De verschillende vormen van hoornvliesontsteking
In de meeste gevallen zijn de veroorzakers de Herpes Simplex-virus, het Varicella zoster-virus (veroorzaakt anders waterpokken en gordelroos) en de adenovirussen. Als de ontsteking weer oplaait na een eerdere infectie (met blaarvorming van de ooglid), herpes keratitis ontwikkelt zich, sinds de herpes virussen overleven voor het leven in zenuwtakken. Zoster-keratitis treedt op na eerdere waterpokken en ontwikkelt zich in de context van gordelroos van het gezicht en oog.
Adenovirus keratitis is een nieuwe infectie en komt voor in combinatie met conjunctivitis. Naast rood worden van het oog, pijn en het gevoel van een vreemd lichaam, een vertakt defect in het hoornvlies wordt kenmerkend duidelijk als typische symptomen bij het kijken naar het oog. Dit kan duidelijker zichtbaar worden gemaakt door de kleurstof fluoresceïne aan te brengen.
In het geval van herpes besmetting, wordt de gevoeligheid van het hoornvlies ook verminderd, wat kan worden getest met een wattenstaafje. Zoster-keratitis is meestal opvallend door gordelroos met blaarvorming op de gezichtshuid, terwijl symptomen op het oog zelf zelden voorkomen. Desalniettemin kan hoornvliesontsteking leiden tot verdere schade aan en in het oog.
Adenovirus keratitis (epidemische keratitis en conjunctivitis) wordt gekenmerkt door roodheid, zwelling en afscheiding van de bindvlies. Puntvormige defecten op het oppervlak van het hoornvlies leiden ook tot weken tot maanden vertroebeling en dus tot een verslechtering van de gezichtsscherpte. Infecties van het hoornvlies veroorzaakt door Herpes simplex en Varizella zoster kunnen worden behandeld met antivirale middelen (bijv aciclovir), die worden gegeven als oogdruppels of zelfs als tabletten of infusies.
Echter, conjunctivitis en hoornvliesontsteking veroorzaakt door adenovirussen kunnen niet met medicijnen worden behandeld, zodat de belangrijkste therapie hier is om infecties te voorkomen bij mensen die in contact komen met de zieke. De meeste hoornvliesinfecties van deze vorm worden veroorzaakt door de gist schimmel Candida albicans. De infectie wordt vaak veroorzaakt door verwondingen met schimmelmateriaal, vooral als er een immuundeficiëntie is.
Schimmelkeratitis lijkt vaak op bacteriële hoornvliesontsteking, maar veroorzaakt vaak minder ongemak. Naast een hoornvlieszweer, kleine naburige zweren ("satellieten") en pus in de voorste oogkamer (hypopyon) zijn meestal aanwezig. De detectie van de schimmels vindt plaats in het laboratorium, maar is ingewikkeld.
De daaropvolgende therapie wordt uitgevoerd met antimycotica (antischimmelmiddelen), zoals NystatinNatamycine of Amfotericine B. Een droog oog (sicca-syndroom) wordt veroorzaakt door een onvoldoende samenstelling van de traanvocht of een gebrek aan tranen in het algemeen. Naast chronische conjunctivale irritatie kan dit leiden tot micro-tranen in het hoornvlies epitheel (hoornvliesoppervlak).
Droogte van de ogen wordt bepaald door verschillende tests, waarvan de belangrijkste de zogenaamde Schirmer-test is. Traanvervangers en verzorgende zalven worden vervolgens gebruikt om te droge ogen te behandelen of methoden zoals pluggen (punctumpluggen) worden in het traankanaal ingebracht. Als het ooglid is niet volledig gesloten, wat vooral het geval is bij verlamming van de gezichtszenuw (gezichtszenuw, gezichtsverlamming), bij ooglidvervorming (bijv. na een operatie), bij uitstekende oogbollen (exophthalmus) of bij bewusteloze patiënten, droogt het hoornvlies uit.
Dit leidt tot schade aan het oppervlak van het hoornvlies en in sommige gevallen tot een zweerDe therapie wordt uitgevoerd met traanvervangende vloeistof, antibiotica en verzorgende zalven en meestal aanvullend met een zogenaamd “horlogeglasverband”, dat het oog vochtig houdt. Dragen contactlenzen te lang of onvoldoende aangepast aan het individuele oog kan leiden tot beschadiging van het hoornvlies en bindvlies. Dit kan leiden tot microdefecten en zelfs zweren en schepen kan uitgroeien tot in het hoornvlies.
Als therapie wordt een alternatief visueel hulpmiddel geboden in de vorm van bril en het dragen van contactlenzen wordt voor langere tijd stopgezet. tevens de oogarts kan voorschrijven cortisone om ontstekingen te verlichten. Het hoornvlies is de voorste, transparante huid van het oog.
Door zijn breking van licht draagt het in grote mate bij aan het scherpe beeld op het netvlies. Het hoornvlies heeft ook een beschermende functie voor het oog en ondersteunt de stabiliteit van het oog. Traanvloeistof en ooglid sluiting zorgt ervoor dat het oppervlak van het hoornvlies wordt bevochtigd met vloeistof en voorkomt zo uitdroging, wat kan leiden tot microscheurtjes.
Het hoornvlies is verdeeld in drie lagen: die zorgt voor het binnenoppervlak. Over het algemeen kunnen alle hoornvlieslagen ontstoken raken en vaak worden zelfs meerdere lagen aangetast. Als de epitheliale cellaag ontstoken is, treedt vaak troebeling op.
Als het stroma is aangetast, is deze troebelheid meestal witachtig van kleur. Als het endotheel aangetast is, zwelt het hoornvlies vaak schijfvormig op. In de meeste gevallen is het bindvlies wordt bovendien rood gekleurd door de irritatie veroorzaakt door de ontsteking, wat ook een merkbaar symptoom is.
- Het buitenste, dunne epitheel,
- De middelste, dikke stroma
- En het dunne endotheel,
Alle artikelen in deze serie:
