Differentiële diagnose
Differentiële diagnoses van tendovaginitis omvatten verschillende artritis ziekten en ontsteking van de penisprocessen (styloïditis). De ziekte die bekend staat als styloïditis is ontstekingsremmend pijn fenomeen, dat vooral vaak het botten van de ellepijp, radius of metacarpus. Gelijkwaardig aan tendovaginitisStyloïditis manifesteert zich ook door het verschijnen van steken pijn in de pols gebied.
Bovendien beschrijven veel patiënten een pijnlijk gevoel van druk op het aangetaste penisproces. In het bijzonder wordt ulnaire styloïditis, die de benige ellepijp aantast, beschouwd als a differentiële diagnose naar tendovaginitis. Daarnaast kunnen patiënten die veel klagen over klachten in de pols gebied moet worden overwogen differentiële diagnose van degeneratieve gewrichtsziekte.
De gewrichtsaandoening bekend onder de technische term rhizartrose treft voornamelijk de pols en duim zadelgewricht en kan daarom gemakkelijk worden verward met tendovaginitis. In tegenstelling tot tendosynovitis hebben patiënten met rhizartrose echter niet alleen last van de typische steken pijn maar ook door soms ernstige zwelling in het gebied van het aangetaste gewricht. Bovendien is de gewrichtsfunctie van getroffen patiënten ernstig beperkt.
Bovendien, de differentiële diagnose van rhizartrose kan worden gemaakt met behulp van een röntgenstraal afbeelding waarin duidelijke tekenen van artrose te zien zijn. Pols artrose wordt ook beschouwd als een frequente differentiële diagnose van tendovaginitis. In pols artrose er zijn gebruikssporen van kraakbeen weefsel op gewrichtsvormende botoppervlakken.
Kraakbeen slijtage kan vele oorzaken hebben, maar bij de meeste patiënten kan geen reden worden gevonden voor het optreden van een pols artrose. De belangrijkste symptomen zijn pijn en zwelling in het gebied van het aangetaste gewricht. Bovendien klagen veel patiënten over ernstige beperkingen in de gewrichtsfunctie en vertonen ze ook zichtbare misvormingen.
Diagnose voor behandelingsaanpak
Vooral met betrekking tot de verschillende mogelijke oorzaken van tendovaginitis speelt de diagnose een doorslaggevende rol bij de keuze van de best mogelijke therapiestrategie. Terwijl infectieuze vormen meestal kunnen worden behandeld antibioticavereisen de niet-infectieuze soorten tendovaginitis een uitgebreidere behandeling. Het belangrijkste punt bij de diagnose van tendovaginitis is een uitgebreide arts-patiëntconsultatie (anamnese). Door de patiënt te bevragen over pijnkwaliteit, intensiteit en lokalisatie kan de behandelende arts al eerste aanwijzingen krijgen voor de aanwezigheid van tendovaginitis. Daarnaast is het uitstralen van de pijn via de spier naast de ontstoken pees een kenmerk van tendovaginitis. Bovendien worden meestal speciale tests uitgevoerd voor de diagnose, die met een hoge waarschijnlijkheid wijzen op de aanwezigheid van tendovaginitis.
Alle artikelen in deze serie:
