Diagnose van ontsteking van het stuitbeen
De diagnose van periostitis kan vaak worden gemaakt door onderzoek met een vinger door de rectum. Als een vinger voorzichtig wordt geplaatst, de onderkant van de stuitbeen kan worden gepalpeerd door de darmwand, die daar extreem gevoelig voor is pijn if het periosteum van de stuitbeen ontstoken is.Als de oorzaak van de ontsteking onduidelijk is, kan een röntgenstraal, CT of MRI van het bekken kan aanwijzingen geven voor de ontsteking, maar ook voor eerdere breuken of andere oorzaken, zoals tumoren of hernia's in de lumbale wervelkolom. De diagnose van een stuitbeen fistel wordt meestal al gemaakt op basis van fysiek onderzoek door palpatie of de zichtbare uitwendige tekenen van ontsteking zoals extreme gevoeligheid voor aanraking en pijn, evenals zwelling en roodheid, de klassieke tekenen van ontsteking.
Therapie
De therapie van stuitbeen ontsteking is niet erg gemakkelijk. Vooral na een breuk een therapie is moeilijk, omdat het stuitbeen niet kan worden gespalkt zoals bijvoorbeeld het armbeen. Als het breuk geneest niet goed, dit kan leiden tot een permanente ontsteking, die wordt geassocieerd met chronisch pijn.
Om deze ontsteking zo min mogelijk te houden is het daarom belangrijk om het stuitbeen te beschermen na a breuk. Dit betekent: een beetje zitten, niet fietsen en indien mogelijk op de zij slapen met kussens. Als stuitbeen ontsteking al aanwezig is, wordt eerst een ontstekingsremmende zalf als therapie gebruikt.
Als dit niet helpt, kan het pijnstillers kan ook oraal worden toegediend (via de mond) of geïnjecteerd in het gebied waar het bijzonder pijnlijk is. Bovendien wordt een fysiotherapeutische behandeling aanbevolen of moet de patiënt een osteopaat raadplegen als een verdere therapeutische maatregel. Acupunctuur is ook een andere mogelijkheid voor de behandeling van stuitbeen ontsteking.
Hier worden bepaalde zenuwuiteinden gestimuleerd door het inbrengen van de naald. Dit leidt tot een verhoogde afgifte van pijnstillende stoffen (zoals endocannabinoïden). Deze kunnen genezing en vooral pijnloosheid (analgesie) bevorderen.
Reflexzone massage kan ook als therapie worden beschouwd. Dit is vooral handig wanneer de spieren van de bekkenbodem zijn erg gespannen. Deze krampen kunnen worden veroorzaakt door toegenomen stress of psychologisch trauma (bijv. Aanranding).
Reflexzone massage kan helpen om de spieren los te maken en zo te verlichten het periosteum van het stuitbeen, waardoor ontstekingen worden voorkomen. Als de krampen van psychologische oorsprong zijn, is aanvullende therapie door een psycholoog onmisbaar. Daarnaast kan laserbehandeling worden uitgevoerd, bijvoorbeeld bij een stuitbeen fistel is aanwezig.
Een andere therapeutische optie voor ontsteking van het stuitbeen is de toediening van homeopathische middelen. Vooral Hypericum en Staphisagrie zijn geschikte remedies. Sinds een stuitbeen fistel (sinus pilonidalis) ontwikkelt zich door Ingegroeide haar, therapie met pijnstillers is hier niet voldoende.
Hier de Ingegroeide haar moet eerst operatief worden verwijderd om te voorkomen dat de ontsteking in het omliggende weefsel nog erger wordt. De haar wordt door het weefsel als een vreemd lichaam waargenomen en het omringende weefsel reageert dienovereenkomstig met een pijnlijke ontsteking. Na de chirurgische verwijdering van de haaris de permanente verwijdering van het haar in het anale gebied een geschikte therapie, aangezien een terugvalpercentage van meer dan 20% anders zeer waarschijnlijk is.
Het verwijderen kan gebeuren met een laser. Speciale persoonlijke hygiëne is ook erg belangrijk na de operatie of haar verwijdering. Een stuitbeenontsteking door irritatie of verwonding van de benige huid, zoals na een fractuur (med: fractuur) van het stuitbeen, kan niet operatief worden behandeld.
