Wandelende apotheek
U kunt onze checklist voor wandelapotheken hier vinden: Wandelapotheek
Selectie van mogelijke aandoeningen
Blaren op de voeten: Blaren op de voeten worden veroorzaakt door schuifkrachten, wat leidt tot de vorming van een ruimte in de prikkelcellaag van de huid. Dit wordt gevuld met weefselvloeistof. Risicofactoren omvatten hitte, vochtigheid, slecht passende schoenen en sokken, en zware inspanning. Pijnlijke blaren kunnen worden doorboord en gedraineerd met een scherp en steriel instrument, maar met de bovenliggende huid moet gewoonlijk op de wond worden gelaten en niet worden weggesneden. Blaarpleisters zijn goed voor de behandeling en er zijn een aantal aanbevelingen voor preventie (zie daar). Hoogtevrees: Acute hoogteziekte kan optreden tijdens een snelle opstijging boven 2500 meter (“te hoog, te snel”). De meest voorkomende symptomen zijn onder meer hoofdpijn, misselijkheid, verlies van eetlust, slaapstoornissen, 피로, uitputting, braken en duizeligheid. Ernstige en soms fatale complicaties op grote hoogte zijn onder meer long- en hersenoedeem. Ter preventie moeten bepaalde gedragsregels worden gevolgd (langzaam opstijgen, pauzes nemen, acclimatiseren). Voor drugspreventie, acetazolamide, dexamethason en ginkgo worden gebruikt. Voor behandeling, pijnstillers, anti-emetica, dexamethason, acetazolamide en zuurstof worden onder andere gebruikt. Gewichtsverlies: Langdurig, inspannend wandelen kan leiden tot verlies van lichaamsgewicht. Oorzaken zijn onder meer een sterk verhoogde energiebehoefte en gelijktijdige onvoldoende voedselinname, te weinig voedsel meenemen om gewicht te besparen, consumptie van energiezuinig voedsel (bijv. Fruit en groenten), uitdroging van zweten, en verlies van eetlust veroorzaakt door inspanning. In een studie van Hill (2008) werd aangetoond dat wandelaars vaak te weinig consumeren calorieën en voldoen niet aan de toegenomen energiebehoefte. Om dit te voorkomen, een gezond dieet moet worden gevolgd en voedzaam voedsel moet worden vervoerd (bijv. energierepen). Gewichtsverlies kan natuurlijk wenselijk zijn als u dat bent te zwaar. Uitdroging: Bij warm weer en bij zware inspanning kunnen door zweet meerdere liters vocht verloren gaan; onder extreme omstandigheden kan dit oplopen tot 10 liter. Progressief vochtverlies leidt aanvankelijk tot 피로, hoofdpijn en zich ziek voelen, en uiteindelijk tot ernstige complicaties. In het geval van vochttekort reageert het organisme door de concentratie van urine en het verminderen van de frequentie van urineren. Daarom duiden de donkere kleur van urine en onregelmatig urineren op onvoldoende vochtopname. Draag als voorzorgsmaatregel altijd een water fles en drink genoeg. Elektrolytische dranken zoals Isostar, die naast suiker en mineralen bevatten water, zijn ook in de handel verkrijgbaar. Uitdroging is een belangrijke risicofactor voor hitteziekte. Hitteziekten: Hitteziekten zijn het gevolg van acute oververhitting die niet langer fysiologisch door het organisme kan worden gecompenseerd. Er worden verschillende gradaties van ernst onderscheiden. Terwijl zonnesteek of hitte-uitputting kan door uzelf worden behandeld, afhankelijk van het beloop, onmiddellijke medische behandeling is absoluut noodzakelijk als er tekenen van hitte zijn beroerte. Symptomen zijn onder meer een warm gevoel, hoofdpijn, misselijkheid, braken, verlies van eetlust en rillingen. Warmte beroerte wordt gedefinieerd als een lichaamstemperatuur boven 40 ° C met stoornissen van het centrale zenuwstelsel zoals delirium, agitatie en convulsies. Zonnebrand: Zonnebrand is een rood worden van de huid veroorzaakt door overmatige blootstelling aan UV-B-stralen. Het ontwikkelt zich binnen een paar uur en kan leiden tot acute complicaties zoals blaarvorming, hyperthermie en oedeem. Sinds zonnebrand is ook een risicofactor voor de ontwikkeling van de huid kanker, moet het zoveel mogelijk worden vermeden. Daartoe wordt geadviseerd om blootstelling aan de zon te vermijden, vooral tussen 11 en 3 uur, om beschermende kleding te dragen, zonnebrillen en hoofddeksels, en toe te passen zonnebrandcrème met een beschermingsfactor aangepast aan het huidtype. De twee belangrijkste behandelingsmaatregelen zijn een goede initiële koeling en