Waar moet ik op letten bij het stoppen van de medicatie?
Schizofrenie is een lange termijn voorwaarde dat leidt vaak tot terugval. Dus, schizofrenie begeleidt sommige patiënten hun hele leven. Medicatie moet daarom gedurende een lange periode worden ingenomen, zelfs nadat de symptomen zijn verdwenen, om terugval te voorkomen.
Als ze te vroeg of te snel worden stopgezet, is het risico op terugval erg hoog. Als de patiënt zijn of haar medicatie niet meer wil innemen, moet hij of zij dit zeker met zijn of haar arts bespreken. Als de arts akkoord gaat, moet de patiënt de medicatie zeer langzaam en gedurende een langere periode stopzetten.
De dosis wordt steeds meer verlaagd en de medicatie wordt ‘weggeslopen’, zoals de dokter het noemt. Als de patiënt symptoomvrij blijft, kan het medicijn volledig worden weggelaten. Dit betekent echter niet dat de patiënt helemaal niet moet worden behandeld. Vooral psychologische zorg moet worden gehandhaafd en de patiënt moet altijd terugkomen voor controle om een mogelijke terugval zo snel mogelijk op te sporen.
Kan ik medicatie ook weigeren?
Volgens de wet heeft elke patiënt recht op zijn of haar vrije wil, zodat hij of zij elke behandeling kan weigeren. Alleen als hij een gevaar voor zichzelf of anderen vormt, mag hij tegen zijn wil worden vastgehouden en behandeld. Dit is echter slechts zeer zelden het geval, zelfs in schizofrenie patiënten. De arts kan u daarom alleen adviseren om een behandeling te ondergaan en medicijnen in te nemen, maar kan niemand daartoe dwingen. Dit is nog een reden waarom een goede arts-patiëntrelatie essentieel is om de betrokkene het belang van reguliere medicatie te laten inzien.
Wat is de cursus zonder medicatie?
Het beloop van schizofrenie is erg moeilijk te voorspellen, vooral in het begin van de ziekte. Zeker is dat het een zogenaamde periodieke aandoening is, waardoor de symptomen soms erger en soms beter zijn. Het is bekend dat vroege medicamenteuze behandeling van de massale schizofreniesymptomen, zoals waanvoorstellingen, een positief effect heeft op het verdere verloop van de ziekte. Zonder medicatie is de kans op een blijvende beperking door de ziekte daardoor groter.
Dit komt door het feit dat deze massieve symptomen meestal niet vanzelf verdwijnen en alleen medicatie kan zorgen voor voldoende verbetering. Bovendien zijn de zogenaamde negatieve symptomen, zoals apathie en afvlakking van emoties, meer uitgesproken bij patiënten zonder medicamenteuze behandeling. Deze gaan in de regel niet vanzelf weg en schaden de betrokken persoon blijvend.
