Met name bij sporten, zoals voetbal, skiën en zelfs atletiek, de knie gewrichten worden onderworpen aan veel spanning Scherpe wendingen en bochten kunnen resulteren in de meniscus, de kraakbeenachtige buffer tussen de gewrichtsoppervlakken in de kniegewricht, scheuren of afzetten. Hoewel zo'n blessure een van de meest voorkomende sportongevallen is, kan het door juist gedrag voorkomen worden. In dit artikel wordt uitgelegd wanneer een meniscus er kan scheuren ontstaan en hoe een dergelijk letsel kan worden voorkomen.
Wat is een meniscusscheur?
Schematisch diagram met de anatomie en structuur van de meniscus Klik om te vergroten. Men hoort praten van meniscusblessures of meniscusscheuren, vooral wanneer een bekende voetballer, atletiekatleet of skiër vanwege een dergelijk sportongeval in bed moet blijven in het ziekenhuis. Nu wordt niet elke gewonde meniscus direct geopereerd. In het geval van een eerste blessure is er kans op genezing zonder operatie, vooral bij jonge patiënten tot 25 jaar. Alleen als de conservatieve genezing maatregelen niet succesvol zijn geweest of als er geen betrouwbaar litteken is gevormd na het eerste ongeval en de meniscus opnieuw gewond is geraakt, is een operatie noodzakelijk. In dit geval wordt de beschadigde meniscus gedeeltelijk of volledig verwijderd. Zijn menisci zo overbodig dat ze zonder gevaar kunnen worden verwijderd? Deze vraag is zeer grondig onderzocht door de medische gemeenschap, vooral sinds het aantal knieblessures in werk- en sportongevallen is toegenomen en meniscusoperatie is nu in bijna alle ziekenhuizen een routineoperatie. Het is absoluut duidelijk dat de menisci geenszins overbodige structuren zijn, maar noodzakelijke en belangrijke componenten voor het ongestoord functioneren van de kniegewricht Ze vergroten het contactoppervlak van de verbinding tussen de dij en het scheenbeen, compenseren de verschillende vormen van de gewrichtsoppervlakken van het boven- en onderlichaam been, die tegen elkaar bewegen en, net als elastische buffers, de compressies absorberen die op het gewricht inwerken en deze over een groter gebied verdelen. Alleen de gezonde meniscus vervult deze belangrijke en diverse functies. Het bestaat uit een fibrocartilagineus materiaal. Van bovenaf gezien heeft het een halvemaanvormige vorm en is het wigvormig in doorsnede. Het bevindt zich tussen de buitenste en binnenste gewrichtseinden van het dijbeen en het scheenbeen. De lengte is afhankelijk van de leeftijd en is ongeveer zeven centimeter, en de breedte is gemiddeld tien tot dertien millimeter. De kans op letsel is groter bij binnenste meniscus dan aan de buitenkant omdat het bijzonder stevig aan de gezamenlijke capsule en kan dus slechts in geringe mate worden bewogen. Schade aan de binnenste meniscus komt daarom tien keer vaker voor dan bij de buitenste meniscus De vormen van letsel zijn zeer gevarieerd. Tranen of snijwonden kunnen worden gevonden. De meniscus kan ook helemaal afscheuren. Het gevaar bestaat altijd dat het losgemaakte deel van de meniscus tijdens beweging tussen de twee gewrichtskraakbeenderen terechtkomt en de mobiliteit vrij plotseling blokkeert, waardoor een scherpe pijn.
Complicaties en oorzaken
Maar nog erger dan joint lock en pijn is de ernstige schade die het gescheurde deel van de meniscus aan het gewricht veroorzaakt kraakbeen Het wordt op de kraakbeen oppervlak onder zo hoge druk dat het ter plaatse kan worden vernietigd. Het resultaat kraakbeen zweer ontwikkelt zich tot artrose na verloop van tijd, de term die wordt gebruikt voor vroegtijdige slijtage van het gewricht, als er nu niet wordt ingegrepen. Het kan de beweging en het laadvermogen van de kniegewricht voor altijd. Een andere factor in het voordeel van tijdige verwijdering van de beschadigde meniscus is de gelukkige omstandigheid dat zich na korte tijd een nieuwe meniscus vormt in de resulterende weefselspleet, die meestal wat smaller is, maar verder nauwelijks verschilt van de oorspronkelijke meniscus. Het kan zelfs gebeuren dat deze “vervangende meniscus” ook bij een nieuw ongeval beschadigd raakt. We hebben dit vooral waargenomen bij topsporters die weer volledig competitief werden, zelfs nadat deze tweede meniscus was verwijderd. De meniscus kan ook scheuren tijdens onbeduidende gebeurtenissen in het dagelijks leven, bij struikelen, uitglijden of het missen van een stap, maar raakt meestal gewond bij ongevallen. Negenentachtig procent van alle meniscusblessures is te wijten aan een sportongeval, maar slechts 11 procent is te wijten aan een arbeidsongeval.Niet elke sport heeft evenveel blessures, wat betekent dat het niet de sport zelf is die de schuld moet krijgen. voor de verwondingen, maar de bijzondere omstandigheden waaronder het wordt beoefend en, in veel gevallen, het eigen onjuiste gedrag. Omdat gelukkig steeds meer mensen sporten, ontstaat er voor de sportgeneeskunde een belangrijke taak bij de profylaxe (preventie) van sportongevallen.
