Therapie
A sleutelbeen breuk kan conservatief of chirurgisch worden behandeld. Als men wil opereren, moet de indicatie hiervoor duidelijk worden gemaakt. Het belangrijkste criterium voor chirurgie voor a sleutelbeen breuk is een open fractuur waarbij het bot de huid doorboort.
Zelfs ernstig ontwricht breuk uiteinden, dwz breukuiteinden die tegen elkaar worden verschoven, moeten worden geopereerd. Andere indicaties voor een operatie voor sleutelbeenfracturen zijn bijkomende verwondingen aan zenuwen or schepen De werking van een sleutelbeen breuk wordt uitgevoerd onder narcose, die wordt geïnitieerd door een anesthesist.
Vaak wordt voor de operatie een kalmerende tablet toegediend om de patiënt onnodige stress te besparen. Na de anesthesie wordt geïnduceerd met intraveneuze medicijnen of verdovingsgasbegint de chirurg de breuk bloot te leggen. Er wordt speciale zorg besteed aan het niet verwonden van iemand zenuwen or schepen.
Tijdens de operatie is het botten betrokken worden op een anatomisch correcte manier weer samengevoegd en vervolgens op hun plaats gefixeerd. Afhankelijk van de chirurg en de behandelde casus, a sleutelbeen fractuur is behandeld met metalen platen of draden. De platen worden met schroeven aan het bot boven de breukspleet bevestigd, waardoor absolute stabiliteit wordt gegarandeerd.
De botten kunnen dan weer samen groeien. Als alternatief zijn er draden verkrijgbaar. Na de operatie wordt een zogenaamd Gilchrist- of rugzakverband aangebracht om de arm enkele dagen te immobiliseren, gevolgd door een mitella gedurende enkele weken.
Wanneer de sleutelbeen fractuur genezen is, worden de platen na 6-12 maanden weer verwijderd. Een nieuwe procedure is het gebruik van een titanium nagel, die minimaal invasief in de medullaire holte van het bot wordt ingebracht en deze dus van binnenuit spalkt. Welke procedure wordt gekozen, hangt voornamelijk af van de omvang van de fractuur en de chirurg. De duur van de operatie zelf kan worden gegeven als 1-2 uur, afhankelijk van verschillende factoren, in gecompliceerde gevallen kan de duur langer zijn.
Het rugzakverband is een zeer populaire conservatieve methode voor de behandeling van sleutelbeenbreuken. Het wordt rond de schouders aangebracht als een zeer strak getrokken rugzak. Het trekt de schouders naar achteren, maakt het bovenlichaam recht en beperkt de beweging in het bovenlichaam, waardoor de schouders en de sleutelbeen fractuur.
Ook wordt de breuk iets uit elkaar getrokken, waardoor de breuk niet te kort samengroeit. Immobilisatie omvat ook pijn therapie tegelijkertijd, omdat het beweging in de schouder voorkomt. In sommige gevallen wordt een sleutelbeenfractuur ook poliklinisch behandeld, dus zonder opname in het ziekenhuis.
In de meeste gevallen vereist een operatie ten minste twee dagen intramurale behandeling. Vooral voor jonge en atletische patiënten kan echter worden overwogen om de operatie poliklinisch uit te voeren. Tot de anesthesie slijt uit, de patiënt wordt een paar uur gevolgd en vervolgens naar huis ontslagen.
Niettemin moet de patiënt na de operatie op enkele maatregelen letten. Na een poliklinische operatie, zelfs in het geval van een sleutelbeenfractuur, geldt doorgaans een 24-uurs rijverbod en het bedienen van machines. Een vertrouwenspersoon moet de patiënt uit het ziekenhuis halen, belangrijke beslissingen of taken moeten de volgende dag worden vermeden.
Of een sleutelbeenfractuur poliklinisch wordt behandeld, hangt voornamelijk af van de omvang van de fractuur en die van de patiënt geschiktheid Een open fractuur of fracturen bij ouderen mogen bijvoorbeeld niet poliklinisch geopereerd worden. Uiteindelijk ligt de beslissing bij de behandelende medische staf.
