A stuitbeen fistel is een chronische ontstekingsziekte in het gebied van de gluteale plooi (lat. Rima ani). Vooral patiënten tussen de 20 en 30 jaar melden zich in de regel bij hun huisarts aan vanwege de aanwezigheid van een stuitbeen fistel.
Naar schatting lijden ongeveer 26 op de 100,000 mensen in Duitsland eraan stuitbeen fistel elk jaar. Een soortgelijk ziektebeeld kan optreden tussen de individuele vingers of tenen. De reden voor dit fenomeen is echter nog niet definitief opgehelderd.
Er doen veel theorieën de ronde over de ontwikkeling van stuitbeenfistels. Drie van deze theorieën zijn ingeburgerd in de geneeskunde en de dagelijkse klinische praktijk en worden als de meest waarschijnlijke beschouwd. Tegenwoordig wordt aangenomen dat de ontwikkeling van een stuitbeenfistel rechtstreeks verband houdt met de dagelijkse belasting van de huid en zachte weefsels in het stuitbeengebied.
Vaak zitten, zwaar haar Aangenomen wordt dat de groei en de resulterende ingroei van haar de oorzaak zijn. Hier is de penetratie van de haar tips in de epidermis spelen een bijzonder belangrijke rol. Bovendien is er een fout opgetreden tijdens haar vorming (zogenaamde haarvormingsstoornis) kan al leiden tot de ontwikkeling van een stuitbeenfistel.
In deze gevallen kan worden aangetoond dat de keratine gevormd door het wortelgebied niet op een ordelijke manier tot een haar kon worden opgebouwd. Er vindt eerder een kluitvormige afzetting van de keratine plaats en daaruit de vorming van een zogenaamd vreemd lichaam granuloom. Infectie met bacteriën van de normale huidflora leidt tot etterende ontstekingen in de aangetaste gebieden.
Deze theorie is gebaseerd op de vondst van plukjes haar in de fistelkanaal or abces holte van getroffen patiënten. Een andere aanname beschrijft het verband tussen aangeboren afwijkingen die zich al hebben ontwikkeld tijdens de embryonale sluiting van de neurale buis. Verder wordt aangenomen dat enorme krachteffecten tijdens trauma de vorming van stuitbeenfistels kunnen bevorderen of zelfs uitlokken.
