Histologie en weefsel (microscopie)
Histologisch zijn er drie lagen: 1. intima: de intima is de binnenste laag van de aorta en bestaat uit de endotheel en een subendotheliale laag. Op een basale lamina bevinden zich eencellige lagen van zogenaamde endotheelcellen, die een negatieve lading hebben aan de punt (apicaal) vanwege een glycocalyx (suiker verbonden met de celmembraan). Deze cellen zijn plat en hebben hun lengteas parallel aan de bloedbaan.
De individuele cellen zijn met elkaar verbonden door dichte membraaneiwitverbindingen (bv. Tight junctions, gap junctions, desmosomen). Dit dicht de ruimte tussen de cellen af, regelt het paracellulaire transport (cellen kunnen de bloed systeem zonder de celwand te beschadigen!) en zorgt voor de polariteit van de cellen.
De endotheel vormt een barrière van de aorta waardoor de uitwisseling van stoffen met het weefsel plaatsvindt. Het speelt ook een belangrijke rol in bloed stolling en ontstekingsreacties (adhesie van bloedplaatjes en witte bloedcellen), evenals bij de regeling van de scheepsbreedte. De subendotheliale laag van de aorta bestaat uit de extracellulaire matrix.
Het bevat bijvoorbeeld collageen en elastische vezels, collageen (type IV), microfibrillen, fibrilline, proteoglycanen, enz.. Deze laag is de plaats van vasculaire calcificatie (atherosclerose).
2. media (tunica media): Deze middelste laag bestaat uit elastische en collageen vezels en voornamelijk van (gladde) spiercellen, die in een spiraal- of ringvorm zijn gerangschikt en de vaatbreedte reguleren. 3. adventitia (tunica externa): Deze buitenste laag van de aorta bestaat voornamelijk uit bindweefsel en verankert het schip in zijn omgeving. Het bevat ook schepen voor de bloed voorraad (vasa vasorum) en zenuw schepen.
Tussen de intima en de media en tussen de media en de adventitia is er nog een Membrana elastica (intern en extern). Dit is een elastische lamel. De aorta behoort tot de slagaders van het elastische type. In dit type schepen het medium is bijzonder dik en bevat veel elastische vezels, wat belangrijk is voor de functie van de aorta.
Ziekten van de aorta
Aortaklep stenose is de bijna volledige sluiting van de aortaklep. De stenose kan worden veroorzaakt door een aangeboren afwijking, arteriosclerose, reumatische ontsteking of endocarditis (ontsteking van de binnenbekleding van de hart-), veroorzaakt door een bacteriële infectie. De stenose leidt tot een drukbelasting op de linker hartkamer.
Het bloed in het ventrikel kan alleen worden uitgeworpen tegen een hogere druk omdat de hart- klep kan niet meer volledig openen. Compenserende spier hypertrofie (De hart- spier wordt groter) van de linker hartkamer treedt op, wat andere gevolgen heeft, zoals een hogere hartslag door een hogere zuurstofbehoefte voor de toegenomen spiermassa. Symptomen zijn lange tijd afwezig en symptomen zoals vermoeidheidduizeligheid of ritmestoornissen komen laat op.
Aortaklep stenose wordt behandeld vanaf een drukgradiënt van meer dan 50 mmHg tussen de linker hartkamer en de opgaande aorta of bij symptomatische patiënten. Aortaklep insufficiëntie is het onvermogen om de aortaklep te sluiten. Dit kan worden veroorzaakt door een toename van de bindweefsel van de klep (fibrose) en een daaruit voortvloeiende krimp van de klep, zoals vaak het geval is bij reumatische ontsteking.
Deze dilatatie (vergroting) kan worden veroorzaakt door een verhoogd bloedvolume in de linker hartkamer, waarbij het hart aanvankelijk reageert met een toename van de beroerte volume en een dilatatie van het ventrikel (kamer) en later ook een toename van spiermassa. Deze toename in volumebelasting wordt gedefinieerd en beschreven door het Frank-Starling-mechanisme. Aortaklepinsufficiëntie chirurgisch wordt behandeld als de patiënt een beperkt draagvermogen vertoont, als de insufficiëntie ernstig is of als het volume in de linker hartkamer aanzienlijk is vergroot.
