Goede medische werkkleding is een belangrijk aspect van besmettelijke ziekte preventie. Als een barrière tussen patiënten en personeel, beschermt het beide partijen tegen schadelijk pathogenen en ook verwondingen. Er zijn verschillende kledingvoorschriften en evenzoveel soorten kleding. Correct gebruik en hygiënische toepassing volgens de voorschriften zijn daarom erg belangrijk in de dagelijkse medische praktijk.
Wat is medische werkkleding?
Medische werkkleding omvat alle soorten werkkleding die op medisch gebied worden gedragen. Medische werkkleding omvat alle soorten werkkleding die op medisch gebied worden gedragen. Afhankelijk van het toepassingsgebied, en dus het werkterrein, is het anders vormgegeven. De werkkleding kan uit meerdere delen bestaan of zelden uit één stuk bestaan. Moderne medische werkkleding bestaat meestal uit een top en een broek. Het belangrijkste doel van werkkleding is bescherming tegen infectie. Medische werkkleding wordt op verschillende gebieden gebruikt. De meeste kleding wordt gebruikt door verplegend personeel. Dit wordt gevolgd door medisch personeel en functioneel diagnostisch personeel. Dit laatste omvat bijvoorbeeld Röntgenstraal, endoscopie, echografie of straling therapie. Gezondheid verzorgend en verplegend personeel werkt op ziekenhuisafdelingen. In de medische dienst is kleding nodig voor gebruik op de afdeling, bij functionele diagnostiek, op de intensive care of op de operatiekamer. Medisch beroepskleding wordt gedragen door alle groepen medisch personeel en is verplicht in bijna alle klinische faciliteiten. Psychiatrische instellingen vormen bijvoorbeeld een uitzondering. Omdat patiënten veel minder hulp nodig hebben bij persoonlijke hygiëne, hebben sommige psychiatrische ziekenhuisafdelingen bijvoorbeeld geen speciale beschermende kleding nodig.
Vormen, typen en stijlen
De toepassingsgebieden van medische werkkleding zijn zeer divers. Met name op klinisch gebied worden zeer veel verschillende kledingvormen toegepast. Regelmatig wordt de zogenaamde gebiedskleding genoemd. Dit is werkkleding die varieert van gebruiksgebied tot gebruiksgebied. De reden hiervoor is echter in principe niet de arbeidshygiëne, maar de herkenbaarheid van verschillende verantwoordelijkheidsgebieden. Bijvoorbeeld onderkleding in de operatiekamer, intensive care afdeling kleding en kleding in de verpleegpost onderscheiden zich van elkaar. Klassiek wordt groene kleding gedragen in ziekenhuizen in de operatiekamer. Op de intensive care draagt het personeel vaak ook groen of lichtgroen of blauw, en ander verplegend en medisch personeel draagt wit. Door deze afbakening worden gebieden duidelijk van elkaar gescheiden. Er is een zeker herkenningseffect. Naast de gebiedskleding is er ook nog extra kleding zoals afdelingsjasjes voor doktoren. Deze waren oorspronkelijk bedoeld als hygiënische beschermende kleding voor bezoekende patiënten. Tegenwoordig worden ze echter meestal overal gedragen. De jas wordt alleen verwijderd in de functionele en diagnostische ruimtes of in de operatiekamer. De doktersjas is zeker het bekendste item in het assortiment beroepskleding. Naast dergelijke werkgerelateerde kleding zijn er echter ook overkoepelende beschermende kledingstukken. Dit omvat bijvoorbeeld de infectiebeschermende kleding die in de isolatieruimte gedragen moet worden, zowel door verpleegkundigen als door medisch personeel. Hier kunnen wegwerpjassen worden gebruikt, maar ook wasbare kleding. Het wordt zowel geïsoleerd gebruikt, dwz de scheiding van besmettelijke patiënten, als in omgekeerde isolatie, de bescherming van immuungecompromitteerde patiënten.
