Synoniemen in bredere zin
Meniscus laesie, meniscusscheur, meniscusruptuur, meniscus schade, artroscopie, kijkoperatie, meniscus schade.
Definitie
Voor de therapie van a meniscus laesie of meniscusscheur, er kunnen verschillende opties worden overwogen. Naast de aard van de schade en de locatie van de scheur, zijn individuele omstandigheden zoals leeftijd en professionele en / of sportieve ambities altijd doorslaggevend. In het verleden was de meniscus als zodanig slechts van weinig belang.
Daarom werd het wijd verspreid om de meniscus volledig te verwijderen in geval van een traan. In de geneeskunde wordt dit meniscectomie genoemd. Omdat de meniscus echter belangrijke functies op zich neemt, zoals stabilisatie, kraakbeen voeding en kraakbeenbescherming voor de kniegewricht, is nu bekend dat een meniscectomie niet altijd geschikt is en de kans op de ontwikkeling van het kniegewricht vergroot artrose vele malen.
Mede vanwege deze belangrijke functies voor de kniegewrichter wordt nu naar gestreefd de meniscus zoveel mogelijk in zijn oorspronkelijke vorm te behouden. De meniscus wordt dus ofwel gehecht met een zogenaamde meniscushechting ofwel nieuw gevormd door een vervangend product op basis van collageen. Hieronder worden verschillende vormen van therapie genoemd.
Zoals hierboven al vermeld, hangt de vorm van therapie voor u af van de individuele omstandigheden. De behandelend arts kent deze individuele omstandigheden en kan - met uw hulp - de beste therapie voor u in gang zetten.
- Conservatieve therapie Een conservatieve therapie in de vorm van immobilisatie is slechts in uitzonderlijke gevallen mogelijk.
Hiervoor moet ervoor worden gezorgd dat de lengte van de langsscheur niet langer is dan 1 cm. Immobilisatie wordt meestal uitgevoerd over een periode van drie tot vier weken en heeft vaak weinig kans op succes zonder chirurgische therapie. (zien: Duur van een meniscusscheur) Conservatieve therapie is alleen mogelijk bij een verse scheur in de buitenste zone, die goed wordt voorzien schepen.
Het meest geschikt zijn spalkpositionering en decongestivummaatregelen voor een periode van een paar dagen.
arthroscopy kan worden gebruikt om schade aan de meniscus op te sporen.
- De operatieve therapie
- Het voordeel van artroscopie is dat als er zichtbare schade is, de operatie onmiddellijk kan worden uitgevoerd. Arthroscopische chirurgie wordt vaak kijkoperatie genoemd, omdat grote incisies (wonden) worden vermeden en de ingreep in principe in een zeer kleine ruimte wordt uitgevoerd.
- Gedeeltelijke verwijdering van de meniscus (gedeeltelijke resectie)
Indien de meniscusscheur een zogenaamde base nabij scheur is (zie scheurvormen van de meniscus) en / of indien het een jonge patiënt betreft dient eerst te worden bekeken of een hechting van de meniscus mogelijk lijkt of dat delen van de meniscus operatief worden verwijderd.
Zoals hierboven al vermeld, is de bloed de circulatie van de meniscus is op sommige plaatsen vrij slecht, zodat genezing zonder operatie onmogelijk lijkt. De afbeelding aan de linkerkant toont de bloed stroomverhouding van de meniscus. Het is te zien dat alleen de onderdelen nabij de capsule goed worden geleverd bloed en daarom een goed genezingspotentieel en kans hebben (rode zone in de rechter figuur).
Men kan dus stellen dat genezing meestal alleen mogelijk is in de rode zone, en in beperkte mate ook in de rood-witte zone, en dat scheuren in de witte zone bijna altijd hersteld moeten worden door gedeeltelijke verwijdering. Het achterste deel van de binnenste meniscus wordt relatief vaak aangetast door tranen, gedeeltelijke meniscectomieën worden hier meestal zeer goed verdragen. Bovendien moet men weten dat de buitenste meniscus is zeer bepalend voor de drukverdeling en dat behoud moet altijd de eerste zorg zijn.
In het geval van een meniscushechting zijn er twee verschillende opties beschikbaar. Dit zijn: 1. meniscushechten, hetzij met zogenaamde absorbeerbare (= zelfoplossende) of niet-absorbeerbare hechtingen. 2. meniscushechten met absorbeerbare (= zelfoplossende) pijlen, de zogenaamde pijlen.
Delen van de meniscus ver van de basis worden niet door bloed aangevoerd schepen, maar door de synoviale vloeistof. Als in deze ver van de basisgebieden scheuren ontstaan, zoals de scheur van de korfgreep, kunnen deze delen niet meer groeien, maar de gewrichtsfunctie en stabiliteit dienen zoveel mogelijk behouden te blijven, zodat een zogenaamde partiële resectie is uitgevoerd. Een dergelijke partiële resectie (= partiële meniscectomie) wordt meestal ook uitgevoerd bij scheuren die ontstaan als gevolg van het verouderingsproces en dus slijtage (= meniscusdegeneratie).
Tijdens deze procedure worden de dode delen van de meniscus verwijderd. Het doel van een dergelijke ingreep is altijd het behoud van de resterende meniscus en het vermijden van nieuwe tranen. Dit betekent dat zoveel meniscus als nodig wordt verwijderd zodat er geen beschadigde, dode delen in de meniscus achterblijven.
Het betekent ook dat er zo min mogelijk van de meniscus wordt verwijderd. Ten slotte worden, zoals hierboven vermeld, belangrijke functies toegekend aan de meniscus. Bij een gedeeltelijke meniscusverwijdering kan de patiënt meestal direct na de operatie worden belast.
Na de operatie wordt meestal een fysiotherapeutische vervolgbehandeling voorgeschreven. Een oefenprogramma voor zelfstandige training is ook bedoeld om mobiliteit en genezing te bevorderen. krukken zijn meestal niet nodig na de operatie.
Dit hangt echter af van de patiënt en zijn individuele veiligheid tijdens het lopen.
- De hechting van de meniscus
Bij beide procedures worden de wondranden eerst “opgefrist”. Dit betekent dat de randen van de meniscusscheur opgeruwd worden om open te gaan schepen en zo de toevoer van voedingsstoffen verbeteren en groeifactoren in staat stellen deze gebieden te bereiken.
Een gerichte bloeding is dus een basisvoorwaarde voor een goede genezing! In de context van de meniscushechting wordt dan een draad door de meniscus gevoerd en gezamenlijke capsule (van binnen naar buiten) in U-vorm. In gevallen waar de scheur relatief ver naar achteren zit, kan een blessure vanwege het vele niet worden uitgesloten zenuwen en schepen.
Onder bepaalde omstandigheden kan zelfs de meniscushechtdraad uit de holte van de knie. In deze gevallen verdient de 2e methode die hierboven is beschreven, het zogenaamde meniscusnagelen, de voorkeur. Hier, gescheurde meniscus onderdelen worden vastgezet met absorbeerbare pijlen (Arrows, Biofix, etc.).
De nabehandeling na meniscushechten of nagelen is echter veel langer dan bij gedeeltelijke resectie: een nabehandeling van 6 weken moet worden verwacht. Afhankelijk van de individuele omstandigheden en vooral van het soort beroep moet worden uitgegaan van een arbeidsongeschiktheid van circa 2 tot 8 weken. In dit geval heeft de mogelijke belasting binnen het beroepsbereik een langdurig effect op de arbeidsongeschiktheid.
