Duur
Volgens de huidige richtlijnen is er sprake van een acuut cervicaal syndroom als de symptomen maximaal 3 maanden aanhouden. Zodra de symptomen langer dan 3 maanden aanhouden, wordt het cervicale wervelkolomsyndroom geclassificeerd als een chronische vorm. Een relevante indicatie voor de classificatie van cervicaal wervelkolomsyndroom op basis van duur is dat “niet-specifiek nek pijn”Wordt als acuut beschouwd als het maximaal 3 weken duurt.
Dit betekent dat nek pijn wordt pas als acuut beschouwd na de diagnose "cervicaal-wervelsyndroom" tot maximaal 3 maanden en niet 3 weken. De duur van de individuele klachten kan binnen deze 3 maanden individueel variëren. Symptomen kunnen zich binnen een periode van slechts enkele minuten tot uren en dagen manifesteren.
Afhankelijk van hoe vaak de symptomen optreden, kan het acute cervicale wervelkolomsyndroom erg stressvol zijn. Daarom klagen sommigen van de getroffenen er dagelijks over pijnsensorische stoornissen of blokkades die gepaard gaan met bewegingsbeperking. Milde progressies beschrijven mogelijk fasen waarin de symptomen minder intens of nauwelijks uitgesproken zijn en opnieuw uitbreken vanwege bepaalde triggerfactoren.
Oorzaken
De meest voorkomende oorzaken van acuut cervicale wervelkolom syndroom zijn verwondingen aan de cervicale wervelkolom, zoals fracturen of whiplash verwondingen, die vaak voorkomen bij auto-ongelukken. Ongevallen kunnen ook leiden tot acute blokkades van het wervelgewricht, die zich uiten in pijnlijke beperkingen van de rotatie- of kantelmobiliteit van de cervicale wervelkolom. Deze pijn kan ook uitstralen naar de schouder of arm.
Dit leidt tot extra spanning van de cervicale wervelkolomspieren, zodat na het loslaten van de wervelblokkade een gespannen spier meerdere dagen kan blijven zitten en ook pijn kan veroorzaken. Andere oorzaken kunnen verband houden met slijtage (zie: Degeneratieve spinale ziekte). Deze slijtage kan worden veroorzaakt door beschadiging van de tussenwervelschijven (uitsteeksel van de schijf van de cervicale wervelkolom, schijfverzakking van de cervicale wervelkolom), door verstoring van de wervel gewrichten of door het verlies van de functie van het vasthouden van ligamenten (ligamenteuze insufficiëntie).
Bovendien kunnen aangeboren afwijkingen, zoals een blok- of wigwervel of groeistoornissen, cervicale wervelkolomaandoeningen bevorderen. Ontstekingsziekten (bijv de ziekte van Bechterewinfectieziekten), botverlies, primaire tumoren (bijv. plasmacytoom) of bot metastasen kan ook leiden tot cervicale wervelkolomaandoeningen.
Bij een noodgeval, zoals een acuut cervicaal wervelkolomsyndroom als gevolg van een ongeval, moet met de volgende zaken rekening worden gehouden: Er zijn verschillende mogelijkheden voor de therapie van een acuut cervicaal wervelkolomsyndroom. Een daarvan is conservatieve therapie met medicatie. De medicijnen zijn bedoeld om de fysiotherapie te ondersteunen en dienen om de symptomen te verlichten.
Diverse pijnstillers worden gebruikt, die enerzijds de pijn verminderen, maar ook een eventuele ontsteking gedeeltelijk tegengaan. Deze omvatten de gebruikelijke medicijnen zoals paracetamol en ibuprofen. Warmtetoepassingen kunnen ook worden gebruikt om de symptomen te verlichten.
Fango- en modderpakketten, rood licht, hete lucht of een verwarmingskussen werken redelijk goed, vooral bij acute pijn. EEN nek tie kan worden gebruikt om de patiënt een paar dagen te immobiliseren en de pijn te verlichten. Na een cervicaal wervelkolomsyndroom is fysiotherapie (fysiotherapie) van groot belang voor pijnverlichting, spierweefsel ontspanning en gerichte spieropbouw, vooral in de revalidatiefase.
Het omvat massages, zorgvuldige tractie van de cervicale wervelkolom, isometrische oefeningen om de cervicale spieren te versterken en leren hoe je je in het dagelijks leven moet gedragen op een manier die geschikt is voor de rug. Overmatige bewegingen moeten worden vermeden om de zenuwwortels niet te veel te irriteren. .
Bij manuele therapie worden voornamelijk manipulaties met axiale trekrichting (in de richting van één as) gebruikt. De focus ligt niet alleen op de behandeling van de wervels, maar ook op de tussenwervelschijven. Kort, sterk stretching resulteert in een vermindering van de druk op de tussenwervelschijven.
De stretching van de cervicale wervelkolom voor causaal pijntherapie kan handmatig of met apparatuur worden gedaan. Een zachte, goed gedoseerde tractie is mogelijk met de zogenaamde Glisson-lus. In therapeutisch lokaal anesthesiewordt een langwerkend lokaal anestheticum in de cervicale spieren of nabij de zenuwuitgangspunten geïnjecteerd.
Dit blokkeert tijdelijk het zenuwen en dus de overdracht van pijn. Naast de hierboven genoemde therapeutische maatregelen, is het raadzaam om regelmatig te oefenen en een verkeerde houding te vermijden. Dit helpt het cervicale wervelkolomsyndroom te voorkomen.
- Bel de spoedarts
- Algemene maatregelen: Patiënten kalmeren en / of bedekken
- Vlakke opslag (indien nodig stabilisatie van de cervicale wervelkolom door middel van een nekbrace). De patiënt moet blijven liggen totdat er hulp komt. - Controle van bloeddruk en pols
