De fibula breuk is een botletsel aan de buitenkant, lager been het vormen van buisvormig bot, meestal veroorzaakt door externe kracht of extreme buiging van de voet. De smalle fibula wordt veel vaker aangetast door breuken dan het aangrenzende scheenbeen. De meest voorkomende vorm van fibula breuk bevindt zich net boven de enkel gewricht.
Genezingstijd
De genezing van een bot is een vrij lang proces, afhankelijk van het type breuk, complicaties en het individu voorwaarde van de patiënt. Het duurt ongeveer zes weken voordat nieuwe vezels zijn gevormd en de breukplaats samen groeit. Daarna moeten de nieuwe vezels uitharden om later belasting te kunnen weerstaan, wat wel drie maanden kan duren. Een heel jaar kan voorbijgaan voordat de breuk volledig genezen is.
Kan ik een onopgemerkte fibulafractuur hebben?
Naast de oorzaak van externe kracht kunnen constante overbelasting en minimaal terugkerende verwondingen aan het botweefsel leiden tot vermoeidheidsbreuken, die meestal op de schacht optreden. Het is maar een klein scheurtje en kan eigenlijk onopgemerkt blijven. Het probleem van een onopgemerkte fractuur van de fibula is dat de structuren niet voldoende beschermd en behandeld worden. Het risico bestaat dus dat de botdelen niet correct samengroeien en er een zogenaamd vals gewricht ontstaat, wat de stabiliteit van het bot beperkt.
Fysiotherapeutische interventie
Na een fibulafractuur wordt de patiënt meestal doorverwezen naar een fysiotherapeut, met wiens medewerking een manier wordt uitgewerkt om het lichaam tot genezing te stimuleren. Aangepast gedrag dat geschikt is voor het dagelijks leven wordt aangeleerd en later wordt een actief oefenprogramma ontwikkeld om terug te keren naar het oude functionele vermogen en de sport. De behandeling is gebaseerd op de lichaamsfasen van de wondgenezing:
- Ten eerste is er de ontstekingsfase, waarin alle cellen naar de plaats van de verwonding stromen, bloedlichaampjes opruimen en tijdelijke vezels de wond sluiten.
Door het verhoogde metabolisme, bloeding in het weefsel, letsel en opruimwerkzaamheden, treden zwelling, roodheid en oververhitting op tijdens deze fase, die slechts enkele dagen duurt. Hier de been is vooral verhoogd, gekoeld en opgelucht.
- Dit wordt gevolgd door de proliferatiefase. Hier wordt het tijdelijke weefsel vervangen door langzaam nieuw weefsel en botvezels te vormen.
Structuren moeten nog worden gespaard, maar de nieuwe vezels hebben aangepaste prikkels nodig om zich in een bepaalde richting te ontwikkelen. Mobilisatie en specifieke druk- en trekbelastingen beschermen tegen verkleving en wijzen het nieuw gevormde weefsel in de goede richting. Bovendien, omgeving gewrichten worden gemobiliseerd, spierkettingen die door de blessure worden aangespannen worden gemasseerd, gespreid, losgemaakt en uitgerekt.
Statische spieroefeningen, zonder de structuren te zwaar te belasten of te verplaatsen, kunnen steeds meer worden uitgevoerd om te beschermen tegen krachtverlies.
- De laatste fase in het lichaam wond genezen is de verbouwingsfase. Het weefsel heeft zichzelf helemaal opnieuw opgebouwd, de breuk is aan elkaar gegroeid. De taak is nu om dit te stabiliseren om terug te keren naar zijn oude functie. Er wordt actief en onder volledige belasting gewerkt. Hieronder worden enkele oefeningen gepresenteerd.
