Introductie
Bloedend tandvlees is een van de meest voorkomende en opvallende symptomen in de tandheelkunde. Gemiddeld lijdt elke derde patiënt ouder dan 40 jaar aan af en toe bloedend tandvlees. En de trend stijgt. De oorzaken van een dergelijke bloeding van de tandvlees kan veel en gevarieerd zijn, maar de therapie is aanvankelijk om bijna alle redenen hetzelfde. Alleen de preventie (profylaxe) van herhaling van bloeding tandvlees verschilt van trigger tot trigger.
Wat veroorzaakt bloedend tandvlees?
Zoals met de meeste ziekten binnen de mondholtebloeden tandvlees wordt ook veroorzaakt door een langdurig gebrek aan en / of onvoldoende mondhygiëne. In de meeste gevallen bloeden de tandvlees (lat. Gingiva) zelf is niet zozeer een ziekte, maar eerder een symptoom van gingivitis.
Gingivitis is een ernstige ontsteking van het tandvlees, die voornamelijk wordt veroorzaakt door ziekteverwekkers. In een groot aantal gevallen zijn deze ziekteverwekkers kiemen van bacteriële oorsprong. Gelijkwaardig aan cariës van de tanden, de vorming van gedenkplaat speelt een doorslaggevende rol bij de ontwikkeling van gingivitis Met bloedend tandvlees.
De term gedenkplaat beschrijft een taaie biofilm die bestaat uit zowel bacteriële metabolische eindproducten als voedselresten die niet zorgvuldig zijn verwijderd. Deze zachte tand gedenkplaat kan zelfs tot onder de tandvleesrand doordringen en zich daar ophopen mondhygiëne is slecht en / of onvoldoende. In deze gebieden kan het zich dan ophopen op en rond de wortel van de tand en diepe tandvleeszakken creëren.
Hierdoor ontstaat de ideale voedingsbodem voor bacteriën en andere kiemen. In de tandvleeszakken veroorzaken zowel de zachte plaque als de immigrerende ziekteverwekkers uitgebreide ontstekingsprocessen. Als gevolg hiervan treedt achteraf de karakteristieke bloeding van het tandvlees op.
Bovendien kan bloedend tandvlees optreden tijdens een ziekte van het parodontium (bekend als parodontose, maar in feite wordt de ziekte parodontitis, wat bloedend tandvlees betekent. Terwijl gingivitis een ‘geïsoleerd’ is ontsteking van het tandvlees, de ontstekingsprocessen in parodontitis doordringen ook in andere structuren van het parodontium. Echter, aangezien dergelijke parodontitis meestal het gevolg van een onbehandelde gingivitis met bloedend tandvleeskunnen de twee ziekten niet volledig van elkaar worden gescheiden.
Daarom zijn de oorzaken van gingivitis en parodontitis bijna hetzelfde. Tot op de dag van vandaag inadequaat en / of inadequaat mondhygiëne wordt nog steeds beschouwd als de belangrijkste oorzaak van bloedend tandvlees. Uit langetermijnonderzoeken naar het voorkomen van dergelijke symptomen binnen de familie blijkt echter dat ook genetische factoren als oorzaak moeten worden beschouwd.
Andere oorzaken van bloedend tandvlees zijn onder meer tabaksgebruik, verhoogde orale ademhaling, onbehandelde rotte tanden en de aanwezigheid van gingivitis bij de partner. Dit laatste feit kan worden verklaard door het feit dat een "infectie" met de relevante kiemen kan in deze gevallen bijzonder snel optreden. Ook de aanwezigheid van een algemene zwakte van de immuunsysteem (specialistische term: immuundeficiëntie) tijdens een infectie of een hiv-ziekte kan de oorzaak zijn van bloedingen in het gebied van het tandvlees.
Bloedend tandvlees kan ook worden veroorzaakt door sterke mechanische druk. Te veel druk bij het poetsen of een te harde borstel beschadigt het tandvlees, wat resulteert in minuscule bloedende wondjes aan het weefsel. Dit kan niet alleen leiden tot bloeden van het tandvlees, maar kan zelfs leiden tot een door druk veroorzaakte tandvleesontsteking.
Een groot aantal getroffen patiënten merkt het bloeden van het tandvlees tijdens of direct na het tandenpoetsen. Dit feit sluit een bacteriële oorzaak niet uit, maar er moet rekening mee worden gehouden of het niet bloedt als gevolg van letsel. Bij het kiezen van een geschikte tandenborstel is het daarom belangrijk om een middelsterke borstel te kiezen om het tandvlees te beschermen.
Te zachte tandenborstels zijn meestal niet in staat tandplak efficiënt te verwijderen, te harde tandenborstels oefenen soms te veel druk uit op het tandvlees. Een andere belangrijke oorzaak van bloedend tandvlees zijn de hormonale veranderingen die optreden in het lichaam tijdens zwangerschap. Overtollig hormonen kan sterke ontstekingsprocessen veroorzaken en dus leiden tot tandvleesontsteking en bloeding. Gingivitis is te herkennen aan zwelling en roodheid van het tandvlees.
Bovendien komen bloedingen vaker voor, vooral bij het tandenpoetsen. Er wordt onderscheid gemaakt tussen ontsteking van het tandvlees dicht bij de tanden (gingiva), die wordt veroorzaakt door tandplak en kan verdwijnen als de tandplak wordt verwijderd van de parodontitis (in de volksmond parodontose genoemd), waarbij de hele parodontaal apparaat wordt beïnvloed. Dit laatste wordt geassocieerd met specifieke ziektekiemen die de tandvleeszakjes infecteren en ook tot botresorptie leiden.
Parodontitis kan verschillende oorzaken hebben. Ten eerste vormt zich een zogenaamd “vlies” op de tand glazuur. Dit is een eerste biofilm van eiwitten oppompen van speeksel.
Het beschermt de tand en controleert de mineralisatieprocessen die plaatsvinden tussen de glazuur en mondholte. Als deze laag van eiwitten wordt nu gekoloniseerd door bacteriën (typische coccus, staafjes en spirocheten) het wordt plaque genoemd. Het hecht stevig aan de tand glazuur, maar kan worden verwijderd door de tanden grondig te poetsen.
De micro-organismen hopen zich op en geven een afscheiding af eiwitten en koolhydraten, waarin ze zich kunnen vestigen en zich kunnen vermenigvuldigen. De plaque groeit. wijnsteen is gemineraliseerde plaque.
Als tandplak niet op tijd wordt verwijderd, komen mineralen uit de speeksel worden erin afgezet, waardoor het een vaste stof wordt schaal. Dit is niet meer te verwijderen met een tandenborstel. Er is een verschil tussen schaal boven het tandvlees en tandsteen onder het tandvlees.
Dit laatste wordt "concrement" genoemd. Deze concrementen zitten nog steviger dan de tandsteen boven het tandvleesniveau extra mineralen ontvangen uit de afscheiding van de tandvleeszak. Vitamine tekort kan ook leiden tot gingivitis en dus tot meer bloeden van het tandvlees.
Hierbij wordt aandacht besteed aan de vitamine C, het ascorbinezuur. Men moet dit voldoende met het voedsel naar zich toe nemen, aangezien het lichaam geen eigen vitamine C kan vormen. Het ziektebeeld dat ontstaat bij een drastisch vitamine C-tekort, wordt scheurbuik genoemd. Het lichaam heeft de vitamine C in de collageen synthese.
Collageen is een vezelachtig eiwit dat nodig is in de structuur van alle bindweefsels in het lichaam. Het tandvlees bestaat grotendeels uit bindweefsel en de tanden worden in het bot gefixeerd door een vezelachtig apparaat. Als vitamine C ontbreekt voor collageen synthese, het tandvlees verzwakt en het risico op tandvleesontsteking en bloeding neemt toe.
Parodontitis (vaak ten onrechte parodontose genoemd) is een secundaire ziekte van gingivitis, dwz de ontsteking van het tandvlees bij de tanden verspreidt zich naar het gehele parodontium. Er wordt onderscheid gemaakt tussen chronisch en agressieve parodontitis. Chronische pardonontitis komt het meest voor.
