Adzukiboon (Vigna angularis) is een peulvrucht (Fabaceae, Leguminosae) van de vlinder familie onderfamilie (Faboideae). Het struikgewas wordt verbouwd in Oost-Azië en gedijt het beste op subtropische locaties. De vruchten ter grootte van een erwt worden ook wel rode sojabonen genoemd.
Dit is wat u moet weten over de adzukiboon.
De struikachtige adzukiboon wordt gekweekt in Oost-Azië en doet het het beste op subtropische locaties. De vruchten ter grootte van een erwt worden ook wel rode sojabonen genoemd. De adzukiboon wordt in Japan verbouwd, China en Korea voor duizenden jaren. Het is nauw verwant aan andere bonen, zoals de mungboon. Meer recentelijk is het ook verbouwd in Zuid-Amerika, het zuiden van de Verenigde Staten, sommige landen in Afrika en Nieuw-Zeeland. In Japan is adzukiboon na soja de belangrijkste peulvrucht. Afhankelijk van de intensiteit van de teelt variëren de opbrengsten van 4 tot 30 dt / ha. De veelal eenjarige planten bereiken een hoogte van 20 tot 90 cm. De donkerrode zaden, ongeveer zo groot als een erwt, groeien in de peulvruchten. Ze zijn te onderscheiden van nier bonen, die ook rood zijn, door hun vorm en een typische witte lijn. Het zijn vooral de rijpe zaden die worden gebruikt. De groene peulen worden vers verwerkt tot groenten en salades. Een deel van de planten wordt ook gebruikt als groenvoer en kunstmest. De droge adzukibonen hebben een zoete, nootachtige smaak smaak en worden op verschillende manieren verwerkt en gebruikt: de bonen worden in blik of gedroogd. Sommige worden gemalen en het meel wordt gebruikt om soepen en gebak, jam, snoep en zoete dranken te maken. In Japan worden adzukibonen gebruikt om een zoete bonenpasta (anko) te maken. De taugé wordt verkocht als aduki. Populaire desserts zijn de soep-shiruko en de confectie-yokan, gemaakt van gemalen adzukibonen, suiker en agar-agar agar. In China, wordt zoete bonenpasta gewikkeld in flatbreads of verwerkt tot een adzuki-cake met siroop. Peulvruchten hebben een veel hogere status in de Aziatische keuken dan in de westerse keuken. De adzukiboon kwam voor het eerst naar het Westen als onderdeel van het macrobiotische dieet In gedroogde vorm zijn adzukibonen nu verkrijgbaar in Aziatische en biologische voedingswinkels. Daarnaast wordt adzukiboon gebruikt als voer voor valkparkieten en is het ook verwerkt in een Japanse douchegel.
Belang voor de gezondheid
Adzukibonen zijn gemakkelijker verteerbaar dan Europese tuinbonen. Met een eiwitgehalte van 20 tot 21 procent behoren ze tot de meest eiwitrijke groenten en voorzien het lichaam van al het essentiële aminozuren, vitaminen B1 en B2, en ijzer, kalium en calcium Hun vezels bevorderen de spijsvertering, verlichten de darmen en helpen de spijsvertering te verlagen cholesterol niveaus. Adzukibonen worden ook verondersteld te hebben anti-oxidant eigendommen. Aangenomen wordt dat een fyto-oestrogeen ook preventieve effecten heeft tegen borstkanker De adzukiboon is van groot belang in Traditioneel Chinees Medicijn (TCM). Vanwege zijn diuretisch effect wordt het voornamelijk gebruikt voor nier en blaas problemen, maar ook voor allerlei soorten tumoren, voor zwaarlijvigheid en in verloskunde Omdat bij TCM angst wordt geassocieerd met de nier, wordt de adzukiboon ook beschouwd als een moedersboon. Een ander effect is de uitstoot van warmte, daarom wordt adzukiboon gebruikt om te behandelen ontsteking Volgens TCM combineert de adzukiboon verkoelende en verdrijvende effecten en gaat daardoor vochtige hitte tegen. Ten slotte komt adzukiboon ten goede aan moeders die borstvoeding geven, omdat het bevordert bloed circulatie en melk productie en voorkomt mastitis.
