Behandeling van radiculaire symptomen in de armen / brachialgie
De behandeling van radiculaire symptomen in de armen kan in verschillende stadia plaatsvinden. Het is belangrijk om eerst uit te sluiten dat er geen tumoren of hernia aanwezig zijn die de oorzaak van het probleem zijn. Dan kan een tijdige operatie een optie zijn.
Over het algemeen was in het begin een basis pijn therapie wordt meestal toegepast. NSAR (niet-steroïde antireumatische geneesmiddelen) zoals ibuprofen or diclofenac worden vaak gebruikt. Bovendien kunnen morfines met een lage potentie ook worden gebruikt voor sterkere pijn voorwaarden.
De injectie van lokaal effectieve anesthetica, zoals Lidocaïne, kan verlichten pijn en verminderen ook de spierspanning. Het gebruik van spierverslappers het losmaken van verhardingen (medicijnen die de spieren ontspannen) moet kritisch worden bekeken en wordt niet door elke arts aanbevolen. Naast medicamenteuze therapie kunnen fysiotherapie en bewegingsoefeningen goed helpen.
Als blokkades de oorzaak zijn van de radiculaire symptomen, is manuele therapie mogelijk. In verdere stappen acupunctuur, warmte- en koudetherapie en zenuwblokkades kunnen worden toegepast om de radiculaire symptomen te verminderen. Op de lange termijn is het belangrijk dat patiënten bij wie de radiculaire symptomen het gevolg zijn van spanning en blokkades veroorzaakt door een verkeerde houding, een levensstijl veranderen en zelf regelmatig houdingscontroles en oefeningen uitvoeren.
Hoewel massages geen groot effect hebben bij de behandeling van het cervicale wervelkolomsyndroom, althans niet op de lange termijn, is het opbouwen van spieren met behulp van verschillende oefeningen zeker nuttig. Massages van de nek en keelgebied bieden pijnverlichting op korte termijn. Echter, stretching of zogenaamde tractie, waarbij de hoofd wordt langzaam in de lengterichting getrokken om de wervelkolom te ontlasten, is veelbelovender.
De versterking voor spieropbouw, die zou moeten plaatsvinden bij het cervicale wervelkolomsyndroom, wordt isometrisch genoemd, wat een constant volume betekent. De patiënt dient daarom geen zichtbare spierspanning uit te oefenen, maar eerder druk uit te oefenen op een weerstand, afhankelijk van zijn of haar huidige capaciteit. Een consequente uitvoering van dergelijke maatregelen dient ook met vrij succes om de klachten op de lange termijn te laten verdwijnen, aangezien het gehele spierstelsel in het getroffen gebied wordt versterkt.
Bovendien is thermotherapie een ander behandelgebied gebleken voor het cervicale wervelkolomsyndroom, waarbij zowel koude als warmte kan worden gebruikt. De koudetherapie (bijvoorbeeld met koude lucht) wordt voornamelijk gebruikt om lokale oppervlakkige pijn te verlichten. Echter, warmte therapie (in de vorm van warme baden, rood licht, warme kompressen of kussens) wordt door de meeste mensen als effectiever beschouwd.
Elektrostimulatie wordt ook vaak gebruikt. Met behulp van deze zogenaamde transcutane zenuwstimulatie (TENS) kunnen patiënten zichzelf zelfs gedeeltelijk behandelen. Hier de zenuwen onderhuids worden gestimuleerd via aangehechte huidelektroden en de overdracht van pijn naar de hersenen moet worden veranderd.
Er is nog steeds zeer weinig studiebewijs voor de effectiviteit van deze procedure, maar veel patiënten hebben al verlichting ervaren van de toepassing. De volgende stap in de behandeling van cervicaal wervelsyndroom is de complexere plaatselijke verdoving, die meer geschikt is voor chronische pijnaandoeningen. Hier wordt de getroffen persoon geïnjecteerd met een verdovingsmiddel dat slechts een zeer beperkt ruimtelijk effect heeft.
Hierdoor kan vaak een lange periode van pijnloosheid worden bereikt. Andere, wat meer alternatieve methoden, die steeds vaker worden meegenomen bij de behandeling van cervicaal wervelsyndroom, maar die bij gebrek aan bewezen effect niet als zelfstandige behandeling dienen te worden toegepast, zijn bijvoorbeeld acupunctuur of hypnoïde procedures. Een grote opluchting wordt ook geboden door de zenuwen die ervoor zorgen dat de pijn in de arm straalt.
De zenuwen rennen vanuit een zenuwplexus (= brachiale plexus) tussen de spieren van de cervicale wervelkolom en vervolgens in de arm bewegen. In ernstige gevallen kan een katheter worden ingebracht om permanente medicatie toe te dienen, aangezien het effect van individuele medicijnen in de tijd beperkt is en vaak moet worden herhaald. Deze methode wordt echter alleen in ernstige gevallen onthouden. De velen herinnerden zich nek brace wordt tegenwoordig zelden gebruikt.
Vroeger heel vaak gebruikt, wordt het nu slechts voor een korte tijd of helemaal niet gebruikt om de cervicale wervelkolom te ontlasten. Te lang dragen leidt snel tot verzwakking van de spieren, die bij het cervicale wervelkolomsyndroom dringend nodig zijn om te worden versterkt. Daarom heeft naast de opluchting de spieropbouw de hoogste prioriteit.
Homeopathie mag niet worden vergeten als alternatieve behandelingsmethode. Afhankelijk van de lokalisatie en de mate van ernst worden hier verschillende homeopathische middelen gebruikt. Homeopathische middelen voor het cervicale wervelkolomsyndroom
Wat is de beste manier om nekspanningen te verminderen?
Homeopathische middelen voor het cervicale wervelkolomsyndroom Wat is de beste manier om te verlichten nek spanning? Bij cervicaal wervelsyndroom, zowel koud als warmte therapie kan uitgevoerd worden. In dit geval moet de patiënt zelf uitzoeken wat hem persoonlijk meer helpt of wat voor hem beter voelt.
Als de radiculaire symptomen het gevolg zijn van een langdurig smeulende ontsteking, zoals reumatische veranderingen of artrose in de cervicale wervelkolom, dan is koudetherapie effectiever. Het gebruik van cold packs - die niet direct op de huid mogen worden aangebracht, maar het beste in een theedoek kunnen worden gewikkeld - helpt ontstekingsprocessen te verminderen. Als er echter spanning of verharding is door een verkeerde houding of een blokkering, dan is het gebruik van warmte meestal beter.
In dit geval kunnen warme pads, warmtepleisters of een bezoek aan de sauna goed zijn. De warmte wordt losser krampen en de spieren worden losser. De radiculaire symptomen in de arm kunnen in de tussentijd sterk worden verminderd of verdwijnen. Het gebruik van warmte en koude mag niet continu zijn. Als de symptomen verergeren, mag de toepassing niet worden voortgezet.
