Duur van het gehele beloop van longontsteking
In zijn meest gunstige vorm is de longontsteking is mild en genezen na één tot twee weken. Dit gebeurt vooral bij jonge mensen die viraal worden longontsteking. Bacterieel (typisch) longontsteking duurt meestal twee tot drie weken.
Als er complicaties optreden of het beloop van de ziekte minder gunstig is, moet minstens twee keer zo lang worden verwacht. Ook de leeftijd van de getroffen persoon speelt een belangrijke rol. Jongere mensen herstellen vaak in de helft van de tijd die ouderen nodig hebben. Op oudere leeftijd moet men deels rekenen op een herstelfase van maanden.
Aan deze cursus kan men een ernstige longontsteking herkennen
Een ernstige longontsteking wordt gekenmerkt door een snel begin. Normaal gesproken treden de ernstigere kuren op bij de typische (bacteriële) longontsteking. Kenmerkend is de snelle en hoge toename van koorts en hoesten met sputum.
Bovendien treedt weefselschade aan de longen op tijdens een ernstige longontsteking. Deze kunnen zich uiten in kortademigheid of zelfs ademhalingsinsufficiëntie. In geval van insufficiëntie kunnen de longen niet langer voldoende zuurstof en bloed door de ontsteking, waardoor er zuurstofgebrek ontstaat. Dit gaat vaak gepaard met blauwe lippen of zelfs blauwe nagels en vingers.
Bijzonder ernstige gevallen doen zich voor wanneer de longontsteking zich uitbreidt naar andere organen. Vanwege de anatomische nabijheid, de hart- loopt bijzonder risico. De binnenhuid van de hart- of de hartzakje kan worden beïnvloed door een infectie.
In beide gevallen is er sprake van een verslechtering van hart- functie met zeer laag bloed druk en ofwel een reflectief nog hogere puls of, in het geval van uitgesproken zwakte, een lage puls. In het geval van bloed vergiftiging (dwz de verspreiding van de ziekteverwekkers door het lichaam), worden ook andere orgaansystemen aangetast. Als het hersenen is besmet, verwarring, hoofdpijnduizeligheid, braken en neurologische gebreken treden op. Bij beschadiging van de nieren kunnen afvalstoffen niet meer voldoende uit het lichaam worden uitgescheiden en treedt vochtretentie op, vaak in de benen en oogleden. Andere organen hebben vooral invloed op de opname van voedingsstoffen, het metabolisme en de uitscheiding van stofwisselingsproducten.