huidverzorging bij waterGebaseerde huidverzorgingsproducten. Insectenbeten en muggenbeten: Bijen, hommels, wespen en horzels zijn uitgerust met een stekend apparaat dat ze gebruiken voor verdediging of jacht. Wanneer ze worden gestoken, injecteren ze een gif dat milde lokale tot gevaarlijke en mogelijk fatale algemene allergische symptomen bij de mens veroorzaakt. Preventie en behandeling zijn cursusafhankelijk. Een milde en plaatselijke reactie kan worden behandeld met goede koeling en toepassing van een jeukwerende en pijnstillende gel. Als de reactie ernstig is, moeten de medische hulpdiensten worden gewaarschuwd. Muggenbeten zijn onschadelijk op onze breedtegraden, maar kunnen erg hinderlijk zijn vanwege de hevige jeuk. Teken bijt: Een verscheidenheid aan ziekten kan worden overgedragen door tekenbeten. De belangrijkste besmettingen in dit land zijn bacterieel Lyme en viraal TBE (vroege zomer meningoencefalitis), wat gepaard kan gaan met ernstige complicaties. De teek moet zo snel mogelijk worden verwijderd, zonder voorafgaand gebruik van huismiddeltjes, met een goed pincet en vervolgens de aangetaste huid te desinfecteren. Voorkomen teken bijtIn het bos moeten gesloten schoenen en lange kleding worden gedragen, het kreupelhout moet indien mogelijk worden vermeden en het lichaam moet vervolgens op teken worden gecontroleerd. Het gebruik van insectenwerende middelen zoals DEET helpt ook beschermen tegen teken. Letsel door dieren: In veel landen zijn gevaarlijke dieren zeldzaam. Uitdagingen zijn bijvoorbeeld huisvee (stieren) en honden. Hoewel koeien meestal vriendelijk zijn, kunnen ze in uitzonderlijke gevallen ook erg gevaarlijk zijn, zoals moederkoeien. Zwitserland is momenteel hondsdolheid-vrij, wolven en beren zijn zeer zeldzaam en schuw. Wie toch een beer tegenkomt, moet zich aan bepaalde gedragsregels houden. Over het algemeen moet men zich langzaam van een dier terugtrekken en niet rennen. Bijtwonden behoren altijd tot een medische behandeling. Ze moeten in geval van nood goed worden gewassen en gedesinfecteerd. In veel landen komen twee giftige slangen voor, de adder en de adder. Ze worden steeds zeldzamer en leven voornamelijk in alpiene valleien. Ze zijn ook verlegen en bijten alleen als ze zich bedreigd of in het nauw gedreven voelen (voor meer informatie zie Meier et al. 2003). Diarree: Diarree is een van de meest voorkomende reisaandoeningen en wordt ook veroorzaakt door vervuild water dat uit rivieren of meren wordt gedronken. Het risico van diarree kan worden verminderd door goede chemische of fysische waterbehandeling. Hygiënische maatregelen zoals het wassen van de handen na het plassen en ontlasting, en het wassen van kookgerei met warm water verminderen ook het risico. Dit geldt echter alleen als afwasmiddel of zeep wordt gebruikt. Huidwolf: Huidwolf of intertrigo is een inflammatoire huidziekte die zich ontwikkelt op tegenoverliggende huidoppervlakken (in huidplooien), bijvoorbeeld in het genitale gebied, in de lies en rond de anus. Risicofactoren omvatten fysieke activiteit (wrijving), zwaarlijvigheid, opgehoopte warmte en vocht. Ter preventie moeten de betreffende gebieden zo droog en koel mogelijk worden gehouden, bijvoorbeeld door lichte kleding van natuurlijke materialen te dragen. Uitdrogende middelen zoals zink pasta's en poeders zijn controversieel, omdat ze verdere huidirritatie kunnen veroorzaken. Behandelingen zijn onder meer actueel glucocorticoïden, antibiotica, antischimmelmiddelen, en looimiddelen. Pijn en letsel: De meest voorkomende klachten tijdens wandelingen zijn pijn en lichte en zware verwondingen. Deze omvatten spier- en gewrichtspijn, terug en nek pijn, spier krampen, spierpijn, visie en enkel pijn, kneuzingen, bindweefsel verwondingen, schaafwonden, brandwonden, plaatselijke gevoelloosheid, paresthesieën, breuken en ongevallen. Wandelaars moeten wat verband dragen, ontsmettingsmiddelen en pijnstillers, ken de basis van eerste hulp en in staat zijn om de hulpdiensten te alarmeren in geval van nood (gsm, ambulance: 144, Rega: 1414). zie ook: bewegingsziekte in postbussen en gondels, worminfecties na het eten van wilde bessen, hypoglycemie, hoofdpijn, constipatie en andere indicaties.
Wandelende apotheek
Zie wandelapotheek
