Aquacobalamine: functie en ziekten

Aquacobalamine is een van de B12 vitaminen​ Als zodanig neemt het deel aan de synthese van aminozuren​ Een tekort aan aquacobalamine en andere cobalaminen kan dat wel leiden tot ernstige aandoeningen die onomkeerbare neurologische schade kunnen omvatten.

Wat is aquacobalamine?

Aquacobalamine of aquocobalamine behoort tot de vitamine B12 groep, die in de biologie ook bekend staan ​​als cobalaminen. De term cobalaminen is afgeleid van de centrale kobalt atoom waarrond de andere atomen van het molecuul zijn gegroepeerd. Aquacobalamine is de vitamine B12a. De andere twee cobalaminen worden hydroxycobalamine genoemd (vitamine B12b) en nitritocobalamine (vitamine B12c). Voedingswetenschap verwijst echter ook naar een andere cobalamine, cyanocobalamine, zoals vitamine B12​ Het verschillende gebruik van de termen is vaak verwarrend voor patiënten, vooral omdat de verschillende B12 vitaminen hebben verschillende effecten en werken tegelijkertijd samen. Al in de jaren twintig ontdekten artsen het belang van de lever bij de behandeling van schadelijk bloedarmoede​ Later kon de wetenschap deze vorm van identificeren bloedarmoede als gevolg van cobalamine-tekort. Omdat vitamine B12 wordt opgeslagen in de lever, het bevat bijzonder hoge concentraties van de stof. Om deze reden raden artsen vaak nog steeds aan om op te nemen lever in de dieet voor B12-deficiëntie.

Functie, effect en taken

Een chemische reactie verandert aquacobalamine in een nitrosylcomplex. Dit is van groot belang voor tal van biologische processen. Het complex wordt gevormd door een reactie van aquacobalamine met nitriet erin water solutions​ Bij veel biologische processen werkt aquacobalamine niet alleen, maar in combinatie met de andere vitaminen van de B12-groep. Cobalaminen spelen een belangrijke rol in de zenuwstelsel met name; een tekort aan vitamine B12 kan dus leiden tot onomkeerbare neurologische schade. Celdeling en bloed vorming is ook afhankelijk van aquacobalamine. De lever slaat cobalaminen op, waardoor een continue beschikbaarheid van de vitale vitamine mogelijk is. Door deze opslag hoeft een tekort aan vitamine B12 niet direct tot uiting te komen in de bloed tellen. De lever kan ongeveer 2000 - 5000 µg vitamine B12 opnemen. De geneeskunde maakt geen onderscheid tussen de verschillende cobalaminen; aquacobalamine is in deze waarde inbegrepen, net als de andere varianten. Overdosering is zeldzaam en treedt meestal op wanneer patiënten extra innemen supplementen​ Intraveneus administratie met name vitamine B12 kan leiden tot een overdosis. Het kan resulteren in acne en lokale allergische reacties. Bij een therapeutische behandeling is echter soms intraveneuze toediening nodig administratie van cobalaminen, bijvoorbeeld om ernstig te behandelen vitamine B12-tekort.

Vorming, voorkomen, eigenschappen en optimale niveaus

Aquacobalamine en andere B12-vitamines worden voornamelijk aangetroffen in dierlijk voedsel. Uit recente onderzoeken blijkt echter dat de concentratie vitamine B12 is erg laag, vooral in producten uit de conventionele veehouderij. De reden hiervoor is de slechte voeding van dieren in de industrie bio-industrie, die vooral gericht is op snelle groei. Zeker bacteriën kan vitamine B12 ook buiten het lichaam van dieren produceren. Echter, vooral bij de synthese van cobalaminen tijdens melkzuur Bij fermentatie is het controversieel in hoeverre de samenstelling van de eindproducten voldoende is voor het menselijk lichaam. Ook de juiste samenstelling van de verschillende vitamines van de B12-groep is twijfelachtig. Voor aquacobalamine, dwz vitamine B12a, bestaan ​​geen expliciete standaardwaarden. Voedingswetenschap geeft voor alle B12-vitamines een dagelijkse behoefte aan van 3 µg voor volwassenen, wat relatief laag is in vergelijking met de richtwaarden voor andere vitamines. Het menselijk lichaam kan zelf geen cobalaminen aanmaken en is daarom afhankelijk van opname via voedsel. Andere voedingsmiddelen, zoals B12-verrijkt tandpasta, kan ook helpen bij het voldoen aan de dagelijkse behoeften.

Ziekten en aandoeningen

Een tekort aan vitamine B12 kan verschillende medische aandoeningen veroorzaken. Een daarvan is kabelbaan myelose​ Dit is een ziekte van de zenuwstelsel dat behoort tot de demyeliniserende ziekten. Funiculaire myelose manifesteert zich in neurologische symptomen, die voornamelijk de motoriek en fysiologische perceptie beïnvloeden. Demyelinisatie van de zenuwcellen veroorzaakt deze tekorten. In de normale toestand omgeeft een myelinecel de zenuwcellen. Dit vormt zich rond de axon en isoleert het van buitenaf; op deze manier zorgt het voor de elektrische geleidbaarheid van het neuron. Bij demyeliniserende ziekten, waaronder multiple sclerosedegenereert deze isolerende laag, waardoor de transmissie van elektrische signalen wordt verstoord. Als gevolg hiervan is het zenuwstelsel ontvangt onvolledige informatie en geeft onjuiste of afwezige antwoorden. Een ander mogelijk gevolg van cobalamine-tekort is schadelijk bloedarmoede of de ziekte van Biermer. Het kan ook voorafgaan kabelbaan myelose. pernicieuze anemie is een vorm van bloedarmoede die zonder behandeling dodelijk is. De eerste tekenen zijn bleekheid, 피로, duizeligheid en problemen met de bloedsomloop. In vergevorderde stadia, de huid kan geel worden - als gevolg van verhoogde concentraties van bilirubine. bilirubine is een afbraakproduct van het rood bloed kleurstof hemoglobine​ Andere symptomen zijn onder meer ontstoken tong en gastro-intestinaal ongemak. In aanvulling op, pernicieuze anemie leidt tot neurologische symptomen zoals tintelingen in de handen en voeten, gevoelloosheid en motorische stoornissen zoals verlamming, onvast lopen en coördinatie problemen. Een andere vorm van bloedarmoede, megaloblastaire anemie, kan ook optreden als gevolg van een tekort aan vitamine B12, waaronder aquacobalamine, en kan een foliumzuur metabolisme. Bovendien kunnen stofwisselingsstoornissen optreden in de vorm van methylmalonaatacidurie of homocystinurie. Cobalamine-deficiëntie heeft mogelijk ook invloed op de immuunsysteem-niet alleen via indirecte effecten maar ook direct via hypersegmentatie witte bloedcellen.