Meestal zijn de getroffen personen ouder dan 30 jaar (er zijn ook uitzonderingen). Parodontitis wordt gekenmerkt door de vorming van pockets en terugtrekkend tandvlees, en in de gevorderde stadia door botverlies. Externe factoren zoals stress, roken, bepaalde medicijnen en hormonen kan het risico op het ontwikkelen van parodontitis beïnvloeden.
De agressieve parodontitis komt vaak voor bij jongere patiënten, vaak tijdens de puberteit. Kenmerkend hierbij is de goede generaal voorwaarde van de patiënten afgezien van de parodontitis en de snelle, intermitterende progressie van de ontsteking. Stress heeft invloed op ons immuunsysteem.
Bij acute stress bereidt het lichaam zich voor op een noodsituatie. De niet-specifieke verdediging wordt opgeworpen. Als men echter lijdt aan chronische stress en vaker wordt blootgesteld aan stresssituaties, kan het lichaam niet langer de staat van paraatheid behouden.
De immuunsysteem verzwakt is, wordt men sneller ziek. En zo treedt ontsteking van het tandvlees sneller op, omdat het immuunsysteem de bacteriën die zich net zo effectief in de tandvleeszakken nestelen. De schildklier is een van de endocriene organen van het menselijk lichaam, wat betekent dat het kan produceren hormonen.
Het tandvlees bevat onder meer receptoren voor deze hormonen. Deze hormonen, wanneer ze worden uitgescheiden door de schildklier, kunnen door de bloedbaan naar het tandvlees reizen, waar ze aan de receptor vastzitten en in werking treden. Schildklierhormonen beïnvloeden de stofwisseling van het lichaam en het mineraal evenwicht van de botten.
De calcitonine daar gevormd leidt tot een vermindering van de calcium niveau in de bloedZijn tegenstander, het bijschildklierhormoon, wordt geproduceerd door de bijschildklier. Indien de bijschildklier is ziek en produceert te veel parathormoon, de relatie tussen calcitonine en parathormoon is uit evenwicht. Het parathormoon veroorzaakt de calcium in de kaakbeen worden gemobiliseerd vanaf het bot.
Hierdoor verliest het bot zijn stabiliteit en wordt het poreus. Als de parodontitis-kiemen nu worden toegevoegd, kan het bot sneller worden afgebroken. Het risico op parodontitis is daarom verhoogd bij hyperfunctie van de bijschildklier.
Reeds in de naam "Human Immunodeficiency Virus" schuilt de reden waarom mensen met hiv een verhoogd risico hebben op het krijgen van gingivitis. Het immuunsysteem heeft als taak bacteriën en ziektekiemen te bestrijden en een bijbehorende ontsteking onder controle te houden. Als dit systeem niet meer naar behoren functioneert, kan de ontsteking zich sneller en ongehinderd verspreiden.
Maar niet alleen ontstekingen in de mondholte duidt op een hiv-infectie. Het immuunsysteem is ook niet meer in staat om specifiek te vechten virussen en schimmels. Daarom is het belangrijk om het slijmvlies in detail te onderzoeken op veranderingen, ontstekingen en bacteriële, virale of schimmelinfecties.
Een hiv-ziekte betekent echter niet dat er noodzakelijkerwijs bloedend tandvlees moet ontstaan en vice versa. De lever speelt een belangrijke rol in bloed stolling door vorming van een groot aantal zogenaamde stollingsfactoren. Dit zijn eiwitten die ervoor zorgen dat de wond gesloten wordt en het bloeden gestopt wordt.
In gevallen van lever mislukking of levercirroseis er nu een tekort aan juist deze hemostatische eiwitten. Als het tandvlees gaat bloeden, bijvoorbeeld door mechanische belasting bij het tandenpoetsen, bloed de bloedstolling is verstoord en de bloeding neemt toe en duurt langer dan bij gezonde mensen. In extreme gevallen kan spontane bloeding optreden tijdens tandvleesontsteking.
