Behandeling | Genezing van het Piriformis-syndroom - Wat zijn de vooruitzichten?

Behandeling

Als een piriformis syndroom wordt gediagnosticeerd, is het eerst belangrijk dat de getroffen persoon activiteiten en bewegingen stopt die activiteit van de piriformis spier, anders blijft de spier de Ischiaszenuw. De behandeling van piriformis syndroom richt zich op conservatieve methoden zoals speciaal stretching oefeningen, fysiotherapie en pijn en ontstekingsremmende medicijnen (NSAID's). Stretching oefeningen die de patiënt zelf thuis of met ondersteuning van een fysiotherapeut uitvoert, kunnen vaak helpen om de symptomen van piriformis syndroom relatief snel.

Voorwaarde hiervoor is echter dat fysiotherapie voor het Piriformis-syndroom wordt regelmatig, gewetensvol en gedurende een lange periode uitgevoerd. Vooral bij oudere patiënten, bij wie de verkorte houdspieren verantwoordelijk zijn voor zenuwirritatie, kunnen hiermee goede resultaten worden bereikt stretching opdrachten. Drugs zoals diclofenac or ibuprofen, die een ontstekingsremmende en pijnstillende werking hebben, worden ook vaak gebruikt.

Enerzijds verlichten ze de soms ernstige pijn van de getroffenen en, aan de andere kant, de regressie van de inflammatoire zenuwirritatie van de Ischiaszenuw. Deze vrij verkrijgbare medicijnen kunnen echter ernstig zijn maag problemen bij gebruik over een langere periode, daarom is het essentieel om het gebruik ervan met uw arts te bespreken. De lokale injectie van lokale anesthetica or cortisone biedt snelle verlichting, maar mag alleen worden gebruikt als de piriformis spier is goed bereikbaar en de arts heeft voldoende ervaring, anders schade aan aangrenzende zenuwen en schepen kan gebeuren.

De kansen op genezing van het piriformis-syndroom zijn goed, maar hangen sterk af van de medewerking van de patiënt. Allereerst is het belangrijk dat het piriformis-syndroom vroegtijdig wordt ontdekt, zodat de patiënt niet wekenlang naar de dokter gaat. Op deze manier kan de beginfase van de ziekte worden benut, wat in veel gevallen een positieve invloed kan hebben op het beloop van de ziekte. rekoefeningen dient, indien mogelijk, door de patiënt zelf thuis zorgvuldig en volgens de instructies en regelmatig te worden uitgevoerd.

Dit kan het verloop van de ziekte vaak verkorten. Verder is het van belang dat deze oefeningen ook na een kuur in de zin van vrijheid ervan zelfstandig uitgevoerd worden pijn en ongemak, aangezien de getroffen personen een niet klein risico lopen om een ​​hernieuwd Piriformis-syndroom te ontwikkelen.