De voedselraap is een oude groente en staat bekend onder vele namen en vele soorten. Toch werd de waarde van raapgreens lang niet begrepen. Tegenwoordig wordt de oude groente herontdekt en beleeft hij ook een renaissance in luxe restaurants en suddert hij opnieuw in de potten van sterrenchefs. Navettes, Teltower Rübchen of herfstknollen zijn slechts enkele van de soorten knollen die weer carrière maken, want in de naoorlogse tijden waren ze vooral een 'arme mensenvoedsel' of werden ze gebruikt als veevoer.
Dit is wat u moet weten over de voedselbiet
De raap is een oude groente en staat bekend onder vele namen en vele soorten. Toch werd de waarde van raapknollen lange tijd verkeerd begrepen. Uit nederzettingen uit het stenen tijdperk van de uitlopers van de Alpen komen de oudste Europese zaadvondsten van de raap. Als een oude gecultiveerde plant was de raap al bekend bij de Grieken in het oude Rome en was daar een belangrijk gewas; in het oude Griekenland werd het zelfs lange tijd als een hoofdvoedsel beschouwd. Al in 35 - 65 na Christus beschreef de Romeinse landbouwschrijver Columella de teelt en het behoud van de raap. Hij beschreef het behoud door melkzuur fermentatie zo precies dat deze “raap kool”Wordt vandaag de dag nog steeds gewaardeerd. Voor het conserveringsproces worden de bieten versnipperd, vervolgens afwisselend met zout in een stenen pot gelaagd en stevig aangedrukt tot na een paar weken, net als bij zuurkool, het fermentatieproces is voltooid. In Tirol is schnaps gemaakt van rapen, "Krautinger", nog steeds bekend en populair. In de kruidenboeken van de Renaissance en de Middeleeuwen vindt men de reeds genoemde voedselraap. Het is ook gedocumenteerd in historische archieven dat de raap al in voorchristelijke tijden in India en China In Europa was de raap een hoofdvoedsel totdat hij werd verdrongen door de aardappel. In de 19e eeuw verdween het volledig uit de menukaarten en werd het alleen gebruikt als ander voedsel schaars was. In Beieren was het rond 1900 gebruikelijk als Beierse raap. In het kookboek van Neurenberg stamt het oudste recept uit 1691. Het belangrijkste gerecht tijdens Lent werd beschouwd als "Bayerischer Rübenentauch", een soort soep met bruine roux. Vooral de kleinere rassen genieten sinds de herontdekking van oude groentesoorten een grote populariteit. Deze omvatten de Mairübe, de Teltower Rübchen, de Pfatterer Rübe, de Gatower Kugel, de Herbstrübe en de Bayrische Rübe. Deze soorten rapen behoren tot de kool familie van de raap soorten. De raap is een zeer oude gecultiveerde plant, waarvan wordt aangenomen dat het oorsprongsgebied ligt in het westen van Pakistan, het oosten van Afghanistan en het Middellandse Zeegebied. Tegenwoordig wordt het gekweekt in gematigde klimaten en ook op tropische hoogten. Afhankelijk van het ras kan de raap na 50 of 100 dagen worden geoogst. Omdat het een korte ontwikkelingstijd heeft, kan het zowel als voorgewas in het voorjaar als als nagewas in de herfst worden gekweekt. Zo is er oogst van zomer tot lente, immers een half jaar waarin de raap ook op marktkramen te vinden is. Haar smaak is vergelijkbaar met die van milde radijs of radijs. Mosterd oliën, die bieten bevatten zoals alle kool, zijn verantwoordelijk voor het zoete kruidig smaak.
Belang voor de gezondheid
In de bladeren, maar ook in de raap zelf, zitten alle voedingsstoffen die belangrijk zijn energiemetabolisme Het bevat ook veel foliumzuur, wat erg belangrijk is in zwangerschap voor de goede ontwikkeling van het kind, maar ook voor de vorming van nieuwe cellen. Haar ijzer inhoud stimuleert bloed formatie en zijn zink inhoud zorgt voor sterk nagels, mooi haar en gezond huid Al in de eerste eeuw na Christus schreef de Griekse arts Dioscorides: “De gekookte wortel van de witte raap is voedzaam, produceert winderigheid, en prikkelt het smaak voor de liefde. Als de scheuten ervan worden gekookt en gegeten, hebben ze een diuretisch effect. "
De wetenschappers van vandaag beschrijven dat de ingrediënten en vezels, vooral de secundaire plantaardige stoffen, glucosinolaten, van de raap kunnen beschermen tegen rectale en dikke darm kanker Het is ook zeker dat hun consumptie een spasmolytisch, diuretisch en stimulerend effect heeft.
