Diaphragritis is in feite een ontsteking van spieren in het gebied van de diafragma. De ontsteking van de spieren neemt meestal een gelokaliseerde omvang aan.
Wat is diafragritis?
In de moderne geneeskunde is de diafragma krijgt een bijzonder hoge mate van belang. Om deze reden kan diafragmatitis soms levensbedreigende vormen aannemen. Anatomisch gezien is de diafragma bestaat uit zowel spieren als pezen Het uiterlijk van het diafragma lijkt op dat van een vlakke plaat. Deze plaat scheidt de borst holte van de buikholte. Bovendien is het diafragma grotendeels verantwoordelijk voor de ademhaling werkwijze. In de context van diafragmatitis, de ademhaling van de getroffen persoon kan aanzienlijk worden aangetast. Het is niet ongebruikelijk dat diafragmatitis gepaard gaat met een diafragmatische hernia.
Oorzaken
Diafragmatitis komt tegenwoordig relatief zelden voor. Toch is er bijzonder veel aandacht voor onderzoek naar mogelijke oorzaken. Volgens vooraanstaande experts, beide infectieziekten en psychische aandoeningen worden beschouwd als een mogelijke oorzaak van het optreden van diafragmatitis. Infectieuze trichinose kan bijvoorbeeld aanzienlijke schade aan het middenrif veroorzaken. Mits er een onderliggende psychologische oorzaak is, is de zenuwen in het middenrif kan in bijzonder hoge mate geïrriteerd raken. In het eerste stadium van de ziekte leidt deze irritatie tot meer of minder ernstige hik In de meeste gevallen treedt diafragmatitis op als gevolg van organische tekortkomingen. Als het maag ernstig ontwricht is geraakt, maagzuur kan uitlekken en het diafragma in bijzonder hoge mate irriteren. Het achterhalen van de onderliggende oorzaken is fundamenteel essentieel. Dit is de enige manier om diafragmatitis zo betrouwbaar mogelijk te behandelen.
Symptomen, klachten en tekenen
Diafragmatitis wordt gekenmerkt door zeer karakteristieke symptomen. Het belangrijkste symptoom manifesteert zich als ernstig pijn wanneer ademhaling Dit kan leiden tot kortademigheid. Bovendien is er een onaangenaam gevoel van druk op de ribbenboog. Deze druk neemt toe bij hoesten, praten of lachen. De pijn kan ook uitstralen naar de schouders. Als de beweeglijkheid van het middenrif wordt beperkt, neemt de druk op de buikorganen toe. Als resultaat, upper pijn in de buik en opgeblazen gevoel kan worden toegevoegd aan het middenrif pijn. Bovendien, koorts en verdere hoestbuien worden vaak waargenomen. Soms wordt ook een volwaardige diafragmatitis voorafgegaan hik In deze gevallen zijn er veel aanwijzingen dat de ontsteking van het middenrif wordt veroorzaakt door infectie met trichinen (draadwormen). Hoest is ook een van de typische symptomen van diafragmatitis. Dit kan zowel als trigger als als gevolg van de ziekte optreden. Chronisch hoesten veroorzaakt door roken of tijdens een aanhoudende koud irriteert vaak het middenrif tot het punt dat het ontstoken raakt. Een ontsteking van het middenrif veroorzaakt door andere oorzaken produceert echter ook vaak een hoesten Chronisch hoesten door diafragritis voegt extra toe spanning op het middenrif. Dit komt omdat het bij elke hoestaanval strakker wordt. Dit maakt de pijn nog erger. Naast de middenrifspieren worden echter ook de ademhalingsspieren aangetast.
Diagnose en verloop
Op voorwaarde dat er een eerste vermoeden van diafragmatitis bestaat, moet zo snel mogelijk een deskundige arts worden geraadpleegd. Allereerst worden de specifieke symptomen van de patiënt bepaald tijdens een intakegesprek. Na het eerste medische interview wordt het lichaam van de patiënt grondig onderzocht. Een speciale focus wordt gelegd op de borst tijdens het onderzoek. Er wordt onder andere naar de longen geluisterd en de borst wordt in detail gepalpeerd. Om een eerste vermoeden te kunnen staven, een Röntgenstraal afbeelding wordt besteld na het eerste onderzoek. Het gebruik van verdere beeldvormingsprocedures kan een eerste vermoeden van diafragmatitis concretiseren. Om de omvang van de ontsteking duidelijk te kunnen bepalen, a bloed monster moet worden genomen van de patiënt. uitgebreide bepaling van de leukocyten Aanwezig in de bloed geeft een eerste indicatie van de omvang van de diafragmatische ontsteking.
