Bijwerking haaruitval
Haaruitval is een zeldzaam maar mogelijk gevolg van medicatie. Er zijn echter een aantal mogelijke oorzaken van haaruitval, dus het kan toeval zijn als haarverlies optreedt tijdens het gebruik Methotrexaat Als een verband waarschijnlijk is, moet dit in overleg met de arts worden overwogen: Als het medicijn belangrijk is en geen alternatief heeft voor behandeling, is de bijwerking van haaruitval moet worden geaccepteerd.
Indien nodig, Methotrexaat kan worden stopgezet en een ander medicijn kan worden ingenomen. Depressie is een andere bekende bijwerking van Methotrexaat behandeling. Het komt voor met een frequentie van 1 tot 0.1%. Dit betekent dat van de 1000 patiënten die methotrexaat gebruiken, zich 1-10 patiënten ontwikkelen Depressie.
Methotrexaat en alcohol - is het compatibel?
Alcohol: een van de gevreesde bijwerkingen van het gebruik van methotrexaat is een toename van lever waarden. Aangezien alcoholgebruik ook een negatief effect heeft op de lever en neemt dus toe leverwaarden, bestaat er een risico op extra belasting van het lichaam als tegelijkertijd methotrexaat wordt ingenomen. In de meeste gevallen wordt de overgrote meerderheid van methotrexaat de dag na inname gemetaboliseerd en wordt het niet langer in het lichaam aangetroffen.
Het metabolisme produceert echter een omzettingsstof - ook wel metaboliet genoemd - die sterk lijkt op methotrexaat. Dit wordt op de tweede dag na inname uit het lichaam uitgescheiden. In principe is een gewetenloze consumptie van alcohol dan weer mogelijk.
Dit moet natuurlijk met mate gebeuren, volledig onafhankelijk van de inname van methotrexaat. Het is daarom zinvol om de inname van methotrexaat af te stemmen op wekelijkse evenementen: als de 'stamtafel' altijd plaatsvindt op zaterdagavond, waarop het ene of het andere bier wordt gedronken, is het logischer om methotrexaat aan het begin van de dag te injecteren. de week, en niet de dag ervoor. In geval van twijfel kan het lever waarden kunnen heel gemakkelijk worden bepaald door een bloed steekproef van de huisarts.
De analyse duurt niet langer dan 3 dagen. Een eenmalige ontsporing van de leverwaarden is nog niet gebroken been In tegenstelling tot andere organen is de lever verrassend resistent en kan hij zichzelf heel goed regenereren.
Echter, als leverwaarden permanent slecht zijn, kan functioneel falen optreden, waardoor een levertransplantatie noodzakelijk zou zijn. In de meeste gevallen normaliseren de leverwaarden echter wanneer het alcoholgebruik wordt aangepast aan de inname van methotrexaat. In een buitenbaarmoederlijke zwangerschapwordt de bevruchte eicel in de eileider geïmplanteerd.
De eileider is de verbinding tussen de baarmoeder en eierstokken Na het mannetje sperma hebben hun weg gevonden door de baarmoedervervolgen ze hun reis via de eileiders naar de vrouw eierstokken Hier vindt de bevruchting van de vrouwelijke eicel (len) plaats.
Het bevruchte ei reist dan op dezelfde manier terug sperma kwam, passerend door de eileiders nog een keer. Op weg naar de baarmoederhet kan echter om verschillende redenen 'vast komen te zitten' in de eileider en zich daar implanteren. Redenen voor deze implantatie op de verkeerde plaats zijn bijvoorbeeld littekens in de eileider waar de bevruchte eicel niet langs kan.
Als het ei zich in de eileider heeft gevestigd, wordt dit een buitenbaarmoederlijke zwangerschap Dit is een belangrijke complicatie, aangezien de eileider niet de eigenschappen van de baarmoeder heeft waardoor het ei kan rijpen tot een embryo- en foetus Bijvoorbeeld als de eicel groeit, wordt de ruimte in de eileider onvoldoende.
Dit kan leiden tot het scheuren van de eileider, dat wil zeggen tot het scheuren van de eileider. Het rijpende ei valt dan ofwel af en de zwangerschap is beëindigd. Of de eicel nestelt zich in de buikvlies, die zich buiten de gescheurde eileider bevindt.
Zo'n implantatie wordt dan abdominaal genoemd zwangerschapof buitenbaarmoederlijke zwangerschap In ieder geval wordt een breuk van de eileider geassocieerd met ernstig pijn, resulterend in de symptomen van een "acute buik Echter, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan relatief eenvoudig worden gediagnosticeerd met behulp van ultrageluid tijdens gynaecologisch onderzoek.
Als de diagnose wordt bevestigd, wordt de bevruchte eicel operatief of met medicatie verwijderd. Het ei is zeker niet levensvatbaar in de eileider, maar bij afwezigheid van behandeling kan het wel leiden tot pijn (Zie acute buik) in het beste geval, en in het ergste geval tot het overlijden van de moeder. Omdat chirurgische behandeling van buitenbaarmoederlijke zwangerschap vaak niet gewenst is, kan methotrexaat worden gebruikt als een geneesmiddelalternatief. Chirurgische behandeling kan leiden tot littekens in de eileider, wat een nieuwe buitenbaarmoederlijke zwangerschap bevordert.
Deze littekens komen niet voor bij methotrexaattherapie. Er gelden echter strikte voorwaarden voor het gebruik van methotrexaat bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap: enerzijds de embryo- inclusief het omliggende weefsel mag niet meer dan vier centimeter bedragen. Aan de andere kant speelt het gehalte van het zwangerschapshormoon HCG een rol.
HCG-spiegels zijn meestal sterk verhoogd bij zwangerschappen, slechts licht verhoogd bij buitenbaarmoederlijke zwangerschappen en laag als er geen zwangerschap is. Het wordt ook gebruikt in in de handel verkrijgbare zwangerschapstests voor bepaling. Een zeer hoge HCG-waarde zou ongebruikelijk zijn bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en zou in strijd zijn met methotrexaattherapie.
Als echter aan alle criteria is voldaan, kan methotrexaat worden geïnjecteerd om de vernietiging van embryonaal weefsel te induceren. De dosis is echter veel lager dan in chemotherapie or psoriasis behandeling Daarom treden de gebruikelijke bijwerkingen van behandeling met methotrexaat niet op.
Het voordeel van het gebruik van methotrexaat is, zoals reeds beschreven, de afwezigheid van littekens in de eileider. Slechts 7% van de met methotrexaat behandelde vrouwen ontwikkelt na de behandeling opnieuw een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Het is echter raadzaam om 6 tot 12 maanden te wachten voordat u weer zwanger probeert te worden, zodat de eileider voldoende tijd heeft om zich te herstellen.
Alle artikelen in deze serie:
