De bijtpositie geeft informatie over de sagittale positionele relatie tussen de onderkaak en bovenkaak In een neutrale bijtpositie staan beide kaken in de juiste verhouding tot elkaar.
Wat is de bijtpositie?
Bijtpositie is een positieaanduiding die informatie geeft over hoe de twee kaken botten met elkaar in verband staan. De menselijke kaak bestaat uit een bovenkaak (maxilla) en een onderkaak (onderkaak). De kaken maken deel uit van de schedel De onderkaak is een U-vormig bot dat door het kaakgewricht aan het slaapbeen is bevestigd. Een deel van de kauwspieren hecht zich aan het voorste deel van het onderkaakbeen. Het mandibulaire bot is beweegbaar door het temporomandibulair gewricht. Het maxillaire bot is het grootste bot van het middenvlak. Gedeeltelijk is het maxillaire bot hol. De holtes in het bot maken deel uit van de sinussen en worden maxillaire sinussen genoemd. In tegenstelling tot de onderkaak bovenkaak is onbeweeglijk. De tanden zijn verankerd in de tandcompartimenten van de kaak botten De beet is het in elkaar grijpen van de tanden van de boven- en onderkaak. De bijtpositie is op zijn beurt een positieaanduiding die informatie geeft over hoe de twee kaken botten zijn ten opzichte van elkaar gepositioneerd. De fysiologische beet wordt de neutrale beet of de standaardbeet genoemd. De onderkaak en bovenkaak bevinden zich in een normale positionele relatie tot elkaar en met de schedel als geheel.
Functie en taak
Een normale bijthouding is een voorwaarde voor fysiologisch kauwen. Kauwen vereist optimaal coördinatie tussen de kaakbeenkauwspieren, tanden en kaakgewricht gewrichten De kauwfunctie is reflexief. De bewegingen die nodig zijn om te kauwen, worden alleen door de onderkaak uitgevoerd. Snelle fijnafstelling wordt constant uitgevoerd door de kaakspieren. In een normale bijthouding hebben de tanden alleen contact met elkaar bij kauwen, bijten en slikken. Vanwege de hoge drukbelasting tijdens het kauwen is het belangrijk dat de tanden verticaal worden belast. De tanden zijn opgehangen collageen vezels in de tandcompartimenten van de kaakbeenderen. De druk die tijdens het kauwen op de tand inwerkt, wordt omgezet in een trekbelasting op het bot. Zo stimuleert kauwen in een optimale bijtpositie de botvorming in de kaakbeenderen. Omgekeerd kan het ontbreken van druk bij een malocclusie leiden tot botverlies. Een fysiologische bijthouding stelt mensen in staat om het voedsel dat ze eten effectief te malen en zo optimaal voor te bereiden op de spijsvertering. De tanden zijn echter niet alleen kauwgereedschap, maar ook spraaktools die betrokken zijn bij de vorming van geluiden. Een normale beet maakt spraak mogelijk zonder sissen, fluiten of lispelen. Daarnaast vervult het gebits- en kaakapparaat ook een sociale functie. Een gezond en recht gebit en een rechte kaakpositie worden als mooi en wenselijk ervaren en worden beschouwd als een sociaal boegbeeld. Vaak is de voorwaarde en de positie van de tanden wordt ook geassocieerd met een overeenkomstige sociale status.
Ziekten en klachten
Als de boven- en onderkaak in een pathologische positionele relatie staan, wordt dit een malocclusie of een onjuiste bijtpositie genoemd. Als de onderkaak naar achteren wordt verplaatst, treedt een distale beet op. De distale beet wordt ook wel mandibulaire recessie genoemd. Van voren gezien ligt de onderste tandboog dan achter de bovenste tandboog. De distale beet is ook bekend als frontale overbeet of schaargebit. In het gewone spraakgebruik wordt het boktanden of een terugwijkende kin genoemd. Het tegenovergestelde van de distale beet is de zogenaamde mesiale beet. Hier steken de bovenste snijtanden uit, waardoor een frontale overbeet ontstaat. Ondersnijtanden die voor de bovensnijtanden bijten, vormen een anterieure beet. Tandafwijkingen worden ingedeeld in hoekklassen. Distale beten behoren tot klasse II, mesiale beten tot klasse III. De oorzaken van malocclusies van tanden en kaken zijn divers. Vaak worden de afwijkingen overgeërfd, bijvoorbeeld in verband met een kloof lip en gehemelte. Hormonale oorzaken zijn ook denkbaar. Bijvoorbeeld, acromegalie kan resulteren in een verandering in de positie van de beet. In acromegalie, het groeihormoon somatotropine wordt steeds meer geproduceerd. Er is onder meer sprake van benige groei in het kingebied. Malocclusies van de tanden kunnen ook worden verworven. Constante vinger zuigen of de fopspeen in de kindertijd, evenals storingen tijdens het slikken kunnen leiden naar een veranderde bijtpositie.Infectieziekten of een chronisch vitaminegebrek zijn ook mogelijke oorzaken van een pathologische beet. Zelfs kleine afwijkingen van de kaakbeenderen kunnen aanzienlijke beperkingen veroorzaken. De verkeerde positionele relatie leidt tot een onjuiste belasting van de tanden, de kaakbeenderen en de kauwspieren. Bij het kauwen ontstaan grote krachten. De kauwdruk bij mensen is 20-30Kp / cm² tijdens het malen van voedsel. In een normale bijthouding wordt de druk gelijkmatig verdeeld. In het geval van een voorwaartse of achterwaartse beet is dit optimaal distributie van druk is niet langer gegarandeerd. De constante overbelasting van bepaalde delen van de kaak kan leiden een mondklem. In dit geval is de mond kan niet meer volledig worden geopend. EEN mondklem als gevolg van een verkeerde bijtpositie is ook denkbaar. mondklem voorkomt de mond van sluiten. Gezichtsbehandeling pijn, hoofdpijn en terug pijn kan worden veroorzaakt door verkeerde kaakpositie Door de storing van de kaak, het kauwen en gezichtsspieren gespannen worden. De nek spieren worden ook gespannen. Het is niet ongebruikelijk voor de oorzaak van een migraine om in het kaakgebied te zijn. De ongelijke distributie van druk heeft ook invloed op de tanden. Tanden kunnen voortijdig afsterven of eruit vallen. Misschien manifesteert de pathologische bijtpositie zich zelfs in problemen met de spijsvertering Als bijten en kauwen niet mogelijk is vanwege de malocclusie, wordt het voedsel niet voldoende geplet. Dit kan leiden tot problemen in het maagdarmkanaal. Als het mond kan niet goed worden gesloten vanwege de malocclusie, ademhaling vindt meestal plaats via de mond. Droge slijmvliezen en een verhoogde vatbaarheid voor infecties zijn het gevolg. Afhankelijk van de bijtpositie, spraakstoornissen kan ook voorkomen.
