Het geslacht van nieskruid is heel divers. In de volksmond wordt het meestal begrepen als de zwarte nieskruid, ook wel kerstroos genoemd. De witte nieskruid (witte kiemer) behoort niet tot de nieskruid, maar draagt toch hun naam. De groene nieskruid is een plant van het boterbloemgeslacht, dat vroeger in de geneeskunde van groot belang was. Tegenwoordig wordt het zelden als fytotherapeutisch middel gebruikt, omdat alle delen van de plant erg giftig zijn.
Voorkomen en teelt van nieskruid
De plant dankt zijn naam aan de zeer onaangename geur die ze constant afgeven. Medicinaal significant is de stinkende nieskruid, een andere vertegenwoordiger van het geslacht nieskruid. De plant dankt zijn naam aan de zeer onaangename geur die hij constant afgeeft. De plant komt oorspronkelijk uit Zuid- en Midden-Europa en geeft de voorkeur aan voedselrijke kalkrijke bodems in halfschaduw. Het wordt vaak aangetroffen in struiken, steengroeven of bosranden in de bergen. De nieskruid behoort tot de halfheesters en wordt tot 80 centimeter hoog en ongeveer 60-90 centimeter breed. De wortelstok is erg vertakt en de lancetvormige bladeren zijn winterhard. nieskruid bloeit van december tot april, ze zijn klokvormig verlaagd en ongeveer 2 centimeter groot. De vijf lichtgroene bloembladen hebben soms een roodachtige pony. De zaden zijn zwart en tot 4 millimeter lang, ze verspreiden zich met de wind. Mieren verzamelen deze zaden en helpen ze verder te verspreiden. Groene nieskruid en stinkende nieskruid zijn nauw verwant en zeer giftig in alle delen van de plant omdat ze bufadienolide bevatten, saponinen, protoanemonine en het glycoside-helleboreïne, evenals aconitinezuur. Helleborein kan veroorzaken bradycardie (trage hartslag), aritmie (onregelmatige hartslag) en nier aandoeningen; de dood wordt veroorzaakt door ademhalingsverlamming.
Effecten en gebruik
Tegenwoordig is stinkende nieskruid een populaire tuinplant omdat hij zeer winterhard en wintergroen is. Het is extreem tolerant ten opzichte van droogte en hitte. De plant mag vanwege zijn giftigheid niet worden aangeraakt en laat een vieze geur achter huid Stinkende nieskruid wordt onder andere gebruikt als braakmiddel, voor ontworming en voor laxeermiddelen Veel voorbereidingen worden echter niet meer getroffen omdat het risico groter is dan het voordeel. Het wordt sterk afgeraden om de plant zelf te gebruikentherapie, maakt de hoge toxiciteit het bijna onmogelijk dosis Hetzelfde geldt voor groene nieskruid, die vroeger werd gebruikt in fytotherapie (kruidengeneeskunde) voor waanzin. De ingrediënten worden tegenwoordig niet meer gebruikt, zelfs niet in homeopathische doses. Tegen luizen en andere insecten werd de plant vroeger veel gebruikt, vandaar de naam luizenkruid. Vroeger was homeopathisch gebruik bedoeld hart- mislukking, epilepsie, constipatie en mentale problemen. Witte nieskruid, afkomstig uit de VS, wordt momenteel bestudeerd vanwege de effecten ervan met betrekking tot kanker therapie Het ingrediënt cyclopamine zou kunnen remmen kanker cellen in hun ontwikkeling, volgens de eerste bevindingen. De kerstroos (zwarte nieskruid) daarentegen is nog steeds een populaire remedie in homeopathie De poedervormige wortel van de kerstroos was vroeger populair tegen hart- mislukking (hartinsufficiëntie), maar tegenwoordig worden de actieve ingrediënten meestal alleen aangetroffen in homeopathische doses, omdat er effectievere en veiligere preparaten (bijvoorbeeld vingerhoedskruid) beschikbaar zijn voor fytotherapie Overigens komt de naam Nieskruid van het feit dat de wortel in poedervorm een niesensatie opwekt. In homeopathische dosering werkt zwarte nieskruid (kerstroos) goed tegen hoge bloeddruk en problemen van de zenuwstelsel er wordt ook gezegd dat het een hart--versterkend effect. Kerstroos kan ook helpen bij de volgende symptomen: hartproblemen, waanzin, constipatie, diarree, koorts, epilepsie, bronchitis, kiespijn, oorpijn, duizeligheidmelancholie, vallende ziekte, reumatiek, jichtoedeem, milt problemen, huiduitslag, korstmos, tuberculose, waterzucht, geelzucht, nier probleem, hoofdpijn, maag problemen en zweren. De bovenstaande ingrediënten hebben een totale anti-kanker, diuretisch, kalmerend, slijmoplossend en zuiverende werking op het lichaam. De tandvlees worden versterkt en de milt activiteit wordt gestimuleerd. In fytotherapie (fabriek therapie) en homeopathie, het is niet ongebruikelijk dat planten worden gebruikt tegen die symptomen die, indien vergiftigd, juist die symptomen zouden veroorzaken. daarom kan de kerstroos in kleine doses nuttig zijn tegen de bovengenoemde ziekten, maar kan hij ernstige symptomen veroorzaken als ze alleen wordt gebruikt. - daarom wordt zelftherapie sterk afgeraden.
Gezondheidsbelang, behandeling en preventie.
Gebruikt voor de kerstroos zijn de wortels en wortelstok in homeopathische doses, voordat een aanvraag de arts moet raadplegen. Voor acute symptomen worden 3-5 bolletjes 3 keer per dag ingenomen in de potenties D12 of D6. Als alternatief kan een bolletje van Helleborus niger (dit is de Latijnse naam voor de zwarte nieskruid) in de potentie C30 of een bolletje Delphinium Helleborus niger C200 kan worden gesmolten in de mond een keer. In ernstige staten van zwakte en instorting, slaperigheid en gebrek aan reactie daarna scharlaken koorts, hersenvliesontsteking (meningitis), nefritis (inflammatoire nier ziekte) en apoplexie (doorbloedingsstoornis), moet een arts worden geraadpleegd, de kerstroos kan dan als een aanvullen Andere boterbloemen die homeopathisch worden gebruikt, zijn (met Latijnse naam) Aconitum napellus (monnikskap), Pulsatilla pratensis (pasque bloem), Cimicifuga (zwarte cohosh), Clematis (wilde wijnstok) en Ranonkel bulbosus (bolvormige boterbloem). Op homeopathisch niveau wordt het volgende ziektebeeld toegeschreven aan het gebruik bij nieskruid: de zintuigen zijn afgestompt, de patiënt lijkt apathisch, niets dringt tot hem door, hij wil altijd slapen en is uitgeput, maar ook prikkelbaar. Hij wil het liefst alleen gelaten worden, vergeet het snel en voelt zich verdoofd, heeft denkblokkades. Preventief of preventief gebruik van de kerstroos is noch nuttig noch zinvol. Het wordt uitsluitend gebruikt als de patiënt symptomatisch is.
