Behandeling van parodontitis
Het belangrijkste doel van parodontale therapie is om de ontstekingsprocessen te beheersen en te zorgen voor genezing. Bovendien moet het risico op herhaling van parodontitis worden geminimaliseerd. Om deze reden wordt meestal voorafgaand aan de behandeling een uitgebreide screening uitgevoerd.
Allereerst moet de behandelende tandarts een exact beeld krijgen van de ernst en omvang van de ziekte. Het is ook belangrijk om het reinigingsgedrag en de grondigheid van mondhygiëne. De tandarts kan dit met vrij eenvoudige middelen doen.
In het begin, de voorwaarde van de tandvlees (gingiva) wordt waargenomen met het blote oog. Ontstekingsprocessen in het gebied van de tandvlees het uiterlijk van het tandvlees vrij snel beïnvloeden en zichtbare verkleuring veroorzaken. Eenmaal rooskleurig, licht van kleur tandvlees met normaal bloed toevoer wordt steeds donkerder en lijkt zelfs met het blote oog beschadigd.
De omvang en diepte van de gingivale pockets worden ook beoordeeld. Om deze reden wordt een smalle, geschaalde sonde ingebracht in de holtes langs de tand, tussen de tandsubstantie en het tandvlees. De zogenaamde PSI (Periodontal Screening Index) vormt de gemiddelde waarde van de pocketdiepten van elk kwadrant van de tandstelsel, dwz het wordt slechts op één tand gemeten (die alle tanden van het kwadrant vertegenwoordigt).
Een veel nauwkeurigere methode is de detectie van alle gingivale pockets. Voor elke tand worden zes waarden geregistreerd. Als het parodontitis uitgebreid is, is het ook zinvol om een zogenaamd Röntgenstraal overzichtsbeeld (OPG).
Deze afbeelding maakt een exacte beoordeling van het bot mogelijk voorwaarde en dus een evaluatie van het verdere verloop van de behandeling. De behandeling van parodontitis is verdeeld in drie fasen, die worden gevolgd door regelmatige profylaxe. Het exacte verloop en de intensiteit van de therapie (dwz de keuze tussen gesloten of open tandreiniging) hangt, zoals bij de meeste tandheelkundige behandelingsmaatregelen, in grote mate af van de begintoestand en de agressiviteit van de ziekte. De reeds beschreven diagnose- en beoordelingsfase wordt voortgezet met de hygiënefase.
Het dient om het individuele reinigingsgedrag van de patiënt te evalueren. Bovendien is het geheel tandstelsel wordt professioneel gereinigd met behulp van zogenaamde curettes (professionele gebitsreiniging, PZR, curettage). Dit zijn steriliseerbare handinstrumenten die aan de uiteinden onder een bepaalde hoek worden geslepen.
Door deze speciale vermaling kunnen de curettes dicht langs de tandsubstantie worden geleid. Het resultaat is een effectieve verwijdering van harde (schaal) en zacht (gedenkplaat) plaque. Allemaal gedenkplaat die boven de tandvleesrand (supragingivaal) ligt, wordt grondig verwijderd.
Bovendien maakt de patiënt kennis met een geschikt type mondhygiëne en de afhandeling van tandzijde en / of interdentale ruimteborstel (tandruimteborstel) wordt uitgelegd. De voorwaarde van het parodontium kan al aanzienlijk worden verbeterd door een professionele tandreiniging uit te voeren en leren een geschikte tandenpoetsmethode. In de meeste gevallen hoeven geen verdere behandelingsmaatregelen te worden toegevoegd aan de acute inperking en therapie van parodontitis.
Als de parodontitis echter verder gevorderd is, volgt de gesloten behandelingsfase. In deze fase worden alle afzettingen onder de tandvleesrand (subgingivaal) verwijderd. Naast de curettes die in de hygiënefase worden gebruikt, worden ook sonische en / of ultrasone handinstrumenten gebruikt.
Op deze manier zelfs bijzonder gefixeerd gedenkplaat en schaal kan verwijderd worden. Nadat de tanden zijn gereinigd, krijgt het tandvlees een genezingsperiode van een week waarin de pocketdiepten meestal al aanzienlijk zijn verminderd. De voortgang van de therapie wordt in een aparte controleafspraak geëvalueerd door nogmaals de pocketdiepten te meten.
Bij kleine reducties of bijzonder diepe initiële pockets (vanaf een diepte van circa 7 mm) is het vaak nodig om een open behandelmethode te starten. Tijdens deze procedure wordt het tandvlees operatief geopend met een scalpel, waarna de tandarts onder visuele controle de (subgingivale) tandplak onder het tandvlees kan verwijderen. Bovendien kunnen reeds opgetreden botdefecten in dezelfde sessie worden gevuld met botvervangend materiaal.
Naast het voordeel van betere zichtbaarheid heeft deze methode ook een aantal nadelen. De genezingstijd is bijvoorbeeld aanzienlijk langer in vergelijking met de gesloten procedure. Dit komt door het feit dat de chirurgische incisies altijd trauma aan het gepenetreerde weefsel veroorzaken.