In het geval van een stuitbeen fistel, de zogenaamde pilonidal sinus of pilonidal sinus, is een operatie vaak de enige mogelijkheid om de fistel permanent te verwijderen. Er kunnen verschillende chirurgische procedures worden gebruikt om de stuitbeen fistel. In de meeste gevallen wordt een conventionele totale operatie, zoals de Karydakis-procedure, of de Bascom-procedure, ook wel pit-picking genoemd, gebruikt.
Bij de traditionele Karydakis-operatie ligt de patiënt op de zijne maag voor narcose en alle delen van de fistel worden operatief verwijderd. Deze vorm van volledige verwijdering door het wegsnijden van het aangetaste weefsel wordt in medische terminologie ook wel excisie (ex = uit, caesare = cut) genoemd. Alleen bij kleinere fistels kan de operatie onder worden uitgevoerd plaatselijke verdoving.
Om geen delen van het kanaalsysteem en de cyste achter te laten, wordt de kleurstof methyleenblauw vaak gebruikt na de incisie van de cyste om alle delen te kleuren en te tonen in het operatieveld. Om de kans op recidief (= recidief) te verkleinen, is het niet ongebruikelijk dat het hele weefsel tot aan het stuitbeen in de diepte wordt verwijderd en dat er zelfs een 'gat' in de gluteale plooi ontstaat. Het verwijderen van het weefsel betekent dat eenvoudig hechten is niet mogelijk en brengt ook een hoog risico met zich mee wond genezen aandoeningen en het terugkeren van een ander stuitbeen fistel. Daarom wordt de wond in deze gevallen open gelaten en niet gehecht.
Bij deze open procedure wordt de wond bedekt met speciaal verbandmateriaal of wondsponzen en geneest deze gedurende enkele maanden vanuit de diepte. De wond wordt vervolgens luchtdicht afgedekt met wondsponzen of ander materiaal, vaak als onderdeel van de zogenaamde negatieve druk wondtherapie (NPWT), en een kleine zuigpomp wordt aangesloten op het drainagesysteem (drains zijn de slangen die wondvocht afvoeren naar de buiten). Een andere methode, de zogenaamde pit-picking, de methode volgens Boscom, is momenteel de ingreep met de kleinst noodzakelijke incisies en kan altijd poliklinisch worden uitgevoerd onder plaatselijke verdoving.
Bij pit-picking worden de fistelkanalen zelfs in buikligging met kleine insnijdingen uitgesneden en wordt aan de zijkant een insnijding van ongeveer twee centimeter gemaakt, waaruit de wondsecretie moet wegvloeien. De hele pit-picking-procedure duurt slechts enkele minuten. Slechts een paar huismiddeltjes kunnen helpen tegen ontsteking van het stuitbeen.
Het belangrijkste is om het stuitbeen niet onnodig te belasten. Dit betekent meer wandelingen, waarbij de bekkenbodem spieren kunnen meer ontspannen en het stuitbeen wordt niet blootgesteld aan extra druk of trek. Het is belangrijk om niet te fietsen, omdat dit alleen maar ontstekingen bevordert!
Een zitkussen of een zitring helpt bij het zitten. Dit kan worden gemaakt van rubber of schuim, afhankelijk van uw behoeften. Veel patiënten kunnen geholpen worden door warmtebehandeling, zo vind je in de apotheek zogenaamde zitbaden.
De warmte ontspant de spieren en laat het stuitbeen een pauze nemen. Vaak wordt een koud kompres of een zogenaamde quark wrap ook als huismiddeltje gebruikt. Dit laatste is een doek gevuld met kwark, die je 's nachts of' s avonds een paar uur op je stuitbeen kunt leggen.
Dit zou de pijn moeten helpen verlichten en de patiënt moeten helpen ontspannen. Wraps met Retterspitz® kunnen ook verlichting bieden. Daarnaast kun je een kussen gebruiken om in slaap te vallen waarmee je op de zij slaapt. Dit ontlast ook het stuitbeen. Het belangrijkste huismiddeltje tegen stuitbeenontsteking is echter rust!
Alle artikelen in deze serie:
