De meeste mensen zijn waarschijnlijk meer bekend met chroom in verband met velgen of roestvrij staal. Maar het metaal is ook van vitaal belang voor het lichaam.
Wat is chroom?
Chroom is een van de zogenaamde essentiële sporenelementen Het menselijk lichaam kan deze niet zelf aanmaken, daarom moeten ze er regelmatig via de voeding aan worden toegevoegd. Omdat de dagelijkse behoefte aan chroom extreem laag is, minder dan één milligram, wordt het ook wel een ultratrace-element genoemd. De term chroom is afgeleid van het oude Griekse woord voor kleur. Deze aanduiding is te danken aan het felgekleurde chroom zouten Chroom werd voor het eerst ontdekt aan het einde van de 18e eeuw in een proces dat meerdere jaren in beslag nam en waarbij onderzoekers uit verschillende disciplines samenwerkten. Het belang ervan als essentieel sporenelement voor het menselijk organisme werd echter veel later ontdekt, in 1959. Chroom wordt in het lichaam opgeslagen in organen zoals de lever or milt, evenals in spieren, vet en botten Behalve voor de mens is chroom vooral belangrijk voor de metaalindustrie en wordt het gebruikt om legeringen en niet-roestend staal te produceren. In zijn pure vorm is het een glanzend zwaar metaal met een wit-blauwachtige kleur.
Functie, effect en taken
Chroom speelt een belangrijke rol in het menselijk lichaam, vooral bij de stofwisseling van koolhydraten In het bijzonder draagt het bij aan het normale absorptie en verwerking van glucose (suiker Het ondersteunt dus het hormoon insuline in zijn functie als een bloed suiker verloopstuk. Chroom is ook betrokken bij andere metabolische processen, zoals Vet metabolisme in het lichaam en heeft een cholesterol-regulerend effect. Het bevordert de vermindering van LDL cholesterol, bekend als 'slecht' cholesterol, en aan de andere kant verhoogt het aandeel 'goede' HDL cholesterol. Chroom wordt vaak door atleten als voedingsmiddel ingenomen aanvullen omdat het enerzijds de productie van lichaamseigen stoffen stimuleert eiwitten en tegelijkertijd veroorzaakt het een toename van de absorptie van aminozuur in de spieren, wat kan bijdragen aan snellere spiergroei. Bovendien draagt chroom bij aan een normale schildklierfunctie en wordt aangenomen dat het betrokken is bij vele andere belangrijke processen in het lichaam. Onderzoek hiernaar is echter nog gaande.
Vorming, voorkomen, eigenschappen en optimale niveaus
Chroom kan als essentieel sporenelement niet door het lichaam zelf worden aangemaakt en moet het daarom worden toegevoerd. Er zijn veel voedingsmiddelen die chroom bevatten. Deze omvatten met name vlees en volkorenproducten. De meest voorkomende bronnen van chroom zijn slachtafval zoals lever of nieren. Maar chroom komt ook voor in peulvruchten, noten, zaden, kaas, biergist, oesters en honing De dagelijkse behoefte, die voor adolescenten en volwassenen tussen de 30 en 100 microgram ligt, kan dus in evenwicht worden gehouden dieet zonder problemen en zonder aanvullende suppletie. Zo bevat 100 gram linzen al 70 microgram chroom, waarmee bijna de gemiddelde behoefte wordt gedekt - ook al ligt het in het hogere bereik. Er is echter een gevaar bij een onjuist of ongezond en onevenwichtig dieet Industrieel bewerkte voedingsmiddelen zoals wit suiker of witte bloem verliest bijna 90 procent van hun chroomgehalte door verwerking. Mensen bij wie de voeding voornamelijk op bewerkte voedingsmiddelen is gebaseerd, lopen dus het risico op een tekort aan chroom. Als je er ook rekening mee houdt dat sommige onderzoekers de dagelijkse chroombehoefte van een volwassene schatten tussen de 200 en 300 microgram, wordt dit gevaar nog groter. Er zijn echter voedingsmiddelen die van nature weinig chroom bevatten, zoals fruit en de meeste groenten. Chroom heeft de eigenschap dat het in het lichaam wordt afgezet wanneer het in voldoende hoeveelheden wordt ingenomen. Deze winkels worden echter aangevallen en geleidelijk geleegd naarmate we ouder worden.
Ziekten en aandoeningen
Zowel een tekort als een overdosis chroom kan leiden tot lichamelijke aandoeningen, waarvan sommige significant zijn. Chroomgebrek komt meestal vrijwel niet voor bij een normale inname via de voeding. Er zijn echter uitzonderingen, zoals sommige radicale diëten waarin gedurende een lange periode alleen geperst fruit en groenten wordt geconsumeerd. Maandenlang kunstmatig voeren kan ook leiden tot een tekort aan chroom glucose metabolisme is verstoord, de symptomen die het gevolg zijn van een dergelijk chroomgebrek zijn vergelijkbaar met die van suikerziekte mellitus. Insuline niveaus stijgen en glucose tolerantie neemt af. In aanvulling op, cholesterol en triglycerideniveaus nemen toe. Andere symptomen zijn van invloed op de algemene voorwaarde en het spierstelsel. Dit kan leiden prikkelbaarheid, verwarring, nervositeit, depressieve stemmingen, concentratie problemen, jeuk, spierzwakte en gewichtsverlies. Als met een voldoende inname weer aan de chroombehoefte wordt voldaan, verdwijnen de symptomen in de meeste gevallen na korte tijd weer. Een enorme overdosis chroom kan daarentegen leiden tot chroomvergiftiging. Dit kan echter niet gebeuren door alleen via voedsel te eten, omdat hiervoor grote hoeveelheden chroomhoudend voedsel moeten worden gegeten. Zelfs met dieet supplementen, de aanbevolen dosis zou vele malen moeten worden overschreden om chroomvergiftiging uit te lokken. Chroomvergiftiging is daarom alleen bekend uit de arbeidswereld. Chroomdampen worden bijvoorbeeld gegenereerd tijdens de vervaardiging van leer of metalen goederen. Als deze worden ingeademd, kan dit leiden op symptomen zoals neusbloedingen, astma or diarree Ook bouwvakkers die met chroomhoudend cement werken, hebben vaker last van allergieën en contact eczeem Hoewel niet alle lichaamsfuncties waarbij chroom betrokken is, afdoende zijn onderzocht, is het een belangrijk sporenelement dat van vitaal belang is voor volksgezondheid en moet daarom in voldoende hoeveelheden worden geconsumeerd.
