende kracht door aan de wervel, wat resulteert in een breuk. Breuken van de holen komen vaak voor bij oudere mensen omdat de botten bij ouderen wordt steeds brozer. Bij jongere mensen is de botstructuur nog sterker, waardoor de kans op ligamentletsel groter is.
Symptomen, klachten en tekenen
De medische geschiedenis is hier vooral belangrijk, omdat de soorten verwondingen worden onthuld op basis van de volgorde van ongevallen. Verwondingen zoals kin wonden, gezichtsblessures, en hoofd snijwonden kunnen al wijzen op een cervicaal letsel. Als een gekantelde houding van de hoofd en nek wordt hieraan toegevoegd, met pijn en beperkte beweging van de bovenste cervicale wervelkolom, is er zelfs meer bewijs van een dergelijke verwonding. Palpatoire plaatselijke gevoeligheid als een belangrijk symptoom duidt op een letsel aan de bovenste cervicale wervelkolom. Andere symptomen zijn onder meer nek pijn, dysfagie en neurologische gebreken.
Diagnose
De diagnose wordt gesteld met beeldvormende technieken. Dit kan een conventionele zijn röntgenstraal van de bovenste cervicale wervelkolom in drie vlakken, maar a computertomografie scan is nauwkeuriger. Het maakt blessures zichtbaar of duidelijker die vaak niet worden gedetecteerd of onderschat in de röntgenstraal.
Complicaties
Holenbreuk kan complicaties veroorzaken en pijn op verschillende locaties rond de nek In de meeste gevallen treden echter verwondingen op aan de halswervels. In dit geval lijdt de patiënt aan bewegingsbeperkingen, zoals de bewegingen van het hoofd en de nek vaak leiden pijnigen. Hierdoor wordt ook de kwaliteit van leven sterk verminderd. Pijn komt voor in de nek en cervicale regio. Deze kunnen optreden als pijn in rust of als drukpijn. Slikproblemen komen ook vaak voor. Patiënten zijn niet langer in staat om te sporten of te bewegen, wat hun dagelijks leven beperkt. In het ergste geval kan de holenfractuur ook het ademhalingscentrum verlammen, met de dood tot gevolg. De behandeling omvat meestal een operatie en het gebruik van een fixatieapparaat. Afhankelijk van de leeftijd kan dit leiden op verschillende verdere complicaties, zodat verdere chirurgie nodig kan zijn. De levensverwachting wordt niet verminderd door de holenfractuur als deze op tijd wordt behandeld en de patiënt zichzelf niet blootstelt aan speciale spanningen.
Wanneer naar de dokter gaan?
Aangezien deze klacht een bot fractuurmoet in elk geval een arts worden geraadpleegd. Als de patiënt geen arts ziet, kunnen complicaties optreden in de verdere kuur als de botten zekering niet goed. In de regel moet de arts worden geraadpleegd als de patiënt na een ongeval of na een klap zeer hevige pijn in de nek voelt. Verlies van bewustzijn gedurende een korte tijd kan ook wijzen op de breuk van de holen. Evenzo leidt de holenfractuur tot aanzienlijke bewegingsbeperkingen en ernstige slikproblemen, waardoor het moeilijk wordt om voedsel in te nemen. Ook bij deze klachten is een bezoek aan een arts zeker noodzakelijk. Evenzo ernstig nek pijn kan een aanwijzing zijn voor de holenbreuk en moet daarom worden onderzocht. In acute noodsituaties of in geval van zeer ernstige pijn, moet de getroffen persoon een ziekenhuis bezoeken of een spoedarts bellen. Verdere behandeling wordt dan geboden door het getroffen gebied te immobiliseren.