Structuur en werkwijze
De constructie van medische kledingsystemen is afhankelijk van de toepassing. De meest voorkomende vorm is een combinatie van top en broek. Dit type wordt tegenwoordig in bijna alle ziekenhuizen gebruikt, vooral in de verpleegkunde. Sommige ziekenhuizen gebruiken ook nog steeds de verpleegjassen die in het verleden vaker voorkwamen. Vooral kerkelijke huizen bieden deze kledingstukken soms nog aan. Gewone verpleegkledij is meestal wit. Kleuren worden soms gebruikt om schoonmaakpersoneel of medewerkers van functionele afdelingen te onderscheiden. Soms zit er alleen een gekleurd inzetstuk - bijvoorbeeld op de kraag - als onderscheidend kenmerk. Zo dragen kinderverpleegkundigen in sommige ziekenhuizen een topje met roze inzetstukken, in tegenstelling tot het blauw of wit van andere verpleegsters. Het standaardtopje in de verpleging is het zogenaamde “Kasack” of “Schlupfhemd”. Dit is een knooploos topje dat eenvoudig overgetrokken kan worden. Daaronder wordt alleen ondergoed of onderhemd gedragen. Zo'n tuniek heeft twee tot drie zakken. Aan de onderkant rechts en links op de voorkant bevinden zich twee grote zakken. Ze worden gebruikt om aantekeningen, schrijfmateriaal, piepers of andere klinische communicatieapparatuur op te slaan. Soms is er ook nog een borstzakje op genaaid, waar bijvoorbeeld de naambadge op bevestigd kan worden. Vanwege de hoge doorvoer wordt professionele kleding in de verpleging dagelijks verschoond en is meestal niet geïndividualiseerd. Met andere woorden, naambadges op eenvoudige verpleegkledij zijn in de meeste grotere ziekenhuizen niet meer gebruikelijk. De situatie is anders voor artsenkleding. Omdat ronde jassen en afdelingskleding voor artsen minder vaak worden verwisseld en voor minder medewerkers doorgaans minder kleding hoeft te worden verstrekt, worden deze vaak nog voorzien van een “naamplaatje”. Voor artsen is er ook vaak een wisseling van kleding, bijvoorbeeld voor werkzaamheden in de functionele diagnostiek of de operatiekamer. Wijkkleding wordt daarom vaak minder gebruikt. Voor artsen zijn over het algemeen andere kledingstukken verkrijgbaar dan voor verplegend en functioneel personeel. Terwijl radiografen en verpleegkundigen vaak dezelfde kleding dragen, alleen anders gekleurd, is er meestal extra kleding voor artsen. Onder de mantel kan een zogenaamd mantelshirt worden gedragen, die voor dames en heren anders is gesneden. Bij voedingskleding is dit meestal niet het geval. Ook blijken de broeken voor verplegend personeel vaak heel eenvoudig uit te zien en zijn ze niet voorzien van zakken of knopen. In plaats van een sluiting is er meestal alleen een doorlopende sluitband zonder manchet. Dit maakt ze echter gemakkelijker te wassen. Dokterskleding daarentegen is vaak wat verfijnder, gemaakt van ruwere stof en heeft nog steeds knopen, zakken en gulp.
Medische en gezondheidsvoordelen
De belangrijkste taak van medische kleding is ongetwijfeld de bescherming van patiënten en personeel. Kleding moet allereerst beschermen tegen besmetting van de huid Als de term kleding ook wordt uitgebreid tot schoeisel, is er de extra overweging waartegen het moet beschermen prik verwondingen, zoals door een vallende spuit of chirurgisch bestek. Vanwege hun hoge duurzaamheid en wasbaarheid, draagt gebiedskleding ook bij aan de winstgevendheid van een ziekenhuis. Het vermijden van wegwerpkleding is hier een belangrijk punt. Dit komt doordat wanneer gebiedskleding wordt gebruikt in combinatie met desinfecteerbare herbruikbare bovenkleding, deze de wegwerpvariant volledig kan vervangen. Hetzelfde geldt voor de ruimte en functionele kleding van artsen en functioneel personeel. Hier is er de bijkomende factor dat de kleding bedoeld is om meer bescherming te bieden tegen lichaamsafscheidingen. Daarom bedekken ze grotere delen van het lichaam - een operatiejas zonder mouwen is waarschijnlijk ondenkbaar. In de verpleging daarentegen wordt kleding met korte mouwen in het veld gebruikt, al was het maar vanwege de constante onderarm en handdesinfectie. Over het algemeen beschermt kleding dus de persoon die het draagt, de persoon die erdoor wordt verzorgd en, indien duurzaam beheerd, het milieu.
