Enoxacine is een medisch middel dat veel wordt gebruikt als een synthetisch middel antibioticum Het wordt gebruikt in medicijnen om infecties te behandelen die worden veroorzaakt door enoxacine-gevoelig bacteriën Deze omvatten acute en matige urineweginfecties, gonorroe en huid en luchtwegen infecties.
Wat is enoxacine?
Enoxacine is een synthetisch geproduceerd antibioticum Vanwege zijn chemische of farmacologische eigenschappen en zijn werkingsmechanisme wordt de stof ingedeeld in de groep van fluorochinolonen De werkzame stoffen norfloxacine en ofloxacine maken ook deel uit van deze groep. Enoxacin is een van de modernere vertegenwoordigers van deze groep. Dienovereenkomstig heeft het medicijn een bijzonder hoge werkzaamheid, wat tot uiting komt in een breed scala aan toepassingen. Enoxacine kan bijvoorbeeld worden gebruikt om gramnegatief te behandelen bacteriën in het bijzonder, wat niet bij iedereen het geval is fluorochinolonen Gram-negatief bacteriën zijn allemaal besmettelijke bacteriën die rood worden wanneer een differentiële kleuringsprocedure wordt uitgevoerd. Ze onderscheiden zich door deze kleuring van grampositief pathogenen, die blauw worden tijdens differentiële kleuring. Het effect van enoxacine is bacteriedodend. De antibioticum doodt bacteriën specifiek door hun enzym gyrase te remmen. Enoxacine wordt daarom ook gecategoriseerd als een gyraseremmer. De witte tot witachtig gele substantie wordt in de chemie beschreven met de molecuulformule C 15 - H 17 - F - N 4 - O 3 en heeft een morele massa van 320.32 g / mol. Het wordt meestal oraal ingenomen.
Farmacologische werking
Enoxacine heeft een bacteriedodend effect. Het medicijn doodt dus specifiek infectieuze bacteriën. Dit wordt mogelijk gemaakt door het remmen van het eigen enzym van de bacterie, gyrase. Dit enzym is van enorm belang voor de cel, omdat het onder andere DNA-supercoiling (ruimtelijke ordening van DNA door de vorming van ringvormige moleculen Nadat gyrase is geremd, kunnen infectieuze bacteriën zich niet langer vermenigvuldigen. Zij gaan dood. Hoewel enoxacine over het algemeen als behoorlijk effectief wordt beschouwd en een breed werkingsspectrum heeft, kan het niet tegen alle bacteriën worden gebruikt. De werkzaamheid is bijzonder laag tegen bacteriën van de supercategorie kokken, waaronder de bekende pathogenen streptokokken, pneumokokken en stafylokokken Bovendien is enoxacine de afgelopen jaren minder belangrijk geworden omdat nieuwe vertegenwoordigers van dezelfde klasse van actieve ingrediënten (bijv. levofloxacine or ciprofloxacine) hebben een intenser farmacologisch effect. In vergelijking met enoxacine hebben deze een lager interactiepotentieel en een sterker bacteriedodend effect. Enoxacine wordt oraal ingenomen en op de markt gebracht in de vorm van filmomhulling tablets Preparaten die het actieve ingrediënt bevatten, zijn alleen op recept verkrijgbaar.
Medisch gebruik en toepassing
Enoxacin wordt gebruikt voor infecties veroorzaakt door enoxacine-gevoelige bacteriën. Deze omvatten enkele gramnegatieve bacteriën. Medische indicaties voor enoxacine omvatten infecties van de urinewegen, de nieren of prostaat Bovendien wordt enoxacine voorgeschreven gonorroe (in de volksmond bekend als "gonorroe"). Het wordt ook gebruikt voor bacteriële infecties van de bovenste en onderste luchtwegen, inclusief het oor, neus- en keel. Vanwege de slechts lage werkzaamheid is er geen indicatie voor dergelijke infecties, die te wijten zijn aan pneumokokken, streptokokken or stafylokokken. Sinds de meeste longontsteking buiten het ziekenhuis verworven wordt veroorzaakt door pneumokokken; in deze gevallen is enoxacine meestal niet voorgeschreven. Enoxacine wordt echter zonder beperking gebruikt huid infecties of huidaanhangsels. De dosering van preparaten die enoxacine bevatten, varieert afhankelijk van de ziekte die moet worden bestreden. In de meeste gevallen echter twee tot vier tablets worden dagelijks ingenomen en voorgeschreven voor een periode van zeven tot veertien dagen. Om gemakkelijk te zijn op de maag, moet het tijdens of kort na een maaltijd worden ingenomen.
Risico's en bijwerkingen
Enoxacine mag niet worden toegediend als er overgevoeligheid is voor het actieve ingrediënt. Het medicijn mag ook niet worden ingenomen als er allergieën zijn voor andere leden van de fluoroquinolongroep (bijv. norfloxacine, levofloxacine, ciprofloxacineof ofloxacine) om veiligheidsredenen.Een contra-indicatie (medische contra-indicatie) bestaat ook bij kinderen en adolescenten in de groeifase. In deze groep is er onvoldoende bewijs over de veiligheid van gebruik. Een contra-indicatie bestaat ook bij epileptici en patiënten met a creatinine klaring van minder dan 30 ml / min. Ongewenste bijwerkingen kunnen optreden tijdens behandeling met enoxacine. Hun statistische verdeling is als volgt:
- Verlies van eetlust en diarree, hoogte van lever enzymen en huid reacties (bijv. milde huiduitslag) komen zeer vaak voor (bij meer dan 10 op de XNUMX behandelde personen).
- Vaak (bij meer dan één op de 100 behandelde), maag ongemak, braken en misselijkheid optreden. Wel een verhoging van serum creatinine niveaus en anafylactische reacties zijn ook mogelijk na enoxacine administratie.
- Af en toe (bij meer dan 1,000 op de XNUMX behandelde mensen), bloedarmoede Kan ontwikkelen. Visueel en smaak storingen en pijn in de buik zijn ook denkbaar.
- Zelden (bij meer dan 10,000 op de 1,000 behandelde maar minder dan XNUMX op XNUMX), ernstige huidreacties (bijv. Stevens-Johnson-syndroom of Lyell-syndroom) optreden. Eveneens zeldzaam zijn agitatie en fotofobie.
- Zeer zelden (bij minder dan 10,000 op de XNUMX behandelde personen) slaperigheid, toevallen en hyperglycemie.
