Oorzaken
Omdat de zenuw in de directe nabijheid van de schildklier (Glandula thyroidea), is een operatie aan de schildklier, bijvoorbeeld vanwege een tumor of struma, de meest voorkomende oorzaak van terugkerende parese. Terugkerende zenuwverlamming kan echter ook worden veroorzaakt door.In het algemeen kunnen alle chirurgische ingrepen in het cervicale en schildkliergebied, zoals operaties aan de cervicale wervelkolom hart- chirurgie, worden beschouwd als een risico op terugkerende parese. Zeldzame oorzaken van terugkerende zenuwverlamming kunnen ook een groot aneurysma zijn de aorta, De ziekte van Parkinson of verschillende vormen van neuritis.
Naast deze oorzaken zijn er ook medicijnen die symptomen kunnen veroorzaken die vergelijkbaar zijn met die van terugkerende zenuwverlamming als bijwerkingen. Terugkerende zenuwverlamming kan ook optreden in de context van ganglion stellatum blokkade, wanneer de plaatselijke verdoving verspreidt zich in het weefsel. De gevolgen zijn heesheid, hoesten en zelfs kortademigheid.
- Een grote schildkliertumor,
- Door een tumor uit een ander aangrenzend gebied,
- Door een metastase of
- Door een virale infectie met betrokkenheid van de zenuwen.
Diagnose
De diagnose wordt meestal aan het oor gesteld, neus- en keelarts of de fonoloog, die de positie van de stembanden in een laryngoscopie op basis van klassieke bevindingen zoals heesheid en kortademigheid. Op deze manier kan worden vastgesteld of de klachten het gevolg zijn van stemband verlamming of andere mogelijke oorzaken.
Therapie
Ook bij therapie moet onderscheid worden gemaakt tussen unilaterale en bilaterale recidiverende parese. Bij een eenzijdige recidiverende zenuwverlamming kan het volledige vermogen om de stem te ontwikkelen vaak worden hersteld door specifieke stemtraining. Bij bilaterale recidiverende zenuwverlamming is de therapie meestal gericht op het elimineren van ademhaling moeilijkheden.
Om deze reden is een tracheotomie moet vaak worden uitgevoerd en dan een ademhaling stuk (tracheostoma) moet in deze spleet worden geplaatst om de patiënt gemakkelijker te laten ademen. In dit tracheostoma kan een spraakcanule worden ingebracht, zodat de patiënt ondanks volledig terugkerende parese weer kan communiceren. Als het stemband zenuw is slechts gedeeltelijk beschadigd, de zenuwfunctie kan worden hersteld door gerichte elektrostimulatie. Als er na een jaar geen functieverbetering is, is een operatie aangewezen om permanent gebruik van een tracheostoma als gevolg van een infectie te vermijden. Bij de operaties die dan mogelijk zijn, wordt de glottis chirurgisch verwijd met een laser zodat ademhaling wordt weer gemakkelijker en het pijnlijke gevoel van kortademigheid verdwijnt.
