Hoe ziet het beloop van de ziekte eruit?
Cirrose van de lever vordert gewoonlijk over meerdere jaren. Vanwege verschillende lever-schadelijke stoffen (drugs, alcohol, drugs, vet), de lever wordt aanvankelijk vet. In de meeste gevallen kan dit nog worden teruggedraaid als de triggersubstanties adequaat worden afgeschaft.
Als dit niet lukt, wordt het bindweefsel van de lever begint te veranderen, wat langzaam merkbaar wordt in de vorm van levercirrose. Aanvankelijk vergroot de lever (meestal met de vervetting van het orgaan) Er is een verslechtering van de syntheseprestaties, geleidelijk neemt de stollingsfunctie af en de accumulatie van bloed er treden afbraakproducten op. De productie van eiwitten wordt ook verminderd, zodat na verloop van tijd meer en meer waterretentie in de buik optreedt. In vergevorderde stadia leidt de verhoogde ophoping van toxische stofwisselingsproducten ook tot hersenen betrokkenheid, bekend als encefalopathie. In de laatste fase is de lever weer klein en nodulair verbouwd, is er weinig stolling, worden veel bypasscircuits van de lever gevonden en nemen de cognitieve prestaties af door hersenen betrokkenheid.
Frequentie Epidemiologie
De incidentie (voorkomen) in de westerse wereld is ongeveer 250 per 100,000 inwoners per jaar, en is ongeveer twee keer zo hoog onder mannen als onder vrouwen.
De diagnose van levercirrose
In het bloed tellen, levercirrose wordt enerzijds weergegeven door specifiek leverwaarden. De zogenaamde transaminasen (ALT en AST) zijn verhoogd. GLDH, alkalische fosfatase en gamma-GT zijn meestal ook verhoogd.
De gal stasis voorkomt ook de bloed kleurstoffen voldoende worden uitgescheiden, zodat de bilirubine in de bloedbeeld is verheven. Als het ontgifting via de lever niet meer voldoende is, kan ook het ammoniakgehalte in het bloed stijgen. Bovendien wordt de synthesestoornis van de lever merkbaar door verlaagde coagulatiewaarden.
Vooral het totale eiwit in het bloed albumine, neemt af. Ultrageluid laat zien dat de lever hobbelig en knoestig is. Bovendien verandert de vorm van het orgel zodat de anders scherpe hoek van de lever wordt afgerond.
Het leverweefsel zelf verschijnt met bindweefsel veranderingen die zich manifesteren door inhomogeniteiten (structuren met variërende echodichtheid). Bij cirrose wordt de lever meestal aanvankelijk vergroot en later trekt het orgaan samen, wat resulteert in een verkleining van de lever. In de late stadia, ultrageluid onthult ook complicaties van levercirrose. Dit resulteert in een verminderd aantal kleine leveraderen, terwijl het grootste levervat (portaal ader) lijkt verwijd. Bovendien kan het vasthouden van water in de buik (ascites) gemakkelijk worden vastgesteld met ultrageluid.
