Introductie
Sinusitis is een acute of chronische ontsteking van het slijmvlies van de neusbijholten. Zo'n ontsteking kan viraal of bacterieel zijn en gaat vaak gepaard met rhinitis (loopneus neus-) Of keelholteontsteking (ontsteking van de keel). De ontsteking wordt ingedeeld naar locatie, verloop en oorsprong, en dus onderscheiden. Ik val neusbijholten worden tegelijkertijd aangetast, het wordt pansinusitis genoemd.
Antibiotische therapie
Antibiose is een medicamenteuze behandeling met antibiotica dat tot doel heeft micro-organismen te vernietigen, zoals bacteriën en schimmels. Maar in de eerste plaats bacteriën zijn het doelwit van antibiotica. antibiotica zijn machteloos tegen virussen, dus niet alle sinusitis kan worden behandeld met antibiotica.
Antibiotica verschillen nog steeds in hun werkingsspectrum, dus niet elk antibioticum is effectief tegen elke bacterie. In feite is het tegenovergestelde waar: veel bacteriën zijn resistent tegen bepaalde klassen antibiotica. Daarom antibiotische therapie van sinusitis is alleen effectief en zinvol als bacteriën de veroorzaker zijn van de ontsteking en in het beste geval bekend is om welke bacterie het gaat.
Alleen dan kan een gerichte therapie worden uitgevoerd. Bacteriële infecties zijn echter slechts de oorzaak bij 25-30% van acute sinusitis. In de meeste gevallen is de ontsteking viraal.
Er zijn echter aanwijzingen die kunnen duiden op een bacteriële infectie: klachten aan beide kanten duiden vaak op een virale oorzaak. Als de bacteriële oorzaak wordt bevestigd of sterk wordt vermoed, kan antibiotische therapie worden gestart. Evenzo worden bij chronische neusbijholteontstekingen bij langdurige therapie naast andere therapiebenaderingen antibiotica voorgeschreven.
Het type antibioticum hangt af van de aanwezige bacteriële ziekteverwekker. In de meeste gevallen is dat zo stafylokokken, streptokokken, hemophilus influenzae en pneumokokken die sinusitis veroorzaken.
- Enerzijds betekent dit een ziekteduur van meer dan 7 dagen,
- Een eenzijdige etterende loopneus
- Evenals eenzijdige gezichtsbehandeling pijn, wat zich uit in het typische gevoel van druk dat men voelt bij sinusitis.
Overzicht van potentieel effectieve antibiotica
Een overzicht van potentieel effectieve antibiotica volgt:
- Antibiotica die effectief zijn tegen stafylokokken Stafylokokken zijn grampositieve bacteriën die naast vele andere ziekten sinusitis kunnen veroorzaken. In het bijzonder de kiem Staphylococcus aureus is betrokken, die wordt aangetroffen bij 30% van alle mensen in de neus entreeDe belangrijkste neusholte en de keelholte. In zeer ernstige gevallen (dit is over het algemeen van toepassing) kan de bacteriële infectie zich ook verspreiden naar naburige botstructuren en zo schade aan de ogen of hersenenBijvoorbeeld.
Staph. Aureus kan ook veroorzaken hersenvliesontsteking (ontsteking van de hersenvliezen). Staphylococci zijn over het algemeen van nature resistent tegen penicilline, waardoor het niet effectief is.
Daarom behandelt men voornamelijk met cefalosporines van de 1e en 2e, maar ook van de 3e generatie. Anders, penicilline kan ook worden gegeven in combinatie met een penicillinase-remmer zoals clavulaanzuur. Deze penicillinase-remmer remt het enzym van de bacteriën, die anders de penicilline.
Ondertussen is ongeveer 20% van de Staphylococcus-stammen ook in staat om andere resistenties te vormen, zodat men onderscheid kan maken van methicilline- en oxacilline-resistente Staph. Aureus en Staph. epidermidis-stammen.
Ze zijn algemeen bekend als de multiresistente kiemen MRSA en MRSE. Glycopeptiden zoals vancomycine zijn hier te vinden. De behandeling kan tot 4 weken duren, afhankelijk van de ernst van de infectie en het verloop van de ziekte.
- Antibiotica die effectief zijn tegen streptokokken Streptokokken zijn ook Gram-positieve bacteriën, waarvan de incubatietijd (tijd tussen infectie en eerste optreden van symptomen) ongeveer 2 tot 4 dagen is.
In tegenstelling tot stafylokokken zijn ze bijna altijd gevoelig voor penicilline, zodat behandeling met penicilline hier aan te raden is. In de meeste gevallen wordt de behandeling met het medicijn gedurende 10 dagen voortgezet. Als het beloop van de ziekte zeer ernstig is met sepsis (bloed vergiftiging), hersenvliesontsteking of bestaand endocarditiswordt de therapie parenteraal in hoge doses toegediend.
In geval van een penicilline-allergie kunnen macrolide-antibiotica zoals erytromycine en claritromycine worden toegediend.
- Antibiotica die effectief zijn tegen pneumokokken: deze ziekteverwekkers lijken op streptokokken en veroorzaken zowel exogene (van buiten het lichaam) als endogene (van binnenuit) infecties; ze kunnen daarom worden overgedragen door druppel infectie, of ze kunnen een infectie veroorzaken de keel waar ze zich bevinden. De meest voorkomende oorzaken zijn sinusitis, otitis (ontsteking van het oor), canaliculitis (ontsteking van het traankanaal) en conjunctivitis (ontsteking van de bindvlies). Ze veroorzaken ook longontsteking (ontsteking van de longen).
Er zijn verschillende ondersoorten van de kiem, waartegen sommige kunnen worden ingeënt. Als men ziek is, zijn er enkele antibiotica die geschikt zijn voor behandeling. Meestal schrijft men cefalosporines van de 3e generatie voor.
Deze zijn ook effectief bij de gevreesde complicatie van kuif hersenvliesontsteking. Anders zijn penicillines en gycopeptiden zoals vancomycine ook een mogelijkheid voor behandeling.
- Antibiotica die effectief zijn tegen hemophilus influenzae: Deze bacterie is een gramnegatieve staaf, die ook in geringe mate wordt aangetroffen in de keel. Het veroorzaakt soortgelijke ziekten als pneumokokken, maar is minder vaak de oorzaak dan pneumokokken.
Naast sinusitis veroorzaakt Haemophilus influenzae doorgaans otitis (ontsteking van het oor), canaliculitis (ontsteking van het traankanaal) en conjunctivitis (conjunctivitis), etterende bronchitis (ontsteking van de bronchiën) en epiglottitis (ontsteking van de strotklep). Meningitis, sepsis en longontsteking kan ook voorkomen. In zeldzame gevallen kan deze kiem resistentie tegen penicilline ontwikkelen. Augmentan, een macrolide antibioticum of cefalosporines van de 2e en 3e generatie hebben daarom de voorkeur. Augmentan is een gecombineerd preparaat dat het antibioticum amoxiciline en de penicilinase-remmer clavulaanzuur bevat.