Dit onderwerp is wellicht ook interessant voor u: Hartklepaandoeningen Aorta-ruptuur wordt veroorzaakt door verhoogde mechanische belasting van de bloedstroom en door een voorbeschadigde wand. Afhankelijk van welke muurlaag is gescheurd, kan het lumen worden verplaatst, zoals in aortadissectieof er kan een vrije bloeding optreden. Er kan een bedekte breuk ontstaan, waarbij het uittreden van bloed uit de aorta wordt tegengehouden door de buikvlies en bloed kan binnen een paar dagen sijpelen.
Patiënten met een aortaruptuur ervaren een plotselinge beknelling pijn in de rug en / of buik, vaak vergezeld van symptomen van schokken met een drop-in bloeddruk of angst voor de dood, evenals subjectieve kortademigheid of onvoldoende bloedtoevoer naar de onderste ledematen. Als een traan in de aorta onopgemerkt blijft en geen bedekte ruptuur is, treedt de dood binnen enkele minuten op. Een bedekte breuk is ook een noodindicatie en moet onmiddellijk worden geopereerd als deze op tijd wordt ontdekt.
Dit onderwerp is misschien ook interessant voor u: Verkalkingen in de buikslagader An aorta-aneurysma is een plaatselijke verwijding van de aorta. Er wordt onderscheid gemaakt tussen een echt aneurysma (aneurysma verum), waarbij alle wandlagen zijn aangetast, en een vals aneurysma. In het nep-aneurysma wordt alleen de buitenste wandlaag, de adventitia, aangetast.
Valse aneurysma's kunnen verschillende vormen aannemen, zoals sacciformis of fusiformis. Een aneurysma wordt veroorzaakt door de verzwakking van de elastische kracht van het medium (middenwandlaag van het vat), waardoor het vat niet langer intravasculaire druk en “uitstulpingen” kan weerstaan. Er zijn veel oorzaken voor het ontstaan van een aneurysma.
Bijvoorbeeld arteriële hypertensie (hoge bloeddruk), arteriosclerose of een aangeboren zwakte van de bindweefsel (bv Marfan-syndroom) kunnen hiervoor verantwoordelijk zijn. Symptomen zoals pijn in de rug kan een gevoel van druk of subjectief waargenomen kortademigheid optreden, maar dit is niet specifiek voor een aorta-aneurysma. Voor diagnostische verduidelijking kan een beeldvormingsprocedure zoals computertomografie (CT) of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) worden overwogen.
De kritische diameter van 5 cm voor de aorta ascendens en de aortaboog of 6 cm voor de aorta dalende is een indicatie voor een operatie. Maar zelfs als het aneurysma in 1 maanden meer dan 3 cm groeit, moet een operatie worden overwogen. Vaak een stent wordt geïmplanteerd tijdens een operatie op de neergaande aorta, zolang geen andere uitgaande slagader wordt tijdens de procedure verplaatst.
Aortadissectie is de splitsing van de wandlagen van de aorta. Het startpunt van de splitsing van de wandlagen is de tunica intima, de binnenste laag van de aorta waar het bloed direct contact heeft. Er treedt bloeding op tussen de tunica intima en de media, de volgende wandlaag.
Het bloeden zorgt ervoor dat het lumen verschuift, wat resulteert in een "echt lumen" en een "vals lumen". Lumen verwijst naar de holle ruimte in een vat. Het scheuren van de intima en de vorming van het "valse lumen" kan leiden tot verplaatsing van het echte lumen.
Binnenkomst is de scheur in de intima van de aorta, terugkeer is het punt waarop het bloed uit het valse lumen teruggaat in het echte lumen. Aortadissectie kunnen worden geclassificeerd volgens de classificatie van Stanford en DeBakey. Beide classificaties beschrijven de locatie van de dissectie. Typisch symptomen van aortadissectie zijn een steekpartij pijn uitstralend in de schouder en / of een zogenaamde pijn van vernietiging, waarbij men ook angst voor de dood kan voelen. De dissectie wordt op dezelfde manier behandeld als het aneurysma door middel van een operatie met een buisvormige prothese of stent.
Alle artikelen in deze serie:
