Passiebloem komt oorspronkelijk uit oostelijk en zuidelijk Noord-Amerika, evenals Midden- en Zuid-Amerika. De plant wordt ook gekweekt in tropische en subtropische streken. Het medicijnmateriaal wordt voornamelijk geïmporteerd uit de VS en India.
In kruidengeneeskunde, wordt de hele gedroogde plant gebruikt, maar vooral de bladeren en dunne stengels (Passiflorae herba).
Passiebloem: bijzondere kenmerken
Passiebloem is een meerjarige klimplant die dat wel kan groeien enkele meters hoog. De plant draagt haarloos, diep verdeeld, hart--vormige bladeren met grote steunblaadjes.
Bloemen als naamgever
De zeer aantrekkelijke, stralende bloemen zijn groot met witte en paarse delen. De vorm van de bloemen is nogal eigenaardig en karakteristiek - de plant dankt zijn naam aan de vergelijking met de passiegereedschappen:
- De draadvormige secundaire kroon als symbool van de doornenkroon van Jezus Christus.
- De 5 binnenste meeldraden voor de stigmata en
- De 3 stampers met de stempels voor de spijkers aan het kruis
De interpretatie van de plant en de naam die ervan is afgeleid, zouden afkomstig zijn van katholieke missionarissen in Zuid-Amerika.
De passiebloem draagt ook ovale, oranje vruchten met veel zaden en lekker geel vruchtvlees. Het bloeiseizoen van de passiebloem is mei en juni.
Passiebloem als medicijn
Onderdeel van het medicijn zijn de dunne, ronde en holle stengelstukken en de bladeren van ongeveer 6-15 cm lang, verdeeld in drie lobben. De bladeren zijn aan de onderzijde fijn behaard en je kunt duidelijk de bladnerven zien. De gladde ranken, aan het einde gekruld als kurkentrekkers, vallen op.
Verder komen langgesteelde grote bloemen en groenachtige tot bruinachtige vruchten met talrijke zaden voor.
Hoe ruiken en smaken passiebloemen?
Passiebloem geeft een licht aromatische geur af. De smaak van passiebloem is nogal onkarakteristiek en flauw.