Ingrediënten en voedingswaarden
| Voedingswaarde-informatie |
Hoeveelheid per 100 gram |
| Calorieën 329 | Vetgehalte 0.5 g |
| Cholesterol 0 mg |
Natrium 5 mg |
| Kalium 1.254 mg | Koolhydraten 63 g |
| Voedingsvezels 13 g |
Eiwit 20 g |
Van alle soorten bonen heeft de adzukiboon het hoogste eiwitgehalte en het laagste vetgehalte. Naast belangrijk mineralen en sporenelementen, het bevat een bijzonder hoge concentratie of kalium1,254 mg per 100 gram. 100 gram adzukibonen bevatten bovendien:
- Vitamine A 17 IU
- Vitamine C 0 mg
- Calcium 66 mg
- IJzer 5 mg
- Vitamine D 0 IU
- Vitamine B6 0.4 mg
- Vitamine B12 0 µg
- Magnesium 127 mg
Intoleranties en allergieën
Allergische reacties op peulvruchten komen vaak voor, maar kunnen sterk variëren. Hoewel pinda's zelfs in zeer kleine hoeveelheden de ernstigste reacties kunnen veroorzaken, zijn reacties op bonen, linzen en erwten - en dus ook op adzukibonen - zeldzaam. Ze komen, of helemaal niet, voor in zwakke, klinisch irrelevante intensiteiten. In deze context is het interessant op te merken dat allergieën voor peulvruchten ook kunnen ontstaan via overgevoeligheid voor pollen, vooral voor graspollen. De reden hiervoor is het voorkomen van het allergeen eiwitten in verschillende soorten. Mensen met histamine intolerantie wordt over het algemeen afgeraden om peulvruchten te eten. In dit geval moet worden gecontroleerd of de adzukiboon intolerantiesymptomen veroorzaakt.
Aankoop- en keukentips
Adzukibonen zijn meestal gedroogd in de handel verkrijgbaar. Op een koele, droge plaats blijven ze jarenlang goed. Het is ook mogelijk om kiemen te maken door kieming. Adzuki-spruiten moeten voor consumptie ongeveer 5 minuten worden geblancheerd, omdat ze rauw een gif bevatten. Adzukibonen worden vooral gebruikt voor het bereiden van ovenschotels en stoofschotels, maar ook voor desserts. Vanwege hun zoete smaakharmoniëren de bonen goed met hartige groentegerechten. Voordat koken, ze zijn doordrenkt koud water gedurende 8 tot 12 uur (bij voorkeur 's nachts). Het weken water wordt niet verder gebruikt. De bonen worden er met veel vers op gedaan water en gekookt op laag vuur. De koken tijd is 40 minuten en kan langer zijn als het water erg kalkachtig is. Zout en andere kruiden worden pas tegen het einde van de koken tijd. Het kookproces mag niet worden onderbroken. Het is ook mogelijk om het hele kookproces van adzukibonen uit te stellen tot de dag ervoor en ze in de koelkast te bewaren tot de daadwerkelijke bereiding van het gerecht in kwestie. De aanbevolen hoeveelheid als bijgerecht voor twee personen is 100 gram adzukibonen.
Voorbereidingstips
Het eenvoudigste gerecht met adzukibonen is het 1: 1 mengsel met rijst bekend uit de macrobiotiek - een licht verteerbaar en versterkend gerecht. Hiervoor worden rijst en adzukibonen ongeveer twee uur gekookt op zeer laag vuur en pas daarna gekruid. Bij groentestoofschotels worden afhankelijk van de kooktijd de juiste groenten aan het kookproces van de adzukibonen toegevoegd. Kruiden wordt altijd aan het einde gedaan. Stoofpotjes met pompoen zijn populair - maar er zijn geen grenzen aan experimenten. Voor de zoete spread (anko) worden 200 gram adzukibonen ongeveer 90 minuten gekookt op het laagste vuur en 10 minuten voor het einde van de kooktijd de gekookte kastanjes en suikerriet suiker zijn toegevoegd. Breng op smaak met sinaasappelschil en zout. Voor sesamballen wordt een deeg gemaakt met rijstmeel en tapiocameel. Kleine stukjes worden gevuld met zoete bonenpasta, tot balletjes gerold en gerold in witte sesamzaadjes. De balletjes worden vervolgens gefrituurd in hete olie.