Complicaties
Een typische complicatie van diafragmatitis is verdikking van de pleurale vellen als gevolg van de ontstekingsprocessen. Deze zogenaamde pleurale uitslag resulteert meestal in een beperking long ontwikkeling en bijgevolg verminderde ademhaling volume Bovendien bestaat er een risico op ettering van de riep, welke kan leiden naar longontsteking Als dit onbehandeld blijft, kan het leiden in het ergste geval tot de dood. Verder zijn de typische begeleidende symptomen - ie prikkelbaar hoesten, sputum en pijn - kan zich ontwikkelen tot ernstige complicaties. Als prikkelbare hoest niet onmiddellijk wordt behandeld, kan dit leiden tot verdere irritatie van de longen en soms tot ernstig letsel. Sputum is over het algemeen niet problematisch, maar het vertegenwoordigt een focus van ziekte en verhoogt dus het risico op druppel infectie Behandeling van diafragmitis is meestal relatief risicoloos. De antibiotica voorgeschreven kan onder bepaalde omstandigheden bijwerkingen veroorzaken en bijvoorbeeld tot langdurige behandeling leiden hoofdpijn, maagdarmklachten en huid irritaties. Pijnstillers en hoestwerende medicijnen brengen vergelijkbare risico's met zich mee. Als er een thoraxslang wordt geplaatst, bestaat er een risico op arterieel, veneus en zenuwletsel. Dit kan permanent ongemak veroorzaken bij de getroffene huid Oppervlakte. Ook infecties en ernstige spierblessures kunnen met een dergelijke procedure niet worden uitgesloten.
Wanneer moet je naar een dokter?
Pijn of onregelmatige ademhaling moet altijd aan een arts worden voorgelegd. Dit zijn waarschuwingssignalen van het lichaam die onmiddellijk opgevolgd moeten worden. Als staten van angst, slapeloosheid of innerlijke onrust als gevolg van de ademhalingsmoeilijkheden, heeft de getroffen persoon medische hulp nodig. Een arts moet worden geraadpleegd om een diagnose te stellen, omdat alleen door middel van verschillende medische tests de oorzaak van de voorwaarde gevonden worden. In geval van terugkerend of langdurig hik, moet ook een arts worden geraadpleegd. De hik is een kenmerkend signaal van een bestaande ontsteking van het middenrif. Fever, een gevoel van druk op de borst of pijn in de bovenbuik moet ook aan een arts worden voorgelegd. Indien aanwezig volksgezondheid stoornissen bij praten, lachen of hoesten nemen enorm toe, een arts is nodig. Als er gedragsafwijkingen zijn, een weigering om te eten en apathie, is er reden tot bezorgdheid. Een arts moet zo snel mogelijk worden geraadpleegd als er pijn optreedt tijdens ademhalingsactiviteit. Gebruik geen pijnstillende medicatie voordat u een arts heeft geraadpleegd. Er bestaat een risico op het ontstaan van secundaire ziekten of complicaties. Deze moeten indien mogelijk worden vermeden. Een gevoel van volheid, verlies van eetlust, en verminderde motoriek behoren tot de andere klachten die aan een arts moeten worden voorgelegd.