Behandeling en therapie
Type I-fractuur wordt als stabiel beschouwd en kan gedurende één tot twee weken adequaat worden behandeld met cervicale brace. Type II-fractuur is van cruciaal belang. Het is onstabiel en moeilijk te behandelen. Er zijn twee behandelingsopties beschikbaar. Als conservatief therapie, wordt een halovest twaalf weken gedragen. Het halovest fixeert het hoofd en laat de breuk genezen. In plaats van het halovest wordt steeds vaker een cervicale orthese gebruikt. Vooral oudere patiënten hebben hier minder moeite mee. Een argument tegen conservatief therapie dat pseudartrose ontwikkelt zich in 35 tot 85 procent van alle gevallen. Bij conservatieve behandeling bestaat het risico van pseudartrose. De frequentie van pseudartrose wordt ook gegeven als 35 tot 85 procent. Denspseudartrose brengt twee grote gevaren met zich mee. Er kan acute verlamming van het ademhalingscentrum zijn met tetraparese (dit is verlamming van alle vier de ledematen) of langzaam progressief myelopathie. in myelopathie spinal cord wordt progressief beschadigd als gevolg van de toenemende druk van de sphenoïde artroses. Dit kan ook leiden tot verlamming en zelfs de dood. Waarbij er ook patiënten zijn met pseudartrose die stabiel zijn en geen klachten hebben. Bij een onbehandelde type II-holenfractuur komt pseudartrose in 100 procent van de gevallen voor. Sinds conservatief therapie veel risico's met zich meebrengt, krijgt een operatie steeds meer de voorkeur, zelfs bij oudere patiënten. Een ideale chirurgische techniek voor het stabiliseren van de type II holenfractuur is nog niet gevonden. Dorsale schroeffixatie van de halswervels C1 en C2 (atlas en as) zorgt voor de grootste stabiliteit, maar er is slechts een beperkte beweging van het hoofd mogelijk. Het rotatieverlies is 50 procent. Bovendien bestaat er een risico op verwonding van de wervelslagader tijdens de operatie, en er kunnen er meer zijn bloed verlies tijdens de procedure. Een andere optie is de fixatie van de ventrale holen. Hier is er geen rotatieverlies en is een snellere mobilisatie van de patiënt mogelijk, wat vooral belangrijk is bij oudere patiënten. In dit geval is er echter een hogere incidentie van holen pseudarthrose en tot 20 procent van de gevallen vereist verdere chirurgie. Met extra ventrale schroeffixatie van C1 en C2 kan een verbetering van de stabiliteit worden bereikt. Bij deze fractuur is het soort behandeling een punt van overweging. Het doorslaggevende therapeutische doel is een snelle mobilisatie en re-integratie van een oudere patiënt. De type III holenbreuk kan conservatief worden behandeld. Hier vormen zich zelden pseudarthroses en de patiënt moet gedurende tien tot twaalf weken een halofixator of een cervicale orthese dragen. Een operatie is zelden nodig.
Vooruitzichten en prognose
In elk geval van een dichte fractuur zijn getroffen individuen afhankelijk van behandeling. Er is geen zelfgenezing bij deze ziekte en in veel gevallen ondraaglijke pijn, dus behandeling is in ieder geval noodzakelijk. De getroffenen lijden aan ernstige bewegingsbeperkingen en ook aan pijn in de nek of het hoofd. Dit kan leiden tot slikproblemen en de pijn verspreidt zich vaak naar aangrenzende delen van het lichaam. De kwaliteit van leven van de patiënt wordt aanzienlijk verminderd en beperkt door de holenfractuur. In het verdere verloop kan het ook leiden tot neurologische afwijkingen en verder tot sensorische stoornissen. De behandeling van de holenfractuur is altijd afhankelijk van de exacte klachten en symptomen en kan deze relatief goed beperken. De breuk wordt rechtgetrokken door chirurgische ingreep. De chirurgische ingreep wordt bij oudere mensen vaak niet meer uitgevoerd, waardoor zij afhankelijk zijn van conservatieve therapie. Dit leidt mogelijk niet tot volledige genezing en de beweging van het hoofd blijft beperkt. De levensverwachting wordt meestal alleen verminderd door de holenfractuur als deze de ademhalingsfunctie van de patiënt negatief beïnvloedt.
