Borstreconstructie is de term die wordt gebruikt om plastische reconstructie van de borst te beschrijven, die zeer vaak wordt uitgevoerd vanwege borstkanker.
Wat is een borstreconstructie?
Borstkanker is een van de meest voorkomende vormen van kanker bij vrouwen. In de loop van therapiemoet de zieke borst heel vaak worden verwijderd, wat ook een van de belangrijkste redenen is voor een volgende borstreconstructie of borstreconstructie. Met de hulp van implantaten of autoloog weefsel, kan de vrouwelijke borst op deze manier worden hersteld.
Functie, effect en doelen
Borstreconstructie is de term die wordt gebruikt om plastische reconstructie van de borst te beschrijven, die vaak wordt uitgevoerd vanwege borstkanker Er zijn verschillende methoden beschikbaar om een vrouwelijke borst te reconstrueren. Welke procedure wordt gekozen, hangt af van verschillende factoren. Waaronder:
- De kwaliteit van het resterende weefsel
- De gezondheidsstatus van de patiënt
- Vorm en grootte van de borst
- Wensen van de betrokkene
In principe wordt onderscheid gemaakt tussen borstreconstructie met autoloog weefsel of met implantaat. Hier met zoutoplossing of siliconen gevuld implantaten zijn beschikbaar, hoewel deze recentelijk aanzienlijk zijn verbeterd door het gebruik van voorbehandelde dierlijke dermis, zodat een vaak zeer kostbare reconstructie met behulp van autoloog weefsel kan worden vermeden. Implantaten worden onder of op de borstspier geplaatst. Als de patiënt een voldoende groot heeft huid mantel, de dokter brengt het implantaat direct in. Als het huid is te strak na de operatie, wordt het eerst uitgerekt met een expander. Hiervoor wordt een plastic zak onder de huid, die wordt gevuld met een zoutoplossing met behulp van een injectienaald. Na enkele maanden wordt de huid uitgerekt en kan het implantaat worden ingebracht. Borstreconstructie met een implantaat is een relatief eenvoudige en korte ingreep en veroorzaakt weinig pijn Bij een borstreconstructie met lichaamseigen weefsel wordt eerst spier- of vetweefsel uit de buik, rug of billen verwijderd en deze vorm van chirurgie vereist veel ervaring. Hier maakt de chirurg spierweefsel los van de buik of rug en verplaatst het naar de borst muur, waar hij of zij een nieuwe borst beeldhouwt. In weefsel het entenaan de andere kant wordt het weefsel volledig losgemaakt van het lichaam en opnieuw verbonden met de bloed schepen Een veel toegepaste methode is de zogenaamde TRAM (Transverse Rectus Abdomis Muscle) flapmethode, waarbij vet of spierweefsel uit de onderbuik wordt gebruikt. Een andere techniek is een borstreconstructie met autoloog weefsel uit de grote rugspier (spier van de latissimus dorsi). Daarnaast autoloog vet uit de buik of dij wordt ook gebruikt voor borstreconstructie. Een methode voor borstreconstructie zonder spier is de zogenaamde DIEP-flap transplantatie (Diepe inferieure epigastrische perforator). Voor deze, vetweefsel wordt uit de buikwand gehaald en na voorbereiding injecteert de arts het vet met behulp van canules. Daarna is meestal een vervolgbehandeling nodig om de esthetische vorm te voltooien. Reconstructie kan tegelijkertijd met de tumoroperatie (primaire reconstructie) of op een ander tijdstip (secundaire reconstructie) worden uitgevoerd. In dit geval kunnen eventuele noodzakelijke therapieën (bijvoorbeeld radiotherapie, chemotherapie, hormoon therapie) moet voltooid worden. Omdat de opgebouwde borst vaak kan veranderen na reconstructie, reconstrueert de chirurg de tepels pas enkele maanden later. Op deze manier kan ervoor worden gezorgd dat de gereconstrueerde borst ook volledig wordt genezen. EEN tepel wordt nagebootst met behulp van een huidtransplantatie of een lokale flapplastiek. Voor de tepelhof wordt huid gebruikt die meer gepigmenteerd is en vaak van binnenuit komt dij Deze procedure is relatief kort en kan ook onder worden uitgevoerd plaatselijke verdoving Na borstreconstructie, lichamelijk spanning zoals dragen of tillen moet worden vermeden. Het is ook raadzaam om ook een speciale bh te dragen massage de borst.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Implantaten met siliconengel zijn normaal gesproken niet schadelijk voor volksgezondheid Omdat een risico echter nooit helemaal kan worden uitgesloten, is het noodzakelijk om de opgebouwde borst constant te laten controleren. Een implantaat is ook een lichaamsvreemd lichaam, waardoor soms verharding optreedt, waardoor het implantaat kan samendrukken. Dit veroorzaakt pijn en kan leiden tot vervorming van de borst. In dit geval is een nieuwe operatie nodig, waarbij het oude implantaat wordt verwijderd en vervangen door een nieuw. Het risico op lekken van siliconen bestaat echter niet meer bij moderne implantaten. Tegenwoordig siliconen gels zijn niet langer vloeibaar, maar lijken erg op borstweefsel. Daarnaast zijn ze erg stabiel en hebben ze ook nog eens een lange houdbaarheid. Ze gaan echter geen leven lang mee, maar moeten na een paar jaar worden vervangen. Borstreconstructie met eigen weefsel van de patiënt is stressvoller en tijdrovender dan het inbrengen van een implantaat. De operatie duurt langer en ook de kans op bloedingen of complicaties neemt toe. Bovendien moeten patiënten ook verwachten littekens Afhankelijk van de gekozen techniek kunnen er bewegingsbeperkingen of problemen met de bloedsomloop zijn. De herstelperiode na een reconstructie met autoloog weefsel is langer dan bij een borstreconstructie met een implantaat. Het autologe weefsel wordt echter niet door het lichaam afgestoten, zodat er geen kapselfibrose optreedt. Bovendien hoeft het implantaat niet te worden vervangen. Borstreconstructie met autoloog vet (zonder spier en huid) is een methode die nog niet volledig is ontwikkeld en daarom zelden wordt toegepast.