Behandeling en therapie
In termen van therapie voor diaphragritis, verschillende antibiotica hebben bewezen buitengewoon effectief te zijn. Omdat diafragritis echter in de meeste gevallen gepaard gaat met een meer of minder ernstige hoest], is het niet ongebruikelijk dat een hoestsiroop om te worden gebruikt om symptomen te verlichten. Om pijn te verlichten, wordt patiënten geadviseerd om met regelmatige tussenpozen een pijnstiller op recept te nemen. Als onderdeel van de behandeling moeten patiënten zichzelf altijd een hoge mate van rust gunnen. Als een patiënt resistent is tegen de antibiotica gebruikt, enzymtherapie wordt beschouwd als een andere therapeutische procedure. Deze natuurgeneeskundige behandelmethode maakt gebruik van bepaalde eiwitten om diafragmatitis te behandelen. Daarnaast het gebruik van het individu eiwitten kan bijzonder effectief zijn bij het ondersteunen van het metabolisme van de patiënt. Enzymtherapie kan ook worden gebruikt als een aanvullen naar therapie met antibiotica. Ondanks de talrijke therapeutische procedures moeten met name personen met een potentieel risico diaphragmatitis actief voorkomen.
het voorkomen
Om diafragmatitis te voorkomen, bevelen vooraanstaande artsen een consistente uitvoering van regelmatige controles aan. Mogelijke psychologische oorzaken, die vaak leiden tot irritatie van de zenuwen, kan niet zelden worden behandeld in het kader van extensief psychotherapie. Met betrekking tot een mogelijke infectie met bacteriële pathogenenzijn er tot op heden geen effectieve beschermingsmechanismen. Een sterke afweer kan niettemin de eigen beschermingsmechanismen van het lichaam versterken.
Follow-up
Nazorg blijkt in de meeste gevallen van diafragmitis relatief moeilijk. Om deze reden moet de persoon met deze ziekte zo vroeg mogelijk een arts raadplegen en daarbij ook de behandeling starten, zodat complicaties of andere klachten bij de getroffen persoon in het verdere verloop van de ziekte niet optreden. Hoe eerder de behandeling wordt gestart, hoe beter het verdere verloop van deze ziekte vaak is. In de regel kan diafragmatitis zichzelf niet genezen. De meeste patiënten zijn afhankelijk van het nemen van verschillende medicijnen om de symptomen te verlichten. De getroffen persoon moet er altijd voor zorgen dat de medicatie regelmatig en in de juiste dosering wordt ingenomen om de symptomen goed tegen te gaan. Neem bij onduidelijkheden of vragen contact op met een arts. Evenzo moet bij het gebruik van antibiotica worden opgemerkt dat ze niet samen mogen worden ingenomen alcohol Na behandeling van diafragmatitis blijven regelmatige controles door een arts nodig om andere schade in een vroeg stadium op te sporen. Als de ziekte vroegtijdig wordt ontdekt, vermindert dit in de meeste gevallen de levensverwachting van de patiënt niet.
Hier is wat u zelf kunt doen
Medische behandeling van diafragmatitis kan worden ondersteund door bedrust en een zachte behandeling dieet Tegen de pijn worden bijvoorbeeld warme kompressen of verkoelende kompressen aanbevolen. Kruidenthee verlicht de symptomen en verbetert het welzijn. Bovendien moeten de getroffenen rusten en uitkijken voor ongebruikelijke symptomen. Sporten moet worden vermeden totdat de ontsteking is verdwenen. De diafragmatitis zou binnen een paar dagen grotendeels verdwenen moeten zijn. De arts moet dan opnieuw worden geraadpleegd. De patiënt dient vooraf eventuele symptomen te noteren en de arts uitgebreid te informeren over de huidige toestand. Dit zal de prognose en verdere behandelingsstappen vergemakkelijken. Als de cursus positief is, geen verdere zelfhulp maatregelen zijn noodzakelijk. De patiënt hoeft het nog maar een paar dagen rustig aan te doen totdat de ontsteking volledig is verdwenen. Als de symptomen terugkeren, is regelmatige controle aangewezen. Indien nodig, psychotherapie is ook handig om irritatie van de zenuwen. Algemeen maatregelen die de afweer van het lichaam versterken, helpen ook. Deze omvatten lichaamsbeweging en een gezonde dieet Bovendien kunnen schadelijke prikkels zoals koud tocht of snelle wisselingen tussen koude en warmte moeten worden vermeden. In overleg met de arts kunnen alternatieve behandelmethoden zoals een bezoek aan de sauna of remedies uit de Chinese geneeskunde worden geprobeerd.
