Externe halsslagader: structuur, functie en ziekten

Als het externe halsslagader, de externe halsslagader levert bloed aan de schildklier, strottehoofd, keelholte, schedel botten, dura mater, en zachte weefsels van de hoofd​ De wand bestaat uit drie lagen en draagt ​​bij aan het behoud van de vasculaire druk door de activiteit van ringspieren.

Wat is de externe halsslagader?

Het externe halsslagader is de externe halsslagader en een van de grotere bloed schepen in het menselijk lichaam. Het vormt een aftakking van het gewone halsslagader en op hun beurt takken in talrijke takken. Daarachter ligt de interne halsslagader slagader of arteria carotis interna, waardoor bloed stroomt naar de hersenen, onder andere. Hoewel het verloop van het bloed schepen volgt bij alle mensen een bepaald patroon, de individuele ontwikkeling kan hiervan afwijken. Dergelijke afwijkingen vertegenwoordigen niet noodzakelijkerwijs een misvorming of ziekte; in plaats daarvan zijn het varianten die dat niet hoeven te doen leiden tot functionele beperkingen. Sommige varianten komen zelfs veel voor: Takken van de uitwendige halsslagader slagader die leidt tot de tong en via het gezicht (linguale en gezichtsslagaders) delen een gemeenschappelijke uitlaatklep, de truncus linguofacialis, bij 20% van de bevolking.

Anatomie en structuur

Stabiele maar uitbreidbare muren omringen de externe halsslagader slagader, waardoor het constant blijft bloeddruk intern. De buitenste laag (tunica externa of tunica adventitia) bevat zenuwen verantwoordelijk voor het besturen van de slagader. In aanvulling op, schepen erdoorheen lopen, die voedingsstoffen in de weefsels van de buitenste lagen verdelen. De structuur van de tunica externa bestaat echter voornamelijk uit bindweefsel​ Onder deze laag ligt de tunica-media, die de spieren van de bloedvat​ Voor het grootste deel zijn dit ringvormige spieren die in schuine banen rond de slagader slingeren. Naast spiervezels bevat de tunica-media elastische en collageen vezels. De tunica intima bekleedt de binnenwand van de externe halsslagader met zijn endotheel​ de intima bevat ook een bindweefsel laag over de endotheel, evenals de stratum subendotheliale en de membrana elastica interna, die de grens vormt met de tunica-media.

Functie en taken

In zijn functie als slagader transporteert de externe halsslagader bloed weg van de hart-, met een capaciteit van 20% van het totaal volume bloed in het menselijk lichaam. Om bloed te laten stromen, de hart- pompt de vloeistof in een gestaag ritme, waardoor het wordt voortgestuwd. De bloeddruk in de slagaders draagt ​​hier ook aan bij en is in de geneeskunde een veel gemeten waarde als arteriële vasculaire druk. Om de verschillende delen van zijn bevoorradingsgebied te bereiken, verdeelt de externe halsslagader zich in verschillende takken. De belangrijkste takken zijn:

  • De superieure schildklierslagader, die bloed aan de schildklier levert;
  • De linguale slagader, die bloed naar de tong transporteert;
  • De gezichtsslagader, die de oppervlakkige delen van het gezicht bedekt;
  • De stijgende faryngeale slagader, die over de pharyngeale zijwand naar de faryngeale spieren, de trommelholte en de dura mater gaat;
  • De sternocleidomastoideus ramus, die de tak vormt die naar de sternocleidomastoïde spier leidt;
  • Occipitale slagader, die bloed naar de achterkant van het hoofd transporteert;
  • De posterieure auriculaire slagader, die het midden- en binnenoor, de oorschelp en het omringende zachte weefsel voedt;
  • De oppervlakkige slaapslagader, die de bovenkant van het hoofd bedekt en langs het oor loopt;
  • De maxillaire slagader, die het pad van de slaapslagader voortzet en de diepe delen van het gezicht bedekt.

Deze volgorde komt overeen met de volgorde waarin de hoofdtakken aftakken van de externe halsslagader. Bovendien splitsen de individuele bloedvaten soms nog verder om fijne weefselstructuren te bereiken. Geneeskundestudenten leren de volgorde vaak met behulp van een ezelsbruggetje: "Theo Lingen maakt fantastisch sterke ossenstaartsoep van dode muizen."

Ziekten

De uitwendige pols van de halsslagader is gemakkelijk meetbaar op twee plaatsen. Enerzijds is het gemakkelijk voelbaar aan de gezichtstak (arteria facialis) aan de rand van de onderkaak, en aan de andere kant, in de tempel. Vooral een sterke puls kan zichtbaar zijn door de huid met het blote oog naar de tempel. verwondingen aan het gezicht en nek kan schade aan de gemeenschappelijke halsslagader en zijn takken veroorzaken. De omvang van de gevolgen hangt af van het type, de locatie en de omvang van de laesie. Pijn in de gemeenschappelijke halsslagader of beide takken kan duiden op vasculaire problemen. een voorwaarde dat kan veroorzaken pijn in de halsslagader is arteriële dissectie, waarbij de wanden van het vat scheiden. Bloed is vaak verantwoordelijk, dat tussen de andere lagen kan komen door een scheur in de tunica intima, waardoor ze gaan scheiden. In sommige gevallen vormt het bloed stolsels terwijl het stolt, wat de bloedstroom als een trombus kan belemmeren. Afhankelijk van welk orgaan wordt beïnvloed door de beperkte bloedtoevoer en in welke mate, beroerte, hart- aanval en andere gebeurtenissen kunnen plaatsvinden en permanente schade veroorzaken. Niet alle patiënten voelen zich echter pijn in de halsslagader, en dergelijke pijn hoeft niet altijd op dissectie te duiden. Om het nog erger te maken, kan de pijn uitstralen naar andere gebieden dan de plaats van oorsprong. Carotisstenose leidt ook tot vasoconstrictie; het is meestal te wijten aan afzettingen in de slagader (atherosclerose) en kan ook leiden naar beroerte en andere complicaties.