De kans op succes van een parodontale behandeling kan vele malen worden vergroot door een geschikt antibioticum te gebruiken, omdat de veroorzakende plaque uiteindelijk bestaat uit afvalproducten van bacteriën. Het is daarom zeer nuttig in de loop van de preventie (profylaxe) van een onmiddellijke herinfectie om de bacteriële kolonisatie in de mondholte. Bovendien worden de betrokken patiënten aangemoedigd om een antibacterieel middel te gebruiken mond spoelen (zogenaamde volledige monddesinfectie) na het tandenpoetsen.
Dit vermindert ook het aantal bacteriën. Een nieuwe behandelingsoptie bestaat uit een antimicrobiële fotodynamische lasertherapie. Hier wordt een speciale substantie (fotosensibilisator) in de tandvleeszakken gebracht.
Deze stof wordt geactiveerd door een laser. De zuurstof komt vrij uit de bacteriën die deze stof opnemen en de zuurstofgevoelige bacteriën sterven. Door de bijna volledige vernietiging van de bacteriën door de laser is antibioticabehandeling niet nodig.
De laser beschadigt het omliggende weefsel niet, wat bloeding voorkomt en het genezingsproces versnelt. Als u echter besluit lasertherapie, je moet het zelf financieren. Een complete laserbehandeling van het geheel tandstelsel bedraagt ca.
250 - 300 euro en moet privé worden betaald. Om het meest efficiënte effect van het antibioticum te bereiken, kan het best direct worden toegediend nadat de tandarts de harde en zachte tandplak heeft verwijderd. . Om het geschikte antibioticum voor elke individuele patiënt te selecteren, wordt een analyse van de aanwezige bacteriën in de mondholte zou moeten uitgevoerd worden.
Op deze manier is het mogelijk gericht actie te ondernemen tegen het toegenomen aantal bacteriën. Afhankelijk van de aanwezigheid van de bacteriesoort worden onder meer de volgende actieve ingrediënten gebruikt: amoxycilline, ciprofloxacine, metronidazol, doxycycline, tetracycline, clindamycine. Zeer effectief zijn vaak ook toegepaste combinaties van metronidazol en amoxycilline of van metronidazol en ciprofloxacine.
In veel gevallen is het tijdstip van inname van antibiotica 2-3 keer per dag gedurende 7 dagen. Dit kan variëren afhankelijk van het actieve ingrediënt. Het is belangrijk om de instructies van de arts op te volgen.
Er zijn enkele huismiddeltjes die worden gebruikt bij de eigen behandeling van parodontitis. Deze omvatten bijvoorbeeld waterstofperoxide. Het wordt beschouwd als een sterk antibacterieel middel, dat kan worden gebruikt als een mondwater 's morgens en' s avonds verdunnen met water (1: 2).
Het is erg belangrijk om de spoeling niet door te slikken en daarna de mond met water. Bovendien is bakpoeder een bekend huismiddeltje om bacteriën onder het tandvlees te bestrijden. Het bakpoeder wordt met water tot een pasta gemengd en met een vinger.
Na 10 minuten de mond kan worden uitgespoeld. Andere bekende huismiddeltjes waarvan wordt gezegd dat ze al tot succes hebben geleid, zijn groene thee, aloe vera gel of een oliekuur, waarbij een eetlepel koudgeperste zonnebloemolie ongeveer 15 minuten voor de eerste maaltijd in de mond wordt gespoeld en vervolgens wordt uitgespuugd. In het algemeen is het echter ook erg belangrijk om te weten dat huismiddeltjes al succes hebben gehad bij de complementaire therapie van parodontitis, maar dat ze een eigen behandelingsalternatief vormen.
De eigenlijke behandeling vindt plaats bij de tandarts. Verminderen kiemen in de mondholte sommige huismiddeltjes worden vaak gebruikt. Deze omvatten het gebruik van tea tree olie een mondwater.
Meng hiervoor 1 theelepel tea tree olie in een glas lauw water. De mondspoeling moet meerdere keren per dag worden gebruikt. Verder een olie kuur mee tea tree olie kunnen worden uitgevoerd.
De zogenaamde olie-extractie is al succesvol gebleken bij het voorkomen van parodontitis en het bestrijden van ongewenste kiemen in de mondholte. Bovendien in de ochtend na het opstaan op een lege plek maag een eetlepel tea tree olie wordt in de mond gespoeld. De olie wordt ongeveer 10-15 minuten door de tanden getrokken totdat het emulgeert van een gelige naar een witte vloeistof.
Vervolgens kan de olie in een papieren handdoek worden gespuugd en worden weggegooid. Huismiddeltjes mogen echter alleen worden gebruikt als ondersteuning van de eigenlijke therapie in de tandartspraktijk. Homeopathie kan een aanvullen op conventionele parodontitis therapie.
Het is echter erg belangrijk om te weten dat homeopathische behandeling geen alternatief is voor tandheelkundige behandelingen. Als de parodontitis al gevorderd is, moet ook een antibioticum worden toegediend. Er is geen andere manier om de agressieve bacteriën te bestrijden.
Desalniettemin behoort een homeopathische behandeling tot de mogelijkheden aanvullen, vooral in de nazorg. Geschikte remedies zijn onder meer ArnicaAqua silicata-complex Nestmann, spoeloplossingen of Schüssler-zouten (vooral nrs. 2, 3, 11). Raadpleeg een homeopaat over de exacte aanvullende behandelingsopties voor parodontitis.
Alle artikelen in deze serie:
