Het geel koorts virus behoort tot de zogenaamde Flavi virussen en veroorzaakt het levensbedreigende besmettelijke ziekte gele koorts Dit wordt overgedragen door muggen van het geslacht Aedes (Afrika) en Haemagogus (Zuid-Amerika). Het komt voor in de tropische streken van Afrika en Zuid-Amerika. Afhankelijk van de ernst van de ziekte, infectie met geel koorts virus kan dodelijk zijn.
Wat is het gele koortsvirus?
Geel koorts virus behoort tot het geslacht Flavi-virus. Het wordt overgedragen door de beet van de gele koorts mug. Zowel mensen als apen kunnen als gastheren voor het virus dienen. Voor veel apensoorten, vooral diegenen die in Afrika leven, is infectie onschadelijk, maar voor mensen kan het fatale gevolgen hebben. Directe verzending van de gele koorts virus van de ene mens naar de andere is niet mogelijk. Alleen de gele koortsmug kan het van gastheer naar gastheer dragen en zo, in het ergste geval, een epidemie veroorzaken. De naam gele koorts komt van het vermogen van de ziekte om de lichaamstemperatuur van de patiënt tot koorts te verhogen. Bovendien veroorzaakt het virus lever mislukking, die kan leiden naar geelzucht Vanwege de bloeding die door het hele lichaam begint, is gele koorts een van de hemorragische koorts.
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
Het gele koortsvirus is de veroorzaker van gele koorts. Het wordt op mensen overgedragen door de beet van een geïnfecteerde mug (Egyptische tijgermug). De ziekte verspreidt zich alleen permanent in bepaalde regio's, die daarom endemische gebieden voor gele koorts worden genoemd. Deze zijn te vinden in Zuid-Amerika en tropisch Afrika. Europa, Azië, Australië en Oceanië worden momenteel beschouwd als gele koortsvrije gebieden. Voor elke 200,000 gele koortsinfecties per jaar zijn er ongeveer 30,000 doden, waarvan ongeveer 90% in Afrika. De WHO gaat ook uit van een groot aantal niet-gemelde gevallen, hoewel elk sterfgeval als gevolg van gele koorts moet worden gerapporteerd. Er zijn twee vormen van gele koorts: gele koorts in de stad en gele koorts in de jungle, afhankelijk van waar de infectie optreedt. De dieren waarin de virussen die zich normaal voortplanten zijn apen die in de jungle leven. De pathogenen worden daar door muggen van de ene aap naar de andere overgedragen. Als mensen in de jungle blijven, lopen ze ook het risico besmet te raken via de muggen. De ziekte wordt oerwoudgele koorts genoemd vanwege de prevalentie ervan en treft vooral jonge mannen, zoals bosarbeiders. In het geval van gele koorts in de stad wordt een zieke daarentegen een bron van gevaar voor andere mensen. Als hij of zij wordt gebeten door muggen, bestaat er kans op een epidemie. Van persoon tot persoon wordt gele koorts vervolgens over een bepaald gebied verspreid.
Ziekten en symptomen
Als het virus het lichaam binnendringt, repliceert het zich eerst via de weefselvocht knooppunten, die zich geleidelijk door het lichaam verspreiden. Naast het belangrijkste doelorgaan, de leverbereikt het andere organen zoals de milt, nieren, spieren en beenmerg Om zich tegen het virus te verdedigen, worden in het lichaam verschillende boodschappersubstanties aangemaakt. Deze productie en afgifte kan echter op een ongecontroleerde manier plaatsvinden, met ernstige schade aan het lichaam en uitval van meerdere organen tot gevolg. Symptomen van gele koorts ontwikkelen zich met een incubatietijd van drie tot zes dagen. In ongeveer 85% van de gevallen verloopt de ziekte mild met symptomen die lijken op die van invloed. Deze omvatten rillingenkoorts tot 40 ° C, pijnlijke ledematen, spierpijn, hoofdpijn, braken en misselijkheid Herstel vindt plaats na slechts een paar dagen. De overige 15% van de gevallen wordt gekenmerkt door een zeer ernstig beloop. Nier en / of lever mislukking is een veel voorkomend symptoom. Het verdere verloop wordt vaak gekenmerkt door meervoudig orgaanfalen met bloeding door het hele lichaam. De ernstige ziekte verloopt in twee fasen. De eerste fase is vergelijkbaar met de milde vorm van de ziekte, maar naast de symptomen ontwikkelen zich ook andere manifestaties, zoals diarree, braken of gal, ernstige dorst, oververhit huid, slechte adem, geelzuchtbloeden uit het gehemelte en opdrogen van de urineproductie. In de volgende 1-2 dagen ondergaat de patiënt een rustpauze voordat de tweede fase uitbreekt. Naast lever en nier mislukking, dit wordt ook gekenmerkt door bloederig diarree, bloeden uit de huid en slijmvliezen, hoog bloed en vochtverlies met het begin van schokken en neurologische aandoeningen. In het ergste geval is de dood het gevolg van nierfalen, circulatiestilstand en hartfalen. Het sterftecijfer bij mensen die aan de ernstige vorm van de ziekte lijden, is 50-60%. Infectie met het gele koortsvirus is geen verplichte doodstraf. 85% van de getroffenen loopt de milde vorm van de ziekte op en herstelt binnen een paar dagen. Van de 15% die aan de ernstige vorm lijden, overleeft ongeveer de helft. De medische wetenschap gaat ervan uit dat zich overlevende patiënten vormen antilichamen en vanaf dat moment immuun zijn voor gele koorts. Er is geen specifieke behandeling voor gele koorts en in sommige landen in Afrika en Zuid-Amerika is het infectierisico relatief hoog. Daarom moet iedereen die daarheen reist, zich laten vaccineren, een maatregel die in sommige landen verplicht is. Naast vaccinatie, andere maatregelen moet worden genomen om te beschermen tegen muggen. Omdat de gele koortsmug 's nachts en overdag actief is, constante bescherming met speciale muggen insectenwerende middelen en klamboes is noodzakelijk. Deze voorkomen niet alleen gele koorts maar ook andere tropische ziekten zoals malaria en knokkelkoorts.
