Diagnose
Meestal wordt de diagnose klinisch gesteld, dat wil zeggen op basis van de symptomen en de zichtbare en voelbare bevindingen op de huid. Om de diagnose te bevestigen, een huidmonster (biopsie) moeten worden afgenomen en pathologische en histologische onderzoeken moeten worden uitgevoerd. Een huidmonster kan ook worden gebruikt met een microscoop voor invallend licht om het te onderscheiden van andere huidziekten zoals seborroïsche keratosen.
Therapie van actinische keratose
De actinische keratose is een voorstadium of vroege vorm van de lichte huid kanker en moet daarom als zodanig zeer serieus worden genomen. Daarom is een vroege therapie erg belangrijk. Er zijn verschillende benaderingen beschikbaar voor de behandeling van actinische keratose.
Een ervaren dermatoloog kan informeren over de verschillende therapiemogelijkheden. In de volgende paragraaf worden de belangrijkste therapieopties duidelijk gepresenteerd en wordt hun implementatie nader toegelicht:
- Laesiegerichte therapie met vloeibare stikstof / cryochirurgie: Kleine huidlaesies kunnen onder plaatselijke verdoving met vloeibare stikstof worden ingevroren. Deze procedure wordt ook wel cryochirurgie genoemd.
- Chirurgische verwijdering: Actinische keratosen kunnen ook operatief worden verwijderd onder plaatselijke verdoving. Het verwijderde materiaal wordt vervolgens in meer detail onderzocht om precancereuze laesies of een kankerachtige ziekte te identificeren en te classificeren. - Verwijdering met lasertherapie: Met behulp van een laser kunnen de bovenste huidlagen die door veranderingen zijn aangetast, worden vernietigd.
Op deze manier wordt onderliggend weefsel gespaard. - curettage: Curettage is een behandeling waarbij het veranderde huidmateriaal wordt afgeschraapt met een zogenaamde “scherpe lepel” (curette). Deze behandeling wordt ook onder plaatselijke verdoving uitgevoerd.
Het verkregen materiaal wordt na de behandeling verder onderzocht. - Veldtherapie met platwerkende stoffen: als grote delen van de huid worden aangetast actinische keratosewordt dit veldcarcinogenese genoemd. In dit geval is het niet mogelijk om alle veranderde huidgebieden te verwijderen.
Daarom worden zalven, crèmes of gels met stoffen die plat werken aangebracht. Deze omvatten cytostatica, immunosuppressieve en ontstekingsremmende stoffen die gedurende meerdere weken worden aangebracht. Veel gebruikte stoffen zijn imiquimod, 5-fluoruracil of diclofenac.
- Fotodynamische therapie: Fotodynamische therapie is ook een procedure die goede resultaten oplevert bij een uitgebreide huidplaag. Het laat geen littekens achter en leidt daarom tot cosmetisch bevredigende resultaten. Eerst wordt een zalf aangebracht die een kleurstofachtige substantie bevat.
Vervolgens wordt de huid bestraald met een koud rood licht. De behandeling kan na enkele maanden worden herhaald. Bij punctuele veranderingen van de huid is het mogelijk om de aangetaste gebieden met vloeibare stikstof te bevriezen.
Deze procedure wordt ook wel cryochirurgie genoemd. De kou vernietigt de veranderde huidcellen en is daarom geschikt voor de behandeling van het precancereuze stadium. Er wordt onderscheid gemaakt tussen twee procedures, namelijk de spuitprocedure en de contactprocedure.
Bij de open spray-procedure wordt vloeibare stikstof op de veranderde huid gesproeid. Op deze manier kan weefsel tot een diepte van 12 mm worden vernietigd. Het is echter ook mogelijk om een sonde of een voorgekoelde metalen stempel direct op de actinische keratosen te plaatsen.
Dit staat bekend als een contactprocedure. De behandeling kan meestal onder lokaal worden uitgevoerd anesthesie poliklinisch en vriendelijk voor de patiënt. Bij de behandeling van actinische keratose wordt onderscheid gemaakt tussen "laesiegerichte therapie" en "veldtherapie".
De "veldtherapie" wordt gebruikt wanneer grote delen van de huid worden beïnvloed door de veranderingen. Een andere reden is de gelijktijdige behandeling van huidgebieden waar veranderingen in de cellen al bestaan maar nog niet zichtbaar zijn. Een mogelijkheid voor een “veldtherapie” is de behandeling met een zalf, crème of gel.
Dergelijke zalven bevatten ontstekingsremmende stoffen, antivirale middelen of cytostatica. Cytostatische medicijnen doden kanker cellen, of hun voorlopers, en zijn daarom zeer geschikt voor therapie. Antivirale middelen zijn middelen die bestrijden virussen.
Sommige stoffen, zoals imiquimod, bereiken zeer goede resultaten bij de behandeling van actinische keratose en worden daarom zeer vaak gebruikt. Andere belangrijke werkzame stoffen zijn 5-fluoruracil en diclofenac. Deze stoffen worden na een behandelingsregime gedurende meerdere weken op de huid aangebracht en laten geen littekens achter.
Naast het cosmetische resultaat is een groot voordeel voor de patiënten dat zelfs delen van de huid die nog geen zichtbare veranderingen vertonen, worden behandeld. Op deze manier wordt de kans op een terugval verkleind. Aangezien actinische keratose een ziekte is die dringend moet worden behandeld, worden de kosten van een therapie gedekt door de volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen.
Dit geldt in ieder geval voor klassieke behandelingen, zoals icing, operatieve verwijdering of therapie met lokaal werkende stoffen. Helaas niet alle volksgezondheid verzekeringsmaatschappij dekt de kosten van fotodynamische therapie. Of een fotodynamische therapie valt onder de volksgezondheid verzekeringsmaatschappij is afhankelijk van de diensten van de individuele verzekeringsmaatschappij en het desbetreffende geval.
Daarom is het raadzaam om met de zorgverzekeraar te praten voordat u een dergelijke behandeling uitvoert. Op dit moment kan de homeopathische behandeling van actinische keratose alleen strikt worden ontmoedigd. Actinische keratose is een vroege vorm van witte huid kanker die kunnen vorderen als ze niet worden behandeld. De gevolgen van vergevorderde kanker zijn mogelijk fataal. Homeopathische behandelingen worden daarom niet aanbevolen.
Alle artikelen in deze serie:
