Zelfs vandaag, bevriezing hoewel lieichteren graad heel vaak voorkomt. Hier, de lokale koud schade speelt de grootste rol. De voeten worden er het meest door getroffen. Volg daarna de vingers, oren, kin, wangen en jukbeengebied, maar ook de punt van de neus-, die bijzonder kwetsbaar is vanwege de vochtigheid ademhaling lucht. We kennen acute en chronische verkoudheid schade. Beiden verschillen niet alleen in hun oorzaak van oorsprong, maar ook in hun klinische beeld.
Vormen en stadia van bevriezing en onderkoeling.
De eerste hulp For hypothermie is hittebehoud, dat wil zeggen, patiënten bedekken of omwikkelen met een wollen deken. Leg nooit een reddingsdeken direct op de huid het zal nutteloos zijn omdat het geen isolerend effect heeft. Klik om te vergroten. Terwijl chronische verkoudheid letsel wordt veroorzaakt door herhaalde blootstelling aan koude van een lichtere graad, acuut bevriezing wordt veroorzaakt door een eenmalige extreem intense blootstelling aan koud. Gelijkwaardig aan brandwondenkunnen we acuut verdelen bevriezing in drie fasen. De eerste fase is roodheid, die bijvoorbeeld optreedt bij het opwarmen van vingers die zijn geworden koud en gaat gepaard met een lichte jeuk. Ieder van ons kent dit ongemak als de vingers na lange tijd dik aanvoelen het schaatsen of rodelen en de huid is rood gekleurd met ontsteking. Deze voorwaarde verdwijnt onmiddellijk als het huid is op tijd opgewarmd. Als de blootstelling aan kou echter niet wordt onderbroken, bereikt bevriezing de tweede fase. Ruwe blauwrode blaren en. Water ophoping in de spleten van het omliggende weefsel. Het kenmerk van bevriezing van de derde graad is necrose, de volledige dood van een orgaan of deel van een orgaan of weefsel midden in een leefomgeving. De gevormde bellen krijgen een zwarte kleur, de basis van de bel wordt gangreen, weefseldefecten verschijnen; In dergelijke gevallen kan zelfs ontdooien niet langer helpen; het bevroren weefsel stoot af, zodat het verlies van vingers, tenen en zelfs armen en benen kan optreden.
Behandeling
Deze ernstige vormen van bevriezing, die bijvoorbeeld net zo vaak voorkwamen als tijdens de Tweede Wereldoorlog, zijn tegenwoordig gelukkig zeer zeldzaam. Daarentegen kan eerstegraads bevriezing zich veel sneller ontwikkelen en kan ook optreden tijdens een normale Midden-Europese winter. Daarom zou zelfs de niet-deskundige iets over de behandeling moeten weten. Het vaak aanbevolen wrijven van de koude beschadigde gebieden met sneeuw mag alleen voorwaardelijk worden gebruikt, omdat dit kan leiden tot de kleinste verwondingen van de huid. Oppervlakkige huidgravures laten echter de penetratie toe bacteriën, wat kan veroorzaken ontsteking in de door kou beschadigde, minder doorbloede weefselgebieden. Ontdooien kan zonder meer worden uitgevoerd in verwarmde kamers, ondersteund door voorzichtig masseren met zachte voorverwarmde doeken. Als vervolgbehandeling, afwisselend baden en revalidatiesporten worden aanbevolen voor vasculaire training.
Chronische bevriezing, koude schade en bevriezing.
We hebben echter meestal te maken met chronische verkoudheid letsel of vorstschade in onze geografische breedtegraden. Twee belangrijke factoren zijn hiervoor verantwoordelijk; ten eerste natuurlijk de blootstelling aan kou en ten tweede de neiging tot instabiliteit van de bloedsomloop; namelijk het gebrek aan aanpassingsvermogen van de bloedsomloop die in dergelijke gevallen aanwezig is, is de basis voor de chronische effecten van de verkoudheidsprikkel. Maar ongetwijfeld spelen ook het relatief wijdverbreide gebrek aan beweging en kleding een grote rol. Dat bijvoorbeeld vrouwen veel vaker dan mannen, en ook hier weer voornamelijk meisjes in of na de geslachtsrijpheid, lijden aan chronische verkoudheidsschade is vooral te wijten aan dunne panty's, korte rokjes, de zijden kousen en zijden onderkleding, mogelijk ook tot een bepaalde hormonale aanleg. Meestal is er schade aan de huid van de onderhuid been tussen de bovenrand van de schoen en de zoom van de rok. Nog een vorstschade, die niet veroorzaakt wordt door onvoldoende, maar vooral door beklemmende kleding die remt bloed circulatie, is de bekende bevriezing. Strak, puntig schoeisel, dat de voet beknelt en waarvan het leer stevig op de huid zit, bevordert de ontwikkeling ervan. Het is ook niet ongebruikelijk om bevriezing aan de binnenkant van de knieën te zien bij vrouwen die een halfhoge onderbroek of zelfs string dragen.Het dragen van halfhoge dameslaarzen zorgt bij koud weer ook voor een rode streep op de huid aan de bovenrand van de laarzen . Ongevoerde, strakke handschoenen kunnen ook leiden tot de vorming van omschreven vorstknopen. Hoewel bevriezing prominenter is tijdens het koude seizoen en afneemt tijdens de warmere maanden, veroorzaakt het het meeste ongemak tijdens de overgangsmaanden van warm naar koud weer. Hieruit kunnen we opmaken dat het niet zozeer de blootstelling aan kou alleen is die verantwoordelijk is voor de ontwikkeling van vorstschade en hypothermie, maar eerder de overgang van het ene temperatuurniveau naar het andere. In de overgangsperioden is bevriezing bijzonder onaangenaam, terwijl het in de winter of zomer nauwelijks ongemak veroorzaakt. Deze kussenachtige zwellingen van blauw-rode kleur, die voornamelijk voorkomen op de tenen, de randen van de voeten, de hielen en de handruggen, kunnen ook blaren vormen en beginnen te etteren als de vorstschade ernstiger is. Het meest vervelende is echter hun jeuk, die meestal 's avonds optreedt wanneer de kamer of het bed warm is. Een andere vorm van hypothermie of bevriezing die uitsluitend vrouwen treft, vooral die met meer ontwikkelde vetkussentjes, is de blauwe verkleuring van de onderbenen. Deze huidveranderingen zijn strikt symmetrisch en omringen de onderbenen als een manchet. Zoals eerder vermeld, zijn de huidzakjes vergroot en intens verkleurd. De huidtemperatuur wordt verlaagd, waardoor de benen bijna altijd koud aanvoelen. In het koude seizoen dit voorwaarde verergert regelmatig en is dan minder storend door de lichte jeuk of de minor pijn, maar eerder vanuit cosmetisch oogpunt. In aanvulling op, bacteriën kan zich op deze beschadigde huid nestelen en diepere ziekten veroorzaken. Naast de handen en voeten treft deze koude schade vaak de neus-, wangen en oren. Ze zijn te herkennen aan de vlekkerige blauw-rode verkleuringen die voornamelijk voorkomen bij jonge mensen met een neiging tot zweetvoeten en zweterige handen. Op basis van deze vorstplekken ontstaan af en toe echte vorstknobbeltjes, die we vooral vaak op de oorschelpen aantreffen. Ze zijn meestal merkbaar door hevige jeuk en aanzienlijk pijn Dit ziekteproces, dat zich bijna jaarlijks herhaalt, leidt na verloop van tijd tot pijnlijke knobbeltjes aan de rand van het oor, die af en toe openbreken en dan witachtig groter achterlaten. littekens.
het voorkomen
Zoals al kort aangegeven, kan de meeste bevriezing en vorstschade worden voorkomen. Met name de bloedsomloopopleiding speelt hierbij een essentiële rol. Borstelmassages, frequent afwisselende douches over het hele lichaam, strelend en kneedend massage of onderwater jetmassage, koolzuur gasbaden, betreden water en ook zwemmen zijn geschikte methoden om de circulatie, train de bloed schepen en dus de weefsels resistenter maken. Het is ook essentieel om kleding te dragen die voldoende bescherming biedt tegen de kou en niet remt circulatie, dwz is te krap. Verder moet men mogelijke transpiratie tegengaan en het binnendringen van vocht in de huid vermijden. Schoenen en handschoenen moeten comfortabel en gevoerd zijn. Het is ook belangrijk om te weten dat bijvoorbeeld metalen voorwerpen door hun goede geleiding zeer snel bevriezing kunnen veroorzaken. Reeds gevormde bevriezing kan het beste worden behandeld met een van de vorst zalven Te koop. Toevoegingen voor het bad; Borstels en strooipoeders van verschillende samenstellingen worden ook aanbevolen. Onder hen, ammoniumbituminosulfonaat (bijv. ichthyol), kamfer, jodium, Peru balsem, aluin, en tannine zijn al sinds de oudheid effectief gebleken. Maar beter en effectiever dan alle behandelingsmethoden zijn en blijven natuurlijk het preventieve maatregelen, met behulp waarvan men het grootste deel van alle onderkoeling en bevriezing kan vermijden.