Ingrediënten en voedingswaarden
| Voedingswaarde-informatie | Hoeveelheid per 100 gram |
| Calorieën 28 | Vetgehalte 0.1 g |
| Cholesterol 0 mg | Natrium 67 mg |
| Kalium 191 mg | Koolhydraten 6 g |
| Voedingsvezels 1.8 g | Eiwit 0.9 g |
In eetbare bieten en hun even eetbare bladeren, is kalium, calcium, ijzer en fosforevenals vitaminen C, B1, B2, B6 en provitamine A. Vooral in de bladeren zit een hoog gehalte aan vitamine C, foliumzuur en beta-caroteen Rapen behoren tot de kruisbloemigenfamilie en zijn dus ook verwant aan radijs, kool en mosterd- en bevatten, net als zij, mosterdolieglycosiden, die de groente een subtiele scherpte geven en waarvan bekend is dat ze remmen kanker ontwikkeling en strijd bacteriën Rapen hebben een water inhoud van ongeveer 90% en slechts 35 calorieën per 100 gram - dus ze zijn geweldig voor een lage calorie-inname dieet.
Intoleranties en allergieën
Omdat eetbare bieten tot de kruisbloemigenfamilie behoren, kunnen ze allergieën veroorzaken bij mensen met
Allergieën voor vroege bloeiers zoals berk en elzen, leiden tot kruisreacties. Dit komt omdat vergelijkbare structuren worden gevonden in het geslacht Brassica en alle eetbare rapen tot dit geslacht behoren. Als deze groenten te gaar zijn, kan de zwavel ze bevatten kan resulteren in nogal wat opgeblazen gevoel.
Winkelen en kooktips
Bij aankoop hebben jonge rapen de voorkeur. Een goede kwaliteit wordt aangegeven door een onbeschadigd, stevig en glad huid Het moet ook vrij compact aanvoelen, want als ze te licht lijken en wijken als ze worden ingedrukt, is dit een teken dat de celstructuur binnenin misschien al houtachtig is. Oudere rapen vertonen ook lichte rimpels en groeven in de lengterichting. Rapen kunnen het beste vers worden gegeten. Ze kunnen echter ook ongewassen maximaal een week in de koelkast worden bewaard; de greens moeten eerst worden afgesneden om uitdroging te voorkomen. Afgedekt met een vochtige doek blijven ze tot wel twee weken vers. De groenten kunnen enkele dagen in een geperforeerde plastic zak in de koelkast blijven staan en kunnen daarna als spinazie worden bereid. Om te bevriezen, moeten bieten worden geblancheerd, dan gaan ze zes tot acht maanden mee. Een bijna vergeten opslagmethode is de zandbak - een oude klassieke winteropvangplaats voor wortelgroenten. De verse rapen worden begraven zonder de greens, in een bak met vochtig zand. Ze mogen elkaar echter niet aanraken. Op deze manier zijn ze tot vijf maanden houdbaar en verliezen ze geen voedingsstoffen of smaak. Voordat ze worden bewaard, of ze nu in zand of in de koelkast worden bewaard, mogen bieten in ieder geval niet worden gewassen, dit zou hun buitenste cellaag beschadigen en ze zullen snel zacht, verschrompeld of rot worden.
Voorbereidingstips
Rapen kunnen op vele manieren worden bereid, rauw of gekookt. Geschild, in plakjes of reepjes gesneden, ze worden gestoomd, gekookt of gebakken en zijn dan bijvoorbeeld een heerlijk bijgerecht om te vissen. Fijn geraspt worden ze geserveerd als salade met kruiden en fijne oliën. Als ingrediënt voor soepen of stoofschotels zijn ze bekend en populair. Een soep gemaakt van alleen rapen, verfijnd met een beetje room en curry, of een malse raap puree is het proberen waard. Ze worden aanbevolen als bijgerecht bij gebraden vlees, varkens- of lamskoteletten, maar ook bij geroosterde eend of braadworst. Met de tijd mee gesneden in fijne carpaccio, de raap is een ware traktatie voor het gehemelte.