het voorkomen
Densblessures zijn meestal het gevolg van ongelukken met het hoofd. Kenmerkend hiervoor zijn verkeersongevallen of zelfs sportongevallen, vallen tijdens het paardrijden of skiën, of met het hoofd naar voren springen in onbekend water dat te ondiep is. Bij ouderen kan zelfs een simpele val voldoende zijn. Alleen voldoende veiligheid maatregelen bescherming bieden. Verstandig gedrag in het wegverkeer. Een rijklaar auto met airbags, goed afgestelde neksteunen en goede veiligheidsgordels. Veiligheidsregels naleven en helmen en beschermende kleding dragen tijdens het sporten en op het werk. Voor ouderen is de behandeling van problemen met de bloedsomloop belangrijk om flauwvallen te voorkomen duizeligheid dat kan leiden tot vallen.
Nazorg
Een holenfractuur is een fractuur van de halswervel die vaak voorkomt bij oudere mensen als ze voorover vallen. Om een optimaal en complicatievrij beloop van de ziekte te kunnen garanderen, dient regelmatig onderzoek plaats te vinden bij de te behandelen arts. Anders bestaat het risico dat dit type breuk dat niet doet groeien goed samen. Als de getroffen persoon besluit om regelmatig naar de dokter te gaan, staat absoluut niets een volledig herstel in de weg. Door middel van ventrale schroefbevestigingen kan de breuk zo worden gefixeerd groeien stevig en stabiel samen. Passende vervolgonderzoeken zijn echter van groot belang, aangezien dergelijke vreemde lichamen altijd complicaties kunnen veroorzaken. Als u alle complicaties wilt voorkomen, is het noodzakelijk dat u gebruik maakt van bovengenoemde nazorgonderzoeken. Regelmatige bezoeken aan de dokter kunnen zorgen voor een volledig en tijdig herstel. Als de getroffen persoon echter volledig afziet van dergelijke nazorg, kan onder bepaalde omstandigheden zelfs ernstige gevolgschade ontstaan. Een holenfractuur is een medische voorwaarde die beslist medisch en met medicatie moeten worden behandeld. Er moeten ook vervolgonderzoeken plaatsvinden om een volledig herstel te garanderen. Als deze niet plaatsvinden, moet de getroffen persoon aanzienlijke complicaties of blijvende gevolgschade verwachten.
Wat u zelf kunt doen
Als een holenfractuur wordt vermoed, moet een arts de diagnose stellen en onmiddellijk een chirurgische behandeling starten. Na de operatie wat zelfhulp maatregelen maak het dagelijks leven met een holenbreuk gemakkelijker. Deze omvatten in de eerste plaats rust en bedrust. De rug- en halswervels mogen de eerste dagen en weken na de operatie niet worden belast. Verdere medische onderzoeken zijn vereist om neurologische schade uit te sluiten. Als er ongebruikelijke symptomen worden opgemerkt, moet dit met de verantwoordelijke arts worden besproken. Begeleidend fysiotherapie en lichte sporten, maar ook yoga or Pilates worden aanbevolen. Massages helpen tegen spanning als gevolg van spalken. Gevolgen op lange termijn zijn niet te verwachten bij een holenbreuk. De getroffenen moeten daarom worden voorbereid op pijn en bewegingsbeperkingen, vooral in de eerste weken en maanden na het ongeval of de val. Om ervoor te zorgen dat de terugkeer naar het dagelijkse leven soepel verloopt, is het belangrijk om praten aan andere patiënten. In forums en zelfhulpgroepen kunnen patiënten met een holenfractuur tips krijgen over geschikte sporten, elk dieet maatregelen (vooral voor type II holenfracturen) en mogelijke bijbehorende symptomen. Als resultaat, en door middel van conventionele medische behandeling, kan een breuk meestal snel en relatief pijnloos worden genezen.
