Eiwitten, ook wel eiwitten genoemd, beschrijven naast een derde onmisbare groep voedingsstoffen koolhydraten en vetten. Ze dienen minder als energieleverancier, maar zijn eerder onvervangbare bouwstenen voor het menselijk lichaam.
Wat is proteïne (proteïne)?
Eiwitten zijn vitale en complexe bouwmaterialen voor het menselijk organisme. De macromoleculen bestaande uit aminozuren vervullen belangrijke functies zoals in celstructuur of als transportmiddel. Eiwitten in het menselijk lichaam zijn samengesteld uit 21 verschillende aminozuren Op verschillende manieren met elkaar gecombineerd wordt een eiwitstructuur gevormd die de respectievelijke functie in het lichaam bepaalt. Aminozuren kan worden onderverdeeld in essentiële en niet-essentiële aminozuren Dit laatste kan door het lichaam zelf worden aangemaakt. De acht essentiële aminozuren zurenAan de andere kant moeten ze met voedsel worden ingenomen, omdat ze vitale functies in het metabolisme vervullen. Dierlijke eiwitten lijken meer op menselijke eiwitten dan plantaardige eiwitten, daarom zijn ze belangrijker in de voeding. Zowel de ruimtelijke structuur als de oppervlaktestructuur van eiwitten speelt ook een belangrijke rol in hun werkingsmechanisme.
Belang en functie
Het lichaam kan uit eiwitten een hele reeks belangrijke stoffen opbouwen. Veel van deze stoffen zijn verantwoordelijk voor belangrijke stofwisselingsprocessen. De regulatie van celdeling of de controle van sommige genen valt bijvoorbeeld bij eiwitten. Het meest voorkomende type eiwitten is te vinden in enzymen en hormonen Met hun hulp worden bijna alle vitale stofwisselingsprocessen gecontroleerd en onderhouden. Eiwitten zijn grotendeels verantwoordelijk voor de structuur van het lichaam. Als zogenaamde structurele eiwitten bepalen ze de structuur van een cel. Ze geven botten, bindweefsel en huid hun structuur en uiteindelijk hun uiterlijk. In de spieren leveren ze myosines en actines voor de contracties van de spier en dus voor het vermogen om te bewegen. Ze spelen ook een belangrijke rol bij de beschermende en verdedigende functies van het lichaam. Ze zijn een integraal onderdeel van antilichamen en dus een essentiële basisstof in de verdediging tegen schadelijke stoffen en pathogenen. In de vorm van fibrinogeen en trombine, ze spelen een belangrijke rol bij de bescherming van het lichaam tijdens bloed stolling. Zoals vervoerders zoals hemoglobine or myoglobinenemen ze het transport van verschillende stoffen over zoals ijzer, zuurstof of vitaminen Aan de andere kant hebben ze een minder belangrijke functie als reservestoffen. Als het lichaam niet voldoende van voedsel wordt voorzien, kunnen eiwitten ook worden omgezet in energie. Omdat proteïne in grotere hoeveelheden in de spieren wordt aangetroffen, milt en lever, valt het lichaam snel de spieren aan als er een tekort is.
Gevaren, aandoeningen, risico's en ziekten
De diversiteit aan taken die door eiwitten worden uitgevoerd, maakt een toereikende voorziening van levensbelang. In geïndustrialiseerde landen komt een onderaanbod slechts zeer zelden voor. Alleen bij sterk eiwitarme voeding kan er sprake zijn van deficiëntieverschijnselen. De normale dagelijkse behoefte van ongeveer 10 g per kilogram lichaamsgewicht wordt meestal gedekt door de dagelijkse hoeveelheid dieet In streken met ernstige hongersnood eiwitgebrek komt veel voor. Als het lichaam proteïne mist, wordt dit eerst merkbaar door een verminderde prestatie. Concentratie neemt af, 피로 en spierzwakte neemt toe. Vaak, haaruitval en er treedt spierverlies op. Een gebrek aan proteïne is ook verantwoordelijk voor een sneller verouderingsproces. Als het lichaam belangrijke eiwitten mist, kan de immuunsysteem wordt op de lange termijn verzwakt, als voldoende antilichamen kan niet meer worden gevormd. De vatbaarheid voor infecties neemt toe en het lichaam wordt bovendien verzwakt. Als er een enorme eiwitgebrek, water retentie, zogenaamd oedeem, komt vaker voor. Door hun groei hebben kinderen een verhoogde eiwitbehoefte, evenals zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven. EEN eiwitgebrek neemt hier vaak de vorm aan van groeistoornissen. In ernstige gevallen ontwikkelt zich de eiwitgebrekziekte Kwashiorkor. Kinderen die aan deze ziekte lijden, hebben vaak een opgeblazen buik door oedeem. Als het lichaam essentiële aminozuren mist zuren, dit kan uiteindelijk leiden tot de dood, omdat belangrijke metabolische processen niet langer kunnen worden uitgevoerd. Sommige gevolgschade, zoals groeistoornissen, is onherstelbaar. Het punt waarop echter een overaanbod ontstaat volksgezondheid risico's zijn nog niet voldoende opgehelderd en bewezen.
