Dit kunnen de begeleidende symptomen zijn
Lever cirrose is een chronische ziekte van de lever en wordt daarom geassocieerd met veel leverspecifieke symptomen. Typisch, functionele stoornissen van de lever optreden, die merkbaar zijn in het metabolisme en in de moleculen die door de lever worden geproduceerd. Levercirrose en de daarmee gepaard gaande leverdisfunctie kan resulteren in een verminderde productie van stollingsfactoren, resulterend in een neiging tot bloeden. Tegelijkertijd nemen de producten die normaal via de lever worden uitgescheiden in het lichaam toe, wat leidt tot vergiftigingsverschijnselen zoals gele verkleuring van de ogen (sclerose) en huid.
In de late stadia hopen de stoffen zich op in de hersenen, waar ze leiden tot zogenaamde hepatische encefalopathie. Een verstopping van de lever schepen is ook niet ongewoon, dus dat hoge bloeddruk komt aanvankelijk voor in de schepen van de lever. Dit leidt tot de vorming van bypass-circuits, die in de late stadia van levercirrose merkbaar worden door zogenaamde varices (dikke, nieuw gevormde bloed schepen) in de slokdarm en rond de navel bijvoorbeeld.
Een achterstand van bloed in de milt met een vergroting van het orgel komt ook veel voor. De hoge bloeddruk in de levervaten leidt vaak tot het vasthouden van water in de buik (ascites), wat verder wordt verergerd door het onvermogen van de lever om eiwitten. De congestie van gal in de lever kan ook leiden tot problemen met de spijsvertering. Levercirrose leidt ook tot een bindweefsel hermodellering van het weefsel, waardoor de lever hard en knoestig aanvoelt.
Water in de maag
Water in de buik, ook wel ascites genoemd, is een typische complicatie van levercirrose. Het komt vooral voor als de lever niet meer voldoende eiwitten aanmaakt. Het eiwit (vooral albumine) wordt normaal gesproken gevonden in de bloed, waar het vloeistof bindt. Als er een verminderd albumine concentratie, wordt er minder vocht in de bloedvaten gebonden, zodat het in het weefsel lekt. Het proces wordt geïntensiveerd door de ophoping van bloed in de levervaten, waardoor vloeistof gemakkelijk van daaruit in het weefsel kan ontsnappen.