Preventie in de sport
Zo heeft de analyse van meniscusblessures al aangetoond dat de meeste schade optreedt in die sporten waar onnatuurlijke en dus gevaarlijke hefboomwerking op het kniegewricht inwerken. Dit is met name het geval bij voetbal, maar komt ook voor bij skiën en sommige atletische disciplines. Vrienden van het ronde leer zijn bijvoorbeeld bekend met de slag met de “wreef”. Het voldoet precies aan de voorwaarden voor een meniscusblessure, want bij het slaan met de bal van de grote teen, de onderste been met zoveel kracht naar buiten wordt gedraaid terwijl de dij is stationair dat de meniscus kan scheuren. De kans op blessures neemt toe als de bal niet in een vrije slag wordt geraakt, maar op hetzelfde moment een tegenstander de bal blokkeert. Voetbalfans weten dat deze actie van de tegenstander niet is toegestaan, maar het komt regelmatig voor. Een preventieve maatregel is de klap met de kleine teenzijde, maar het is moeilijk voor spelers om er naar over te schakelen. Een andere oorzaak van meniscusblessures zijn de schoenplaatjes op de voetbalschoenen. Ze zijn goedgekeurd door de Internationale Federatie tot een lengte van 1.9 cm en voorkomen uitglijden op ongunstige bodemomstandigheden. De opstelling en het aantal noppen fixeren de voet echter niet alleen tegen wegglijden, maar ook tegen verdraaien. Dit zou kunnen worden verholpen door een meer praktische opstelling van de noppen, die het risico van uitglijden zouden voorkomen, maar toch tot op zekere hoogte rotatie mogelijk maken. Indien mogelijk moeten jonge voetballers helemaal geen schoenplaatjes gebruiken en in plaats daarvan schoenen met profielzolen dragen. In de ongevallenstatistieken van meniscusblessures staat alpineskiën op de tweede plaats. Gelukkig komen in de meeste gevallen alleen lichte verwondingen voor. Vijfenzeventig procent van alle ski-ongelukken vindt plaats onder beginners. Om het risico op blessures te verkleinen, wordt beginners geadviseerd om korte ski's (carving ski's) te gebruiken waarvan de hefboomwerking minder is dan die van eerdere boards. Moderne veiligheidsbindingen zijn ook goed gebleken. Zodra een bepaald koppel wordt overschreden, zoals bij een onvoorziene draaiing van het lichaam of een draaiende val, worden de beugels waarmee de skischoen aan de ski is bevestigd los en laat de voet los. Beginners doen er ook goed aan om zich niet alleen aan de sneeuwomstandigheden aan te passen door hun boards te waxen, maar ook om hun skistijl daarop aan te passen. Diepe sneeuw is ideaal voor een wandeling, maar als je tijdens een afdaling in een diep sneeuwveld komt, kan de plotselinge remactie een vervelende val veroorzaken. Dit is iets om in gedachten te houden bij het skiën in verse sneeuw. Bij het afdalen in natte sneeuw gebruiken mensen graag de baan van vorige hardlopers of skiërs. Als de baan echter erg steil is en de snelheid steeds sneller wordt, moet de skiër die niet in staat is om met deze omstandigheden om te gaan, vaak de juiste bergafwaartse positie verlaten met gevorderde knieën en een goede helling wanneer hij probeert uit te komen. het spoor. Daarbij valt hij, waarbij hij meestal vast komt te zitten met de ski naar achteren en naar buiten gescheurd, en het lichaam valt naar voren in de rijrichting. Ook hier kan de meniscus scheuren. Ten slotte worden veel verwondingen veroorzaakt doordat de skiër het overdrijft. Bij een afdaling kan de skiër bijvoorbeeld zijn snelheid niet meer aanpassen aan de afstand van de afdaling en stelt hij zichzelf bloot aan een verhoogd risico op ongevallen door zijn ongeremde snelheid. De wintersporter dient daarom zijn eigen kunnen correct in te schatten en vervolgens de moeilijkheidsgraad van “zijn” piste of skipiste te selecteren. Maar ook de gevorderde skiër moet aan het begin van de wintervakantie eerst opnieuw kennis maken met de boards op een minder moeilijk terrein en onthouden dat het plezier van een succesvolle onstuimige afdaling niet alleen afhangt van de beheersing van een goede techniek, maar ook een getrainde lichaam. stretching oefeningen van de kuitspieren.Door ons juist te gedragen tijdens het sporten kunnen we daarom zelf veel doen om blessures aan de meniscus zoveel mogelijk te voorkomen